اوایل سال 82 بود که شورای شهر ‌‌اصول‌گرای تهران، چهره نه‌چندان مشهوری به نام «محمود احمدی‌نژاد» را به عنوان منتخب خود برای تصدی شهرداری تهران، به وزارت کشور دولت اصلاح‌طلب خاتمی معرفی کرد. علی یونسی؛ وزیر اطلاعات اما به راحتی زیر بار تایید این چهره نمی‌رفت. ‌‌اصول‌گرایانی که دو دولت هفتم وهشتم و مجلس ششم را در اختیار رقیب می‌دیدند، می‌خواستند از شورای شهر تهران که به تازگی آن را تصاحب کرده بودند، پلی برای برگشت به دامن قدرت بسازند و شهرداری پایتخت نماد مهمی برای این موضوع بود. از این‌رو بزرگان جناح راست، یک چهره اهل رایزنی یعنی محمدرضا باهنر را واداشتند تا به دیدار وزیر اطلاعات برود. او رفت و تاییدیه احمدی‌نژاد را گرفت، اما یک جمله مهم نیز گفت که نشان می‌داد چرا بزرگان ‌‌اصول‌گرایی پشت کار احمدی‌نژاد را گرفته‌ بودند. آن‌ها در ناصیه او قدرتی ویران‌گر می‌دیدند برای برهم زدن نظمی که از شش سال پیش از آن(یعنی دوم خرداد 76) اصلاح‌طلبان در اداره کشور ساخته بودند و جناح راست در آن جایی نداشت. باهنر به وزیر اطلاعات خاتمی گفته بود:«آقاي يونسي به خودت و دوستانت و رئيس‌جمهور بگو، اگر مي‌خواهيد غصه شهرداری احمدی‌نژاد را بخوريد، نخوريد. شهرداري دست‌گرمي است، احمدی‌نژاد رئيس‌جمهور ماست.»