سنه دژ

گریه‌ام می‌گیرد از آن همه شادی یکپارچه یک شهر که کوچک بود و بن‌بست بود و اما به وسعت جهان می‌شد در شبی که می‌رفت و هرگز برنمی‌گشت..... شب سال نو!