از حق نگذریم، تنها حزبی از اصولگرایان که از ابتدای آغاز به کار فعالیت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری دوازدهم، برای حضور در انتخابات برنامه داشت، حزب موتلفه اسلامی بود. حزبی که نه تنها روزها و ماه‌ها بلکه نزدیک به سه سالی بود که کمتر از آن خبر یا موضع گیری جدیدی به گوش می‌رسید. به طوری که وقتی اولین بار اسدالله بادمچیان به عنوان عضو شورای مرکزی حزب سخن از داشتن کاندیدایی در انتخاب 96 کرد، بی اغراق خیلی‌ها متعجب شدند و اما صحبت‌ها و تحلیل‌های متفاوتی ارائه کردند. تحلیل‌هایی بر این اساس که موتلفه قصد بازسازی بدنه، به روز کردن مواضع این حزب و جذب نیروهای جدیدی دارد. البته پر بیراه هم نبود، چراکه حضور میرسلیم با اعلام استقلال از جمنا نشان داد که موتلفه به هر روی می‌خواهد دوباره خودش را به جامعه عرضه کند. به حق نیز با کاندیداتوری مصطفی میرسلیم، دوباره بعد از چندین سال سکوت، توجه‌ها به قدیمی‌ترین حزب اصولگرایان جلب شد. اما کاندیدای موتلفه هر چند نتوانست چندان موفق در عرصه عمل کند اما گویا توانست موتلفه را دوباره در افکار عمومی زنده کند. اما بر سر راهش با موانعی رو به رو شد که اکثراً هم این موانع را اصولگرایان بر سر راهش گذاشتند. چه آنکه 2 شب مانده بود تا روز برگزاری انتخابات، موتلفه بیانیه کناره گیری میرسلیم و حمایت از رئیسی را منتشر کرد. بیانیه‌ای که از آن بوی فشار دیگر اصولگرایان بخاطر شکست آرای رئیسی از سوی موتلفه به مشام می‌رسید. میرسلیم اما از عرصه کناره گیری نکرد و گفت که "مگر مردم مسخره من هستند؟" اما به هر روی موتلفه تصمیم نهایی‌اش را گرفت و پشت تنها کاندیدایش را خالی کرد. میرسلیم اما، با همان سبک قدیمی که از موتلفه در ذهن وجود داشت در عرصه انتخابات حضور پیدا کرد و با تن صدایی که در مناظره‌های آخر کمی بالاتر رفت، از ابتدا حامیانی ثابت را با خود همراه کرد. حامیانی که شاید کمترین درصد تغییر در عبور از میرسلیم و یا رأی به او، در آنها ایجاد شد. حامیانی که اعضای موتلفه امروز معتقدند، حامیان مصطفی میرسلیم هستند و نه حامیان حزب موتلفه اسلامی. چراکه آنها در روزهای آخر انتخابات، به جای حمایت از تنها کاندیدایشان، پشت سر حجت الاسلام رئیسی قرار گرفتند.

حامیان میرسلیم، با حامیان موتلفه تفاوت داشتند

حمید رضا ترفی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی در همین زمینه به امید ایرانیان می‌گوید:«موتلفه طبق بیانیه‌ای که داد از آقای رئیسی حمایت کرد اما خواستار انصراف آقای میرسلیم نشد. آقای میرسلیم اگر انصراف می‌دادند، تعداد آرایشان که جزو معتدلین محسوب می‌شد، به سبد آقای روحانی می‌رفت. از این جهت ایشان در صحنه ماندند. نکته دیگر اینکه ما هم معتقد نبودیم که انتخابات به سمت 2 قطبی شدن برود. لذا طبیعتاً رأی آقای میرسلیم، رأی مخصوص خودش است. یعنی کسانی که فقط به ایشان می‌خواستند رأی دهند و ایشان توانست که مشارکت آنها را تا انتها حفظ کند.» ترقی در همین زمینه ادامه داد:« این بخشی که غیر از طرفداران موتلفه بودند، ممکن بود که اگر او انصراف دهد به آقای روحانی رأی دهند. وقتی ما با آقای میرسلیم صحبت کردیم، نه هنوز جمنایی و نه هنوز رئیسی وجود داشت. تصمیم موتلفه این بود که مستقل به انتخابات ورود کند و نامزدش هم در انتخابات به صورت مستقل برنامه‌هایش را ارائه کند تا هم کارکرد حزبی در جامعه جا بیفتد و هم اینکه حزب در ساختار انتخابات به سمت نظام مند شدن، برود.» او در پاسخ به این سؤال که موتلفه یک درصد از آرا را توسط آقای میرسلیم به خود اختصاص داد و چقدر  نیاز به بازسازی دارد، ادامه می‌دهد:«این تحلیل غلط است که رأی آقای میرسلیم که مخصوص خودش است را شما به حساب موتلفه بگذارید.وقتی موتلفه بیانیه می‌دهد و از آقای رئیسی حمایت می‌کند، آرایش بین میرسلیم و رئیسی تقسیم می‌شود.» ترقی تأکید می‌کند:« ما در موتلفه انسجام داریم. وقتی حزب از رئیسی برای حفظ وحدت و ائتلاف اصولگرایان حمایت می‌کند، بنابراین آرای کسانی که تبعیت از حزب و تشکلات می‌کنند، به سمت رئیسی می‌رود. اما آنهایی که بر اساس تبلیغات حزب و شیوه کار آقای میرسلیم، تحت تأثیر او قرار گرفتند، دیگر جدا از حزب هستند و کاری به موضع گیری موتلفه نداشتند. بلکه طرفداران شخص میرسلیم بودند.این 470 هزار نفر در کشور محصول برنامه و شیوه کار شخص آقای میرسلیم بودند و نه اینکه نیروهای حزبی و موتلفه‌ای بودند. حامیان حزب چون تحت نظر حزب هستند، طبیعتاً وقتی می گوییم از رئیسی حمایت می‌کنیم، به سمت رئیسی می‌روند. بنابراین این به عنوان وزن حزب در انتخابات محسوب نمی‌شود.» او در پایان تأکید  می‌کند:« خود اینکه بعد از سی و چند سال وارد این فاز شده است، باید تقدیر کرد و این نشاندهنده بازسازی حزب است. چراکه هیچ حزبی جرئت نکرده است که اینطوری وارد انتخابات شود. جریانات ورود کرده‌اند اما احزاب بعد از جمهوری اسلامی تا کنون ورود نداشته‌اند.» حسن لاسجردی، دیگر عضو موتلفه نیز طی گفت و گویی با امید ایرانیان اعلام کرد که موتلفه اسلامی طی هفته جاری، قرار است که جلسه‌ای برگزار کند و پیرامون انتخابات گذشته و آینده پیش روی موتلفه بررسی‌هایی انجام دهد.

موتلفه توانش  در حد آرای میرسلیم است

ناصر ایمانی، تحلیلگر اصولگرا، در گفت‌و‌گو با «امید ایرانیان»، عملکرد موتلفه در انتخابات را تحلیل کرد و گفت:« موتلفه آقای میرسلیم را تا آخر نگه داشت و او کاندیدای موتلفه بود. ما میرسلیم را به عنوان کاندیدای موتلفه می‌شناسیم. اگر واقعاً حزب موتلفه پشت کاندیدایش را خالی کرد و از رئیسی حمایت کرد، اصلاً موضع قابل قبول و صحیحی نیست. اگر واقعاً این مطلب صحت داشته باشد که حزب از او خواسته کناره گیری کند و نکرده، این هم به معنای تمرد آقای میرسلیم از حزب است.» ایمانی تأکید کرد:« موتلفه کف آرایش در جامعه در همین حد است که در این انتخابات دیدید. موتلفه یک حزب بزرگی نیست که بتواند در هیچ کدام از انتخابات‌ها بتواند آرای مؤثر و قابل توجهی بیاورد. چه برسد به اینکه بگوییم، موتلفه کاندید ایی را معرفی کند که پیروز انتخابات شود. موتلفه اندازه و جایگاهش در همین حد و بسیار محترم است. شاید اگر احزاب اصلاح طلب هم اگر فردی کاندیدا معرفی کنند، در همین حد رأی بیاورند.»  او تاکید کرد:«آینده موتلفه هم در این است که در مجموعه اصولگرایان باشد و بازی انفرادی جواب نمی‌دهد.»

به نظر می‌رسد مصطفی میرسلیم که آمده بود، موتلفه را زنده  کند، اکنون تا حد زیادی مورد انتقاد قرار گرفته است. چراکه اعضای حزب متبوعش تصمیم به حمایت از رئیسی گرفتند و الان نیز تحلیلگران اصولگرا معتقدند که موتلفه به تنهایی امکان برد در صحنه انتخابات را نداشت.