می‌گویند نجفی اگر به‌عنوان وزیر علوم معرفی شود قطعا رای نمی‌آورد. حرفی که یکبار دیگر فاصله‌ها را نشان می‌دهد تا مشخص شود از آسمان پاستور تا زمین بهارستان هنوز فرسنگ‌ها راه نرفته باقی است. فاصله‌ای که نه نجفی که اختیارات رئیس‌جمهوری یعنی منتخب مردم را هدف قرار داده است. در این باره گفت‌وگوی کوتاهی با حسین کاشفی، رئیس سابق خانه احزاب انجام شده  تا علت و چرایی زبان تحکم پایداری دربرابر دولت را مورد بررسی قرار دهد. گفت‌‌وگویی که طی آن کاشفی به این نکته اشاره می‌کند: «در هر کشوری اقلیتی وجود دارد که بدون توجه به خواست اکثریت دوست دارد حرف خودش را بزند، این طبیعی است ولی باید مشخص شود که این اقلیت تا کجا می‌توانند حرف خود را یکطرفه بزنند.» در ادامه مشروح این گفت‌وگو را می‌خوانید:

بحث رفتارهای اینچنینی پایداری‌ها و برخوردهای تندشان یک بحث مشخص است. اتفاقا یکی از گرفتاری‌هایمان همین رفتارها و برخوردهای افراط گرایانه است. متاسفانه به‌جای آنکه کمک به آرامش و رفع مشکلات کنند هنوز بر اختلافات دامن می‌زنند و نمی‌خواهند مسائل و مشکلات به‌جامانده از گذشته حل شود.

بله. هنوز قبل از معرفی گزینه وزارت علوم فضاسازی می‌کنند که اگر فلانی معرفی شود چنان می‌کنیم و اگر دیگری معرفی شود، چنین می‌کنیم. این رفتارها اصلا قابل قبول نیست. اصلا همین رفتارها بود که کشور را با مشکلاتی مواجه کرد. بارها به این آقایان تذکر دادیم که دست از این رفتارها بردارید و اگر حرف و پیشنهادی برای انجام بهتر امور دارید یا دلتان به حال منافع عمومی می‌سوزد، مطرح کنید.

اگر واقعا دلسوز بودند دست به تخریب نمی‌زدند. اصلا بگویند چرا در آن زمان که دولت گذشته چنین مشکلاتی را به وجود می‌آورد، ساکت بودند؟ البته فقط سکوت هم نبود و در مقاطعی دولت را نیز همراهی کردند. یعنی اگر نه همه مشکلات بلکه برخی از آنها که در جامعه می‌بینیم به همان دوران بازمی‌گردد. در آن دوران اگرچه دولت به‌عنوان قوه مجریه مسئولیت اصلی امور اجرایی را داشت ولی همین آقایان که جزو حامیان دولت قبل بودند و در مجلس سکوت کردند باید پاسخگوی مسائل مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی باشند.

آنان در طول دوران دولت گذشته همراه دولت بودند و اکنون به‌جای آنکه بابت اشتباهاتشان در برابر مردم پاسخگو باشند با فریاد و حاشیه می‌خواهند فرار رو به جلو داشته باشند. اما واقعیت آن است که باید در مقابل مردم بگویند چه اشتباهاتی کرده‌اند. البته در هر کشوری ممکن است اقلیتی باشند که بخواهند خودسرانه رفتار کنند و تصمیم بگیرند ولی مشخصا این اقلیت با فرهنگ و خواسته  اکثریت مردم آن کشور همخوانی ندارد. کما اینکه در کشور ما نیز مردم در انتخابات 24خرداد خواسته‌ها و معیارهای خود را به گوش همگان رساندند و آقای روحانی نیز در راستای احقاق همین خواسته‌ها عمل می‌کند. اینکه اقلیتی با این روند مخالفت می‌کند باید مشخص شود که جدای از مردم هستند.

اکنون که دولت یازدهم آمده تا مشکلات را حل کند باید همه همکاری کنیم. هیچ کاری با فرافکنی و اتهام‌زنی حل نمی‌شود. همان‌طور که باید با دنیا تعامل داشت لازم است که چنین تعاملی در داخل کشور نیز مورد تاکید قرار بگیرد. اگر از دولت انتظار است که مشکلات را حل کند طبعا باید اجازه دهیم تا دولت از اختیارات قانونی خود استفاده کند و افراد موردنظر خود را برای انجام وظایف و تحقق خواسته‌های مردمی انتخاب کند. چند روز اخیر متاسفانه فضاسازی‌هایی از سوی برخی نمایندگان پایداری صورت گرفته که خوب نیست. آقای نجفی چه به لحاظ علمی و چه لحاظ تجربی سابقه خوبی دارند. اول آنکه هنوز ایشان برای وزارت معرفی نشده‌اند که عده‌ای بخواهند چنین مخالفت‌هایی را ایراد کنند. دوم اینکه اصلا انتخاب وزیر اختیار قانونی دولت است. اینکه بخواهیم دولت را در منگنه برای انتخاب وزیر قرار دهیم، درست نیست و یک دخالت در کار دولت و تخطی در اصل تفکیک قوا محسوب می‌شود.