پاسخ ملت به تندروها

شگفت‌آور است جریان فکری که در انتخابات 24 خرداد 92 اکثریت ملت دست رد به سینه آنها زد و تلاش‌ها و حتی هجمه‌ها، تاثیری در رای آنان نداشت، اکنون انتظار داشته باشد که باز هم ملت به آنها تکیه کنند. افرادی که امروز زخم‌خورده از شکست‌های متوالی در انتخابات، به تصمیمات دولت معترض می‌شوند گویا فراموش کرده‌اند که در زمان ریاست‌جمهوری کاندیدای مورد حمایت خود، چه مشکلاتی در جامعه پدید آمد و آنها تنها سکوت کردند و گاهی هم همراهی را پیشه ساختند. برخی از این گروه، گوش‌های خود را بر خواست ملت بستند. آنها درصدد هستند از هر راهکاری بهره جویند تا دولت نتواند بر عهد و پیمان خود استوار باقی بماند و سیاست‌های خود را که بر اساس منافع ملی تنظیم شده است به اجرا بگذارد. گویی که بخشی از نمایندگان محترم مجلس هم هنوز صدای ملت را در 24خرداد 92 نشنیده‌اند. این بخش معدود از نمایندگان مجلس به نمایندگی از دولت گذشته گویی که می‌خواهد همان سیاست‌ها را بر پاشنه گذشته در دو عرصه داخلی و خارجی بچرخاند و هر آینه، مخالفت با دولت و عرصه دیپلماسی را کنشی مورد پسند قلمداد می‌نمایند. این تعداد کم از نمایندگان، بر این تصورند که باید اهداف غیرکارشناسی بپذیرند و مطابق 8 سال دولت‌های گذشته عمل کنند که همگان شاهد نتایج آن بودند. اینان از سوی دیگر چنین می‌پندارند که چون دولت فعلی، این جریان تندرو و احساسی را همچون دولت‌های نهم ودهم بر صدر نمی‌نشاند پس لاجرم باید چنین دولتی را مورد هجمه قرار داد و از موفقیت‌های آن جلوگیری کرد. آنها بر این مدعا هستند که «دیگی که برای ما نجوشد، پس اصلا نجوشد» بنابراین باید از هر فرصتی جهت هجمه به دولت یازدهم و آچمز کردن خدمتگزاران این دولت دریغ نکرد که در عمل هم این وظیفه را به نحو احسن اجرا می‌کنند. به این گروه اقلیت باید گوشزد کرد نه شما اقلیت ایستاده در مقابل خواست ملت در شرایط فعلی در زمره دلسوزان کشور تلقی می‌شوید و نه کارگزاران دولت، تابعان بی‌چون و چرا از شما هستند تا هرچه فرمان دهید در کوتاه‌ترین زمان اجرا کنند. هر آینه در صحنه دیپلماسی پیچیده امروز که باید با گرگ‌های درنده وروباهان مکار دست‌وپنجه نرم کرد، دولتمردان یازدهم از تندروها پیروی نخواهند کرد و هدف‌هایی را که تعیین می‌کنند، تاثیری در موفقیت تیم مذاکره ایران ندارد. شکی نیست مطالبات ملت ایران در نتیجه عملکرد دولت‌های اصولگرای نهم و دهم تغییر یافته است و البته تندروها هم چه بخواهند و چه نخواهند، باید درجهت این تغییرات در دو عرصه داخلی و خارجی حرکت کنند که اگر چنین نشود، باید منتظر پاسخی بلند از جانب ملت باشند.