کارگردانی فین در برخی صحنه‌ها به بینندگان امکان می‌دهد که در ماهیت سورئال این فیلم غرق شوند. از آنجایی که اسکای زندگی خود را به عنوان یک ستاره و در مرکز توجه می‌گذراند، توهمات خشونت آمیز او در نهایت در صحنه‌هایی هولناک، دلخراش و شاید کمی خنده دار در برابر تماشاگران رخ می‌دهند. اسکات پیچش‌ها و تکان‌های فیلم را به زیبایی به تصویر می‌کشد و به طرز ماهرانه‌ای از آرامشی قابل تحسین به سوی خشم و دیوانگی می‌رود.