هفته گذشته جمعی از مردم اصفهان با تجمع در کنار پل خواجوی اصفهان، خواستار عدم دفن فرای در اصفهان در اصفهان شدند.

این عده در بیانیه‌ای خواستار عدم دفن وی در اصفهان شدند. در بخشی از این بیانیه آمده است: در روزهای گذشته شایعاتی درباره دفن جاسوس یهودی در شهر خرازی‌ها، ردانی‌ها، کاظمی‌ها، شهر علما و حزب‌اللهی‌ها مطرح شده اما اجازه نمی‌دهیم که این اتفاق صورت گیرد. این مردم خواستار عدم انتقال جنازه ریچارد فرای به اصفهان و دفن آن در این شهر شدند.

  احمد سالک کاشانی نماینده مردم اصفهان در مجلس نیز   در تذکری در صحن علنی مجلس، نسبت به این مسئله اعتراض کرده و گفت:   از آقای رئیس جمهور و وزیر کشور درخواست می‌کنم که هرچه سریعتر جلوی ورود جنازه پلید ریچار فرای جاسوس سازمان سیای امریکا برای دفن در اصفهان در کنار قبر استاد سارقش آرتور پوپ در جوار رودخانه زاینده رود گرفته شود و به نمایندگان اعلام می‌کنم که زاینده رود به رودخانه مرده رود تبدیل شده است.

وی گفت: همان پوپ که با رضا قلدر ملاقات کرد، همان پوپ که سارق محراب هزار و چند ساله مسجد اصفهان در موزه نیویورک است، همان پوپ که دلال عتیقه‌جات ایران است. ریچارد فرای شاگرد اوست. ۴ بار در کشورهای مختلف جاسوسی کرده و خودش می‌گوید کارهایی کردم که موجب ناراحتی مردم شده است. مشاور بنیاد اشرف پهلوی است. مشاور ماهنامه ایران نامه است و در دهه ۷۰ برای جمع آوری اطلاعات محرمانه به ایران آمده و از دولت خاتمی تقدیرنامه گرفته است.

نماینده مردم اصفهان در مجلس افزود: آقای روحانی؛ اجازه ندهید که قطاع الطریق فرهنگی اسلامی ایران در اصفهان دفن شود و مردم تحمل نخواهند کرد و هر حادثه‌ای اتفاق بیفتد برعهده مسئولان ذی ربط خواهد بود.

ماجرای دفن آرتور پوپ در اصفهان 

آرتور ، پوپ ایران شناس  در چهارمین «کنگره جهانی هنر و باستان‌شناسی» درخواست کرد.  تا پس از مرگش، جنازه او  را به ایران حمل نموده و در اصفهان به خاک سپارند .

باغ شهرداری اصفهان در کنار زاینده‌رود در شرق پل‌خواجو با موافقت پروفسور پوپ تعیین شد و نقشه آرامگاه را طبق تمایل او، فروغی (فرزند ذکاءالملک) در خرداد 1348 تهیه کرد و آرامگاه، توسط انجمن آثار ملی در ایران به سال1349 ساخته شد. پوپ در مورد علت انتخاب اصفهان جهت بنای آرامگاهش می‌نویسد: «اصفهان مورد عشق من است. در آنجا مهمترین کارهای خود را انجام داده‌ام. منظور عمده من از انتخاب آخرین منزل در اصفهان، این است که به مردم ایران نشان داده شود اندیشمندان بزرگ و هنرمندان و سخنوران و رهبران خلاق و دانشمندان آنها، چنان اوصاف و خصائلی دارند که باعث ژرف‌ترین ستایش متفکرین مشابه سایر کشورها است تا که ابراز حقگذاری و اخلاص آنها تنها زبانی نباشد و به زائرانی که بدانجا می‌آیند، ثابت کنند اگر کسی در ایران به خاک سپرده شده، به این علت نیست که تصادفا در آنجا جهان را به‌درود گفته بلکه در اثر اعتقاد راسخ به مقدس‌بودن آن سرزمین است و برای کسانی که به مقام معنوی ایران پی‌برده‌اند، مزیت و افتخاری است که ایران را آخرین منزل خود قرار داده‌اند تا بدین‌وسیله، ایمان خود را به سرزمین و مردان بزرگ آن و آینده باافتخاری که برای آن پیشگویی می‌کنند، ابراز دارند.»
دکتر عیسی صدیق  در خاطراتش می‌گوید: «پوپ برای متن سنگ قبرش اشعار و نوشته‌هایی به لاتین می‌فرستاد و من مخالفت می‌نمودم که مردم ایران معنای چنین نوشته‌ها و اشعاری را نمی‌فهمند. عاقبت چون متن مذکور را نوشت و برای من فرستاد، همین متن را مناسب برای حک‌شدن بر روی سنگ قبر یافتم و از آقای جلال‌الدین همایی استاد دانشگاه تقاضا کردم متن مذکور را به زبان نظم درآورد. ایشان قبول نموده و قطعه‌ای عالی سرودند که بر روی سنگ قبر نوشته شد.»
عاقبت پروفسور پوپ در سال1969.م (هشتم شهریور1348) به سن هشتادوهشت‌سالگی درحالی‌که ریاست افتخاری «موسسه آسیا» در شیراز را به‌عهده داشت، درگذشت. جنازه‌ وی  به اصفهان منتقل گردید و در آرامگاه ازپیش‌ساخته‌شده‌اش به خاک سپرده شد. در سال1355 دکتر آکرمن همسر پوپ نیز درگذشت و جنازه او هم در کنار شوهرش دفن شد.

مقبره آرتور پوپ قبل از این ماجرا: