محمدعلي فردین از محبوب‌ترين كشتي گيران و هنرمندان ایرانی در میان توده کثیر مردم ایران بود كه با طبع جوانمردی و خصلت مردانگی که در نقش های سینمایی و زندگی شخصی اش به تصویر کشید، شخصیت او را در قلبهای مردم ایران پایدار کرد و به او لقب سـلـطـان قلـبها را دادند. عكس زير مربوط به روي جلد مجله اطلاعات هفتگي در سال 1350 است.

محمدعلی فــردیـن (زادهٔ ۱۵ بهمن ۱۳۰۹ در تهران٬ درگذشت ۱۸ فروردین ۱۳۷۹ در تهران)، بازیگر سینما و کشتی‌گیر ایرانی بود.  فردین قبل از عرصه سینما، يك كشتي گير در سطح ملي بود و در قهرمانی کشتی جهان ۱۹۵۴ به مدال نقره دست یافت، وی در بعد از انقلاب از ادامه فعالیت هنری بازماند و تقریبا خانه نشین شد. محمدعلی فردین ۱۵ بهمن ۱۳۰۹ در تهران و ازخانواده ای هنر دوست در محلی بین خیابان شهباز سابق و خیابان ری به اسم ادیب الممالک، کوچه صحت، به دنیا آمد. 

پدرش علی گل فردین، کارمند اداره تسلیحات و از بازیگران تئاتر، در کنار تقی ظهوری کارهای مولیر را اجرا می‌کر، محمد علی درخانواده ی پدری اش دو برادر به نام های عباس و ایرج و یک خواهر داشت. او فرزند ارشد خانواده محسوب می شد. دوران ابتدایی را در دبستان ترقی در خیابان شهباز، و دوره متوسطه را در دبیرستان آذر در خیابان شاه‌آباد گذراند و موفق به اخذ دیپلم گردید، در سن ۱۸ سالگی راهی سربازی شد و دو سال در نیروی هوایی ارتش خدمت کرد.

فردین در سن ۱۹ سالگی با مهری خمارلو ازدواج کرد، همسرش از آشنایی و ازدواج با فردين چنین می گويد: فردين دوست برادرم بود، با هم ورزش می كردند و موجب آشنايی مختصر من و فردين شد، پيشنهاد ازدواج از طريق برادرم مطرح شد، او بسيار سر به زير و محجوب بود، او با نوزده سال سن و من هم هفده ساله در همان سال ازدواج كرديم. فردین تا پایان عمر به همسرش وفادار ماند و حاصل این ازدواج چهار فرزند به نام های: سعید، سیاوش، عاطفه و آمنه بود. 

در سن شانزده سالگی علی رغم مخالفت های پدر به شکل حرفه ای به ورزش هایی چون: فوتبال، ژیمناستیک، شنا و هالتر پرداخت، و با تعییر پی در پی رشته های ورزشی سرانجام از دنیای کشتی سردرآورد. او به باشگاه نیرو و راستی رفت و زیر نظر کیومرث ابوالملوکی به فراگیری فنون کشتی پرداخت ابوالملوکی در مورد فردین می‌گوید: "بسیار باهوش بود. فنون کشتی را به‌راحتی یاد می‌گرفت و راحت‌تر از آن اجرا می‌کرد بیش از آن که از زور بازو و قدرت خود استفاده کند، از هوش و ذکاوت خود بهره می‌برد".

بعدها فردین به باشگاه تهران رفت، در این‌جا بود که با غلامرضا تختی آشنا شد، او در این باشگاه زیر نظر حبیب‌الله بلور به صورت حرفه‌ای کشتی را دنبال کرد وی اولین بار در مسابقات قهرمانی کشور در رشته آزاد در سال ۱۳۳۲ در اصفهان در وزن ششم مدال برنز گرفت و در سال ۱۳۳۳ در انتخابی تیم ملی در وزن ۷۳ کیلو برگزیده شد و راهی تیم ملی گردید و در دومین دوره مسابقات جهانی در سال ۱۹۵۴ میلادی در توکیو به همراه محمود ملاقاسمی، محمدمهدی یعقوبی، ناصر گیوه‌چی، توفیق جهانبخت، عباس زندی، غلامرضا تختی و احمد وفادار اعضای تیم‌ملی را تشکیل دادند و در نهایت در این مسابقات تیم ایران دو مدال طلا در اوزان ۶۷ و ۷۹ کیلوگرم توسط مرحوم توفیق جهانبخت و عباس زندی به دست آمد اما در وزن ۷۳ کیلوگرم محمدعلی فردین با شکست حریفانی از فیلیپین، سوئد، آرژانتین و ژاپن فینالیست شد ولی در مبارزه پایانی مغلوب حریف گرجی از شوروی سابق شد و با مدال نقره به کار خود پایان داد.

همچنین در سال ۱۳۳۶ در قهرمانی کشور در تهران در یک وزن پائین‌تر در وزن پنجم با شکست همه مدعیانش از عنوان قهرمانی را به دست آورد، فردین برای اینکه ثابت کند در رشته فرنگی نیز تبحر دارد در مسابقات قهرمانی کشور در سال ۱۳۳۷ در تهران در وزن ششم بعد از اینکه همه حریفان خود را تا فینال شکست داد در مبارزه نهایی نیز در فینالی تکراری از سد محمد بهادری گذشت و با کسب عنوان قهرمانی در صدر وزن ششمی‌ها قرار گرفت. وی به دلیل آسیب‌دیدگی و پاره‌ای نامهربانی‌ها مجبور شد با دنیای کشتی خداحافظی کند، محمدعلی فردین از معدود قهرمانانی است که هم در کشتی آزاد و هم در کشتی فرنگی، عنوان قهرمانی ایران را نصیب خود کرد. 

۷۹ کیلوگرم: قهرمانی کشور ۱۳۳۲ اصفهان – برنز

۷۳ کیلوگرم: نفر اول انتخابی تیم ملی در سال ۱۳۳۳

۷۳ کیلوگرم: مسابقات جهانی ۱۹۵۴ توکیو – نقره

۷۳ کیلوگرم: بدون شکست در رقابت‌های تیم به تیم در سوئد

۷۳ کیلوگرم: عضو تیم ملی، اعزامی به جشنواره جهانی ۱۹۵۵ ورشو

۷۳ کیلوگرم: قهرمانی کشور ۱۳۳۶ تهران – طلا

۷۳ کیلوگرم: مسابقات جهانی ۱۹۵۷ استانبول – چهارم

۷۹ کیلوگرم: کشتی فرنگی قهرمانی کشور ۱۳۳۷ تهران – طلا

ورود فردین به عرصۀ سینما اتفاقی بوده در زمستان ۱۳۳۸ او ۲۸ سال داشت زمانی که برای دیدن فیلمی وسترن به سینما رفته بود که به گفته خودش بلیت به او نرسید و گیشه بلیت فروشی بسته شد و او پشت در سینما ماند، در این حین دکتر اسماعیل کوشان که با چهره فردین در عرصه کشتی آشنا بود جلو آمد و وی را به داخل سینما دعوت کرد.

دکتر کوشان به او پیشنهاد بازی در فیلم چشمه آب حیات که سیامک یاسمی آن را کارگردانی می‌کرد را داد و فردین پذیرفت، و بدین ترتیب فردین به عنوان یکی از هنرپیشۀ های اصلی فیلم ، اولین نقش حرفه ای خود را در سینما بازی کرد. بازی درفیلم های فردا روشن است و فریاد نیمه شب به کارگردانی ساموئل خاچیکیان نقطه عطف کارنامه هنری اش محسوب می شود، آثاری که توانستند عنوان بهترین و پرفروشترین فیلم سال را ازآن خود کنند، فردین با فیلم آقای قرن بیستم به اشتهار رسید. و درمیان سال های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۷ دراوج دوران کاری خود قرار گرفت. در سال ۱۳۴۴ با بازی در فیلم گنج قارون ساخته سیامک یاسمی شهرت خود را صد چندان کرد.