می توان گفت که زندگی مجردی به خودی خود نوعی سبک زندگی به شمار می‌رود که نباید درباره آن قضاوت منفی داشت، اما این پدیده نیز مانند هر رویکرد دیگر اگر به سوی افراط کشیده شود بی‌شک به ناهنجاری‌های اجتماعی دامن می‌زند. نباید با رواج دادن زندگی مجردی پیش از موعد و غیرضرور باعث کاهش عواطف و ایجاد خلأ احساسی در جوانان شد، همانطور که نباید با نگه داشتن بیش از حد جوانان در کنار خود حس مسئولیت‌ پذیری را از آنان گرفت.