مخالفان دولت قبل می گویند قرار داد ۱۵۰ میلیون تومانی مرتضوی با صدا و سیما یک زد و بند آشکار است. یک عضو شورای نظارت بر صدا و سیما اما معتقد است که در این ماجرا «رسانه ملی» تخلفی نکرده و اینگونه قراردادها برای صدا و سیما «عادی» است.

به گزارش پیام نو مرتضوی مطلقا اتهاماتش را قبول ندارد و البته این هم خیلی عجیب نیست. در این میان صدا و سیما هم برای پخش مراسم شصتمین سالگرد تاسیس تامین اجتماعی مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان از مرتضوی دریافت کرده است.

 خود مرتضوی گفته است: «صداوسیما حساب و کتاب دارد و شماره حساب‌هایش مشخص است. بررسی این موضوعات نشان داد که همه این ادعاها دروغ بود. حتی اگر یک مورد واگذاری یا پرداخت غیرقانونی پیدا کردند، اسناد آن را بیاورند تا ما پاسخ دهیم.» اما نمایندگان مجلس خیلی زود این سخنان را تکذیب کردند و اسناد قرارداد مرتضوی با صدا و سیما هم منتشر شد. این اما یک طرف قضیه است، طرف دیگرش صدا و سیما قرار دارد و عزت الله ضرغامی که این قرارداد را پذیرفته اند.

 نائب رئیس شورای نظارت بر صدا و سیما اما  درباره پولی که بین مرتضوی و صدا و سیما رد و بدل شده توضیحات جالبی به پیام نو می دهد، از جمله اینکه این دست قراردادها یکی از عادی ترین قراردادهای صدا و سیما و از منابع تامین هزینه های آنها است.

رمضان شجاعی کیاسری در رابطه با این قرارداد به پیام نو می گوید: «به هر حال صدا و سیما کسری بودجه دارد و باید یک جوری این خلا را پر کند. به همین دلیل هم این جور قراردادها با نهادهای مختلف در حوزه تبلیغات صدا و سیما تعریف شده اند و اشکالی ندارد.»

وی ادامه می دهد: «اگر پولی که آقای مرتضوی داده، اشکال دارد این دیگر مربوط به صدا و سیما نیست. صدا و سیما برای هر تبلیغ و یا برنامه مشارکتی که نمی تواند برود ببیند که پرداخت کننده پولش را از کجا آورده است. آقای مرتضوی نباید این پول را می داده، این به آن معنا نیست که صدا و سیما نباید آن را دریافت می کرده است. به هر حال پیشنهادی به صدا و سیما شده و آنها هم پذیرفته اند. اینجا اگر خلافی صورت گرفته باید یقه کسی را گرفت که پولی را از محل یک کار غیر قانونی و با تخلف هزینه کرده است.»

این عضو شورای نظارت بر صدا و سیما ادامه می دهد: «صدا و سیما سال هاست که از محل همینطور برنامه ها قسمتی از بودجه اش را تامین می کند و این مساله الان هم وجود دارد. اینکه اقای مرتضوی هم چنین پولی را هزینه کرده، ربطی به صدا و سیما ندارد.»

وی در پاسخ به این سوال که آیا این قرارداد ربطی به روابط خاص صدا و سیما و تامین اجتماعی در دوره مرتضوی دارد یا خیر نیز می گوید: «هیچ رابطه خاصی در کار نبوده است. یک کسی سفارش یک برنامه داشته و صدا و سیما این سفارش را انجام داده. هر کسی می تواند با پرداخت هزینه این کار را بکند. مثل همه آنهایی که تبلیغ های تجاری خود را به صدا و سیما می دهند.»

این توضیحات در حالی است که همان تبلیغات تجاری صدا و سیما هم در ماه های گذشته محل سوال و انتقاد جدی بوده است. یکی از موارد معروف در این مساله داستان تبلیغ اقلامی چون «کرم حلزون» بود که علی رغم ابطال مجوز تولید و پخش آن، تا مدت ها در صدا و سیما تبلیغ می شد. مسئولان صدا و سیما در حالی کمبود بودجه را عامل توجیه فعالیت های اقتصادی خود قرار داده اند که سالانه نیاز به کسب ۹۰۰ میلیارد تومان بودجه از طریق تبلیغات دارند. حال آنکه یک حساب و کتاب ساده نشان می دهد که درآمد صدا و سیما تنها از تبلیغات برنامه های جام جهانی از مبلغ ۲۵۰ میلیارد تومان هم گذشته است. بر همین اساس خیلی از کارشناسان معتقدند صدا و سیما بسیار بیش از کسری بودجه خود از محل تبلیغات تلویزیونی درآمد دارد.

با این وجود رمضان شجاعی کیاسری این موضوع را «غیر منطقی» می داند و می گوید: «اینها حرف کسانی است که با صدا و سیما مشکل دارند و می خواهند به هر بهانه ای به آن حمله کنند. در صورتی که صدا و سیما بنگاه اقتصادی نیست که بخواهد اینگونه عمل کند.»