اگر قرار بود حوادث بهمن 98 را فراموش کنیم لابد از این رفتار جدید کارگزارانی‌ها در انتشار سیاهه‌ای برای ریاست جمهوری 1400 نیز باید شوکه و شگفت زده می‌شدیم اما تلاش‌های کارگزاران به تعبیر«خباز، فعال سیاسی اصلاح‌طلب»، مسبوق به سابقه و آشنا نزد اهالی سیاست است و باید پذیرفت؛ «از مسند قدرت کنار رفتن برای کسانی که در قدرت هستند از کسانی که از آن کناره گرفته اند، قطعاً سخت‌تر است.»

امیدی‌ها در جاده ناامیدی گام بر می‌دارند! این ادعای برخی اصلاح‌طلبان است که از نزدیک شاهد فعالیت‌ها و تحرکات اعضای فراکسیون امید در مجلس و دیگر اصلاح‌طلبان در خارج پارلمان هستند. شاید استناد این ادعا که از سوی قاسم میرزایی نیکو عضو فراکسیون امید مجلس مطرح شده به آن روزهایی بازگردد که برخی اعضای این فراکسیون اصرار به تکروی در نظر نهایی برای رأی دادن‌ها در مجلس داشتند و همگان شاهد بودند در جریان استیضاح وزیر اقتصاد یکی از اعضای فراکسیون امید حاضر به خروج از این فراکسیون شد تا رأی متفاوت از امیدی‌های دیگر بدهد. از سوی دیگر فراکسیون امید اکنون میان دو لبه قیچی است، چنان‌که از سویی حامی دولت است و در پیروزی انتخاباتی روحانی نقش داشته و از سوی دیگر با برگه‌های استیضاح وزرای همین دولت مواجه است که امضای آن از سوی مخالفان دولت تعبیر به پایان حمایت از روحانی می‌شود که البته در عالم واقعیت چنین نیست که اصلاح‌طلبان داخل و خارج بهارستان بارها اعلام کردند که حمایت آنها از دولت و شخص رئیس‌جمهور به همراه انتقاد و با هدف بهبود اوضاع کشور است، اما به هر حال سیاه‌نمایی مخالفان دولت دامنگیر اعضای فراکسیون امید است، اما در سوی دیگر این تعامل کمرنگ است و رئیس‌جمهور و وزرا تعامل لازم را با اعضای فراکسیون امید ندارند. البته چندی پیش دیداری صورت گرفت، اما ظاهرا نتیجه آن مطلوب و مورد انتظار تمام امیدی‌ها نبود. چندی قبل احمد شیرزاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفته بود: «فکر نمی‌کنم که انشقاق یا ریزش شدید در فراکسیون در پیش باشد، اما به برخی از نمایندگان توصیه می‌کنم که دنبال اصولگرایان نیفتند و با مشاهده یک لبخند گمان نکنند که در لیست آنان جای می‌گیرند.» یا علیرضا رحیمی عضو فراکسیون امید به «آرمان» گفت‌: «از ملاحظه‎کاری تا خیانت، تحلیل‌های بسیار مختلفی در مورد این حرکت مطرح شده ولی آنچه که در عمل از اعضای فراکسیون امید دیده‌ایم، به نوعی فاصله گرفتند یا مستقل عمل کردند یا رسما به فراکسیون دیگری ملحق شدند، در عمل برخی نماینده‌ها ملاحظه حوزه انتخابیه خود را داشتند و برخی ملاحظه مسائل نظارتی را و احساس می‌کردند که برای آنها بهتر است از فضای شفاف سیاسی فاصله گرفته و در یک فضای خاکستری قرار بگیرند که کمتر مورد رصد سیاسی و حقوقی قرار داشته باشند.» بنابراین ناامیدی در ریشه فراکسیون امید از سوی اعضای آن رد و تکذیب نمی‌شود و خودشان هم از چنین شرایطی ناخرسند هستند.