عبدی

متأسفانه در ایران برای مدت‌های طولانی هر از گاهی دچار مشکل شکاف درون ساختار قدرت می‌شویم؛ مساله‌ای که در دولت آقای خاتمی و بعدها در ابعاد بزرگ‌تری در دولت روحانی به وفور و با شدت دیده می‌شد و راهبری موثر دولت را غیر ممکن می‌کرد. البته به جای آنها هم دولت‌های یکدست می‌آمدند که زیانبار بودند.

مهدی عبدی مهاجم پرسپولیس که در لیست مازاد قرار گرفته، هنوز تیم جدیدش را معرفی نکرده است.

استفاده از ماهواره هم که از طریق قانون منع شده بود، به حمله کماندویی با راپل ختم گردید. داستان شبکه‌های مجازی و فیلترینگ و دور زدن آن را همه می‌دانند، آخرین آن‌ها نیز موافقت‌نامه با روسیه در امنیت اطلاعات است.

اقدام دیگر فروش ارز به مردم با اندکی زیر قیمت بازار که حتی در دولت روحانی هم چندان رواج نداشت. نتیجه چه شد؟ افزایش قیمت ارز!! یک نفر هم نیست که بگوید آیا این ارزپاشی هدفی جز کسب درآمد دارد؟

تیم ملی فوتبال به دلیل غلبه اصول حرفه‌ای در انتخاب آنان که حتی مربی تیم نیز خارجی است و قرار است که استقلال نسبی از قدرت هم داشته باشند، مظهر و نماد مردم ایران و ملی است. این تیم هم به لحاظ اسم و هم از زاویه ملاک‌ها و اعتبار و رسم تیم ملی است و شایستگی دارد که ایران را نمایندگی کند.

در جامعه‌ای که حداقل نرخ تورم آن ۳۰درصد است و به ۵۰ و ۶۰درصد هم می‌رسد، گرفتن وام ۱۸درصد، حدود ۱۲درصد سود خالص دارد.

گرچه نهایتا نهادهای مربوط مجبور می شوند درباره قاسم مکارم شیرازی توضیح دهند پس بهتره پیش از شکل گیری افکار عمومی اطلاع رسانی دقیق کنید

به درستی یا نادرستی این گزاره کار ندارم. ولی هنگامی که مقام حکومتی از کلمه «حق» استفاده می کند حتما باید ضمانت اجرا داشته باشد.

یک سوال ساده از مدیریت کشور. اگر می‌شود کشور را بدون نفت اداره کرد، چرا در ۴۰ سال گذشته این راه را نرفتید و کشور نیز به نفت بیش از گذشته وابسته شد؟ بدتر این که حتی پس‌انداز هم نکردید و بیشتر درآمدها حیف و میل شد.

محسن میردامادی درباره دیدار با امام و زمینه‌های شکل‌گیری دفتر تحکیم گفته بود: «با توجه به وضعیت دانشگاه‌ها و تحرکاتی که دانشجویان جبهه مقابل در برابر انقلاب اسلامی داشتند،

دوم خرداد در فضایی محاسبه شده به وجودآمد یا شانسی و اتفاقی بود؟ به عبارت دیگر افرادی که بعدا اصلاح طلب نامیده شدند برای آن اتفاق برنامه ریزی کرده بودند؟

علت آن بسیار روشن است. بازتاب گسترده این سخنان نشان می‌دهد که موضوعات آن به تاریخ نپیوسته‌اند و همچنان در سیاست و امور روزمره زنده هستند.

بدترین حالت این است که چنین اتهاماتی زده شود ولی هیچ مرجعی برای تعیین صحت و سقم آن وارد عمل نشود، تا اگر درست است اقدامی علیه آن مدیر کنند و اگر دروغ است، اتهام‌زننده را مجازات کنند.

هنوز حاشیه های اظهار نظر اخیر مدیر شبکه سه سیما در خصوص علت کنار گذاشتن عادل فردوسی پور از برنامه های این شبکه فروکش نکرده بود که لایحه بودجه سال 1400 کشور به مجلس رفت و رقم بودجه سازمان صدا و سیما و برابری آن با بودجه 20 استان کشور بر سر زبان ها افتاد.

عباس عبدی می گوید: سفرهای استانی بعد از رسیدن به قدرت باید معطوف به حل مشکلات مردم باشد اما واقعیت این است که سفرهای استانی نمی‌تواند مشکلات مردم را حل کند چرا که اگر اینطور بود باید بهترین دوره این مملکت دوره احمدی‌نژاد می‌بود در حالی که از هر سو نگاه کنیم می‌بینیم سیاه‌ترین دوره تاریخ ایران دوره احمدی‌نژاد است.

عباس عبدي در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: تا هنگامي كه ساختارها و مقررات فسادزا اصلاح نشود افراد فاسد تمام‌شدني نيستند حتي اگر اعدام شوند. عباس عبدي در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: هنگامي كه گفته مي‌شود فساد نظام‌مند شده است يعني چه؟ برخي گمان مي‌كنند منظور از نظام، حكومت و مديران آن است؛ از اين رو فوري با اين گزاره مخالفت مي‌كنند. در حالي كه منظور از اين گزاره اين است كه توجه را به ساختارها و ضوابط و نه افراد بايد معطوف كرد. مساله اين نيست كه اگر كسي فساد كرده نبايد او را محاكمه و مجازات كرد. قطعا بايد چنين كرد، ولي تا هنگامي كه عوامل ساختاري جرم و فساد وجود دارد، مجازات اين و آن مشكلي را حل نمي‌كند.

ادامه وضعیت کنونی غیر ممکن است. ایران نه می‌تواند و نه می‌باید که به این وضعیت تن دهد. عربستان نیز باید خود را از اوهام محمد بن‌سلمان رهایی بخشد و در یک موقعیت قابل قبول و متناسب با قدرتش خود را تعریف کند. نه اینکه بخواهد با حمایت دیگران در منطقه سروری کند! به این رفتار سروری نمی‌گویند، بلکه نام دیگری دارد.

عباس عبدی معتقد است: در مسائل عادی ایجاد دو قطبی ایراد چندانی ندارد. آنچه که جامعه ما را در این برهه تهدید می‌کند نگاه دوقطبی است که منجر به نقض یکدیگر می‌شود و متاسفانه رادیکال‌ها چنین اقدامی را انجام می‌دهند تا بدین صورت بخش قابل‌توجهی از جامعه را منفعل کنند. پوریا فیروزنژاد: دوقطبی شدن فضای انتخابات‌ امری مرسوم است و معمول، با این حال به‌نظر می‌رسد که دوقطبی شدن فضای انتخابات یک روی دیگر نیز دارد که می‌تواند به منفعل شدن بخشی از جامعه و کاهش مشارکت در انتخابات منجر شود، اتفاقی که به نظر می رسد هدف افراطیون از ایجاد دوقطبی و دوگانه‌سازی‌هایی است که در فاصله باقیمانده تا انتخابات اسفندماه دیده می شود. عباس عبدی در همین زمینه به خبرآنلاین می‌گوید که نان برخی در گرم کردن تنور دوقطبی‌سازی منفی جامعه است و اساسا این جریان اعتنایی نیز به بیانات مقام معظم رهبری در زمینه لزوم وحدت ملی ندارد. او این را نیز یادآور می‌شود که این نوع از دوقطبی می‌تواند بی‌ثباتی جامعه را درپی داشته باشد. مشروح گفت‌وگوی خبرآنلاین با عباس عبدی را در ادامه بخوانید؛ **** آقای عبدی ! از سال ۸۴ به بعد و در آستانه هر انتخابات، طیفی با دوقطبی سازی و دوگانه سازی‌هایی از جنس فقیر - غنی، مذاکره - مقاومت و اخیرا اسلام‌گرا - غیراسلام‌گرا و انقلابی - غیرانقلابی، تلاش می کنند فضای انتخاباتی را بدست بگیرند. اساسا این دو قطبی انتخاباتی از نوع مثبت است یا منفی؟ البته حدی از دو قطبی شدن در هر انتخاباتی اجتناب‌ناپذیر است و این طبیعت این رویداد سیاسی است که در آن راجع‌به مسائل گوناگون نگاهی دو قطبی را بین ‌مردم ایجاد می‌کنند تا گرایش مردم و جامعه را به سوی یک قطب بسیج کنند. ایجاد دوقطبی در مسائل عادی ایرادی ندارد اما... اما آن دسته از دو قطبی‌هایی برای جامعه تهدید هستند که قطب‌ها به نقض یکدیگر می‌پردازد. بدین معنا که بقای یک طرف به منزله نابودی طرف مقابل تلقی شود یا بقای دیگری را به معنای نابودی خود تلقی کنیم. بنابراین در مسائل عادی ایجاد دو قطبی ایراد چندانی ندارد. آنچه که جامعه ما را در این برهه تهدید می‌کند نگاه دوقطبی است که منجر به نقض یکدیگر می‌شود و متاسفانه رادیکال‌ها چنین اقدامی را انجام می‌دهند تا بدین صورت بخش قابل‌توجهی از جامعه را منفعل کنند. در دو قطبی مثبت و در زمان انتخابات؛ مردم بدون مشکل به یکی از دو قطب می‌پیوندند چرا که می‌دانند بعد از انتخابات نیز قرار است به‌طور مسالمت‌آمیز در کنار یکدیگر زندگی کنند و هیچکدام حذف نمی‌شوند. با این حال در شرایطی که دو قطبی منفی یعنی حالت نقض طرف مقابل رخ می‌دهد، بسیاری از نیروهای میانه‌رو خود را کنار می‌کشند و حاضر نیستند در بازی دو قطبی حذفی وارد شوند. چنین شرایطی و در غیاب اکثریت خاموش؛ فضای دوقطبی موجب ستیز دو جریان اقلیت خواهد شد که این امر برای جامعه خطرناک است. نان برخی جریانات در داغ کردن دوقطبی‌های منفی است این دوقطبی سازی مدتی است دوباره با اهداف انتخاباتی شروع شده است، دقیقا زمانی که بخاطر فشارهای خارجی مثل تحریم سپاه و وزیر خارجه و مشکلاتی که ترامپ برای مبادلات بانکی ایران ایجاد کرد، اتفاقا همه خاصه رهبری انقلاب بر ضرورت انسجام و وحدت داخلی تاکید دارند... متاسفانه ‌در مدت اخیر وجود جریان و گرایشی را مشاهده می کنیم که نان آن‌ها در داغ کردن تنور دو قطبی منفی است که البته خیلی هم کاری به توصیه های رهبری ندارند و در نهایت کار خود را انجام می‌دهند. دوقطبی منفی برخلاف وحدت ملی است آیا می‌توان اینگونه گفت که این جوسازی‌ها علیه برخی نهادها و مسئولان کشور اساسا بر خلاف منافع ملی است و اینکه آب ریختن به آسیاب دشمن است؟ همانطور که پیشتر عرض کردم آن دوقطبی‌هایی که به‌مثابه نفی وجودی طرف‌ مقابل باشد و بقای دیگری را به منزله نفی خود بدانند در مجموع وحدت ملی را نقض می‌کنند. مشارکت پایین در انتخابات عوارض منفی بر ثبات جامعه می گذارد به نظر می رسد این تلاش ها که از سوی برخی طیف های افراطی هم دنبال می شود، با هدف کاهش مشارکت در انتخابات هم صورت می گیرد.یا سعی می کنند فضای نارضایتی را پررنگ‌تر کنند یا در این فضا موج سواری سیاسی کنند، این اقدامات به نوعی گل به خودی (نظام) نیست؟تا چه حد خود موجب کاهش اعتماد عمومی به نظام و سیستم می‌شود؟ واقعیت آن است که یکی از نقاط قوت ساختار سیاسی ایران، مشارکت های بالای انتخاباتی بوده است. اگر دقت کنید تمام انتخاباتی که بدون‌حاشیه و جنجال برگزار شده‌اند ثبات سیاسی کشور را تقویت و آن را در برابر بی‌ثباتی واکسینه کرده‌اند. حتما رهبری تمهیداتی برای افزایش مشارکت خواهند داشت به علاوه این گونه انتخابات، نگاه مثبتی نیز چه در داخل و چه در خارج نسبت به سیستم ایجاد کرده است. همچنین در انتخاباتی که بحران ایجاد کرده‌اند نتایج عکس این موضوع رخ داده است. اگرچنانچه مشارکت پایین بیاید به نظر من عوارض بسیار منفی برای ثبات کلی جامعه ایجاد خواهد شد با این حال اعتقاد دارم که رهبری نظام نسبت به این ویژگی حساسیت فراوانی دارند و به طور جدی تمهیداتی را برای افزایش مشارکت در نظر خواهند گرفت و این ایده تندروها را خنثی خواهند کرد.

یک فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: اختیارات و توان‌ مجلس به شدت کاهش پیدا کرده که این را می توان ناشی از فیلترهای ناکارآمدکننده و سخت و گسترده‌ای دانست که نامزدهای انتخاباتی از آن عبور می‌کنند تا نماینده شوند.