«فشارهای فزاینده باعث شد علی‌رغم میل باطنی و پس از حمایت‌های جدی و فراوان از وزیر ارشاد که انصافا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را خوب اداره می‌کرد، با استعفای ایشان مواففت کنم و همین مسائل فرهنگی، تاکنون هم ابزار یا بهانه اعتراض‌ها و اختلاف‌ها است.»

عباس عبدی؛ عباس عبدی و باز هم عباس عبدی. همان دانشجویی که نامش برای نخستین‌بار در ماجرای تسخیر سفارت آمریکا به گوش‌ها رسید، اما عباس عبدی امروز دیگر آن عباس عبدی سال 58 نیست. او امروز چند جامه دارد که بنا به شرایط یکی از آنها را بر تن می‌کند؛ تئوریسین ، پژوهشگر اجتماعی، تحلیلگر مسائل سیاسی، تحلیلگر مسائل اقتصادی و .... عبدی محبوب بود؛ استاد دانشگاهی که دانشجویان برای نشستن در کلاس درس او حاضر بودند هر اقدامی انجام دهند. بسیاری موارد از او به عنوان مشاوری امین و آگاه به امور دعوت می‌شد تا در جلسات سیاسی حضور پیدا کند که او هم برای این حضور مانعی احساس نمی‌کرد. عبدی محبوب بود و سوت و کف‌های زیادی برای او زده شد اما عبدی ، عبدی نماند. عبدی که به‌تدریج به 60 سالگی نزدیک می‌شود می‌خواهد همان مردی باشد که شاید سال‌ها در اندیشه تبدیل به آن بود اما فرصت آن را نیافت؛ منتقدی که نوک پیکانش تنها به یک سمت نشانه می‌رود و آن هم به سمت اصلاح‌طلبان!

نایب رییس مجلس ششم گفت: کسانی که برای رییس دولت اصلاحات ممنوعیت‌ ایجاد کرده‌اند٬ اگر بیشتر تحمل می‌کردند٬ این تصمیمات را نمی‌گرفتند.