روزگار خوش اقلیت "سیک" و معبدشان در تهران + تصویر

خبرنگار نشریه "کوارتز" که اخیرا در جریان سفر خود به ایران گزارش های متعددی را درباره جامعه ایران منتشر کرده است این بار به سراغ اقلیت "سیک" های مقیم ایران رفته است.

به گزارش خرداد، خبرنگار کوارتز با اشاره به وجود یک معبد یا عبادتگاه سیک ها در تهران می نویسد:"من شنیده بودم که شایعاتی درباره وجود معبد سیک ها در تهران وجود دارد. تحقیقم را شروع کردم تا آن را بیابم. در نهایت یافتم. نه شایعه که واقعیت بود. در انتهای یک خیابان ارام و بی سر و صدا در تهران. شاید باورش سخت باشد که تصور کنید که موتور سیکلت دو تن از نخست وزیران هندوستان از جمله "اتال بهاری واجپایی" در سال 2001 و "مانموهان سینگ" در سال 2012 میلادی در اینجا پیدا می شوند. این معبد بیش تر شبیه ساختمان های ساخته شده دوران شوروی تا آن که به محل عبادت شبیه باشد. در خلوتگاه درونی آن احساس می کنم که در عبادتگاهی هستم که هر روز در شهرهای هند وجود دارد. تنها تفاوت ان وجود فرش های زیبای ایرانی کف عبادتگاه است".

"باریندرجیت سینگ سانی" یکی از سیک هایی که آنجا نشسته و عبادت می کند و به شمارش جعبه کمک های مالی کمک می کند با خنده به من می گوید:"مطمئن هستم که شما اصلا انتظار نداشتید که من را این جا ببینید". خبرنگار این نشریه امریکایی در ادامه اشاره می کند که سیک ها در حالی در ایران ازادانه در حال زندگی و عبادت هستند که گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر بارها ایران را متهم به نقض حقوق اقلیت های مذهبی کرده بود و به همین خاطر تصویری منفی از ایران در این باره در ذهن داشته است.

این خبرنگار هندی تبار نشریه "کوارتز" در ادامه می افزاید:"در ایران در حالی سیک ها دارای عبادتگاه هستند که هیچ معبدی برای آنان در ریاض عربستان سعودی وجود ندارد. در تهران هم چنین چندین کلیسا نیز وجود دارند. کلیسای سنت سرکیس احتمالا برجسته ترین کلیسای ارمنی های ایران است. جامعه کوچک کلیمیان ایران نیز مجاز به حفظ سنت های دینی و فرهنگی خود هستند و زرتشتیان نیز از این حقوق برخوردارند".

این نشریه در ادامه می افزاید:"تخمین زده شده است که در حدود 60 تا 100 خانواده سیک در تهران زندگی می کنند. این عبادتگاه از سال 1941 میلادی تاسیس شده بود و ساختمان کنونی پآن در سال 1967 میلادی ساخته شده بود زمانی که جمعیت سیک ها در ایران بیش تر از امروز بود. "صاحب سینگ کوتوالیا" یکی از عبادت کنندگان مداوم این عبادتگاه می گوید که در ایران به هیچ وجه احساس تبعیض نمی کند. او می افزاید:"ما در فرهنگ ایرانی جای داریم و بخشی از آن فرهنگ هستیم".

خبرنگار این نشریه در ادامه شاره می کند که جای تعحب نیست که در کتاب "دائی جان ناپلئون" نوشته ایرج پزشکزاد در سال 1973 میلادی که شرح حال زندگی خانواده ای ایرانی در طول جنگ جهانی دوم است یک شخصیت سیک نیز به نام مهارت خان حضور دارد که از سوی دائی جان مورد سوء ظن جاسوسی برای بریتانیایی ها قرار گرفته است".

این خبرنگار هندی تبار می افزاید:"تخمین زده شده است که پیش از انقلاب تعداد سیک های حاضر در ایران در حدود پنج هزار نفر بوده اند که پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در فاصله جنگ هشت ساله ایران و عراق روند خروج آنان از ایران شتاب گرفته است. شایعاتی مطرح شده است که طولانی بودن جنگ و ضرر زدن به کسب و کار آنان عامل اصلی خروج سیک ها از ایران بوده است".

این خبرنگار در پایان اشاره می کند که سیک ها با کمک های جزئی دولت هند توانسته اند عبادتگاه خود را در تهران حفظ کنند. او می نویسد:"بسیاری از سیک ها تبعه ایران باقی مانده اند. کوتوالیا می گوید که داشتن گذرنامه ایرانی کار او برای اخذ روادید را دشوارتر کرده است اما او افتخار می کند که خدمت اجباری نظام را در ایران گذرانده است و در انتخابات ریاست جمهوری سال 2013 میلادی نیز شرکت کرده است".