«فرصت‌سوزی» کلیدواژه‌ای است که رئیس‌جمهور هفته گذشته درباره منتقدان خود استفاده کرد و اتفاقا قالیباف نیز تلاش کرد این واژه را دوباره معنا کند. روحانی در جلسه هیئت دولت درباره «فرصت‌سوزی» این‌گونه گفته بود: «ما هرکجا ببینیم شرایط برای لغو تحریم آماده است، از این فرصت استفاده خواهیم کرد. هدف ما این است که تحریم ظالمانه لغو شود و ایران بتواند به‌راحتی در تعامل با جهان باشد. هدف ما این است که فشار تحریم را از روی شانه مردم برداریم و هر‌جایی که فرصت مناسبی برای این کار باشد، ما وظایف و اقدامات خودمان را انجام می‌دهیم و هیچ‌کس حق ندارد فرصت‌سوزی کند. هر فرصت مناسبی که به وجود می‌آید، باید از آن بر مبنای منافع ملی و وحدت ملی استفاده شود».

سهراب زند: آقای رحیم‌پور ازغدی توئیت زده‌اند که: «در تاریخ ثبت شود: ایران با انرژی هسته‌ای: ۱ دلار ۴۲۰۰ تومن، ایران بدون انرژی هسته‌ای: ۱ دلار ۳۱۵۰۰ تومن»! این ادعا به همان میزان عجیب است که ادعای سلطنت طلب های پوپولیست مبنی بر «دلار زمان شاه: ۷۰ ریال! دلار زمان جمهوری اسلامی: ۳۱۵۰۰۰ ریال» پرت و بی‌مبنا است.

نشریه خط حزب الله در شماره دویست و پنجاه و شش این هفته خود مطلبی با عنوان « راه حل همین جاست» منتشر کرده است.

روش فروش سهم در بازار سرمایه تا چه اندازه درست است؟ عرضه‌های اولیه با ارقام پایین‌تر از ارزش واقعی، تخفیف‌های بالای صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله (ETF)، قابل‌معامله‌کردن سهام عدالت بدون برنامه‌ریزی و بسترسازی برای آن و... از جمله مواردی است که کارشناسان بازار سرمایه، نقدهای شایان‌توجهی را به آنها وارد می‌کنند. مواردی که به‌نوعی جاذب برای سرمایه‌گذاران جدید است، درعین‌حال با متأثر‌کردن هسته بازار، معاملات دیگر در بازار سرمایه را تحت تأثیر جدی قرار می‌دهد و به‌نحوی می‌توان گفت، جای ذی‌نفعان بازار را عوض می‌کند. جالب آنکه لزوما این اتفاق سوددهی بالا برای تازه‌واردان را به ‌دنبال ندارد بلکه دولت عموما در بخش‌هایی به‌دنبال جذب مشتری بیشتر است که خود در آنجا سهم دارد و می‌تواند با زمزمه فروش عمومی این سهام،‌ ارزش سهام را بالاتر برده و دستکاری کند. علیرضا عسکری‌مارانی، کارشناس بازار سرمایه در گفت‌وگو با «شرق» به بررسی اثر تصمیم‌های اقتصادی دولت بر بازار سرمایه و وجود تضاد منافع جدی در میان مدیران مشاور در رسانه ملی می‌پردازد و می‌گوید رسانه ملی آدرس غلط می‌دهد. او با ارائه راهکار «فروش نقد و نسیه» به‌جای «تخفیف» روی هر سهم، پیشنهاد می‌دهد که از این طریق می‌توان حضور مردم در بازار را پایدار کرده و در‌عین‌حال، جلوی سودجویی‌های احتمالی و دام‌گذاری‌های پی‌در‌پی برای سهام‌داران جدید را نیز گرفت.

زیست در بحران شیوه ای است که به گفته محمد نعیمی پور برای گروهی در کشور به عادت تبدیل شده و آن ها بی‌توجه به منافع ملی برای ادامه این بحران از هیچ اقدامی دریغ نمی کنند.