می‌گویند هنوز برای ورود به بحث انتخابات زود است. مسئله کنونی جامعه مسئله انتخابات نیست. شرایط فعلی کشور به گونه‌ای نیست که ما بخواهیم به انتخابات ورود پیدا کنیم؛ این را جریان‌های سیاسی می‌گویند. چه جریان اصلاحات و چه اصولگرایان گویا هیچ استراتژی و برنامه خاصی برای انتخابات اسفند 98 ندارند. این بی‌‌رمقی نشان از سردرگمی آنها برای حل مشکلات دارد. مگر نمایندگان ملت برای خروج کشور از شرایط کنونی تصمیم‌ نمی‌گیرند؟ مگر منتخبان ملت استراتژی و راهکار ارائه نمی‌دهند؟ چگونه نباید فعلا موضوع انتخابات اجتماعی شود؟ برخی از فعالان سیاسی می‌گویند ما ابتدا باید درون‌گروهی و جریانی مسائل خود را حل کرده و گفتمان‌سازی صورت بگیرد، سپس در چندماه پایانی به صورت جدی به انتخابات ورود می‌کنیم. حال سوال این است که مگر ما احزاب سیاسی به معنای واقعی داریم و نیروی بسیج منسجم داریم که در طی چند ماه بتوانیم سرمایه و بدنه اجتماعی خود را آماده کنیم. در شرایطی که سرمایه اجتماعی به خاطر عدم پیگیری مطالباتش و همچنین کارایی نامناسب از سوی جریان‌های سیاسی دچار نوعی بی‌تفاوتی و احتمال مشارکت پایین آنها بسیار جدی شده است، این تعلل چه کمکی به ایجاد انگیزه و ترغیب آنها می‌کند؟