مصطفی مطهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نظام های سیاسی حاکم در ایران و عربستان سعودی به عنوان نمونه های واقعی از عملکردهای باوری – ارزشی، در کش و قوس های رقابت فرسایشی، متغیرهای تنش زایی مبتنی بر تهدید را علیه یکدیگر برجسته کرده و به تهدید متقابل (آشکار و پنهان) با هم روی آورده اند. به عبارت جامع تر اینکه چرخش های رفتاری از سوی آنها و کشاندن عرصه رقابت به تهدید در تناوب زمانی که جزیی از روند تقابلی میان دو طرف است و اساساً با متر و معیار رقابت قابل رصد کردن و تعریف کردن است ماحصل برخوردهای ارزشی و هویتی میان ساختارهای سیاسی سامان یافته در تهران و ریاض است.