انتظارش را داشتیم که او یکی از ستاره‌های ایران در جام جهانی باشد. ستاره‌ای که فوتبال را در آکادمی‌های قاره سبز به صورت مدرسه‌ای فرا گرفته و کیفیت والایش را در همان مدت کوتاه حضورش در تیم ملی ایران با آن آمار خیره‌کننده گلزنی‌اش به نمایش گذاشته بود. او در جام جهانی باز هم خود را ثابت کرد با آن دوندگی‌های بی امان و آب و آتش زدن‌های بسیارش در خط حمله و دست آخر تک گلی که به دروازه بوسنی دوخت تا تنها گلزن ایران در جام جهانی باشد و نامش را به صفحه تاریخ فوتبال ایران سنجاق کند. رضا قوچان‌نژاد در یک مصاحبه بلند بالا در خصوص جام جهانی و شرایطش صحبت می‌کند...

عملکرد ایران در جام جهانی چگونه بود؟
 فکر می‌کنم عملکرد ما قابل قبول بود. دو بازی خیلی خوب برابر نیجریه و آرژانتین را انجام دادیم و توانستیم که فوتبال ایران را اثبات کنیم. قبل از جام جهانی کسی روی ما حسابی باز نمی‌کرد اما در جام جهانی نشان دادیم که فوتبال ایران چه توانایی دارد. یادتان باشد آرژانتینی که ما 90 دقیقه تمام بازی پایاپای و حتی در دقایقی برتری را با آنها داشتیم، نایب قهرمان جام شد. ما بهترین نتیجه را در میان تیم‌های آسیایی حاضر در جام جهانی گرفتیم و به اعتقاد من همین نشان‌دهنده آن است که ما جام جهانی خوبی داشتیم. ما تا روز آخر شانس صعود داشتیم و اعتقاد دارم اگر اندکی خوش شانس‌تر بودیم، حتی می‌توانستیم به دور بعد صعود کنیم. به ویژه تیمی از گروه ما به مرحله بعد رفت که هیچ برتری نسبت به ما نداشت.
بابت عدم صعود تیم ملی حسرت می‌خوری؟
 ما در آستانه صعود بودیم و طبیعی است که حسرت نرفتن به مرحله بعد را می‌خورم و ناراحتم اما واقعیت این است که در بازی آخر بوسنی بهتر از ما بود و حق آنها بود که بازی را ببرند. طبیعت فوتبال همین است. یک روز خوب هستی و یک روز بد. متاسفانه مقابل بوسنی روز بد ما بود و بازی را واگذار کردیم. بیشتر ناراحتی من از این است که نیجریه صعود کرد چرا که اصلا بهتر از ما نبود. به اعتقاد من بعد از آرژانتین، بوسنی بهترین تیم این گروه بود اما آنها هم مثل ما بدشانس بودند.
چرا تیم ملی در بازی آخر برابر بوسنی آن تیم همیشگی نبود و نمایش ضعیفی داشت؟
 در برابر بوسنی به لحاظ فنی اصلا عملکرد خوبی نداشتیم. بخصوص در نیمه اول اصلا خوب بازی نکردیم و کیفیت بازی تیم پایین بود. در نیمه دوم اگرچه بازی تیم بهتر شد اما گل‌های حریف به لحاظ روانی تیم را بهم ریخت و نتوانستیم آنطور که باید کار کنیم. فکر می‌کنم دلیل اصلی‌اش استرس بود. بازی با بوسنی حساسیت فوق‌العاده زیادی داشت و فشار روحی و روانی زیادی روی تیم بود. در مقابل، بوسنی در آرامش کامل و بدون دغدغه بازی کرد و نتیجه دلخواه را گرفت. از سوی دیگر ما تمرکز کامل روی این بازی نداشتیم. اگرچه تمرکز ما روی بازی با بوسنی بود اما ناخودآگاه در ذهن بازیکنان این فکر به‌وجود می‌آمد که در آن بازی چه اتفاقاتی می‌افتد.
در بازی آخر مقابل بوسنی فیزیکی‌تر بازی کردی و بارها با بازیکنان حریف درگیر شدی. به نظر عصبی می‌رسیدی؟
 سبک بازی من به همین شکل است. ضمن اینکه بازیکنان حریف هم از قدرت بدنی خوبی برخوردار بودند و فیزیکی بازی می‌کردند و طبیعی بود که ما هم محکم بازی کنیم.
شاید تنها نکته مثبت بازی آخر گلزنی تو بود؟
 خوشحالم که بدون گل جام را ترک نکردیم اما‌ ای کاش گل صعود را زده بودم و به مرحله بعد می‌رفتیم.
در جام جهانی تلاش فوق‌العاده‌ای داشتی و موقعیت‌های خوبی در دو بازی دیگر یعنی برابر نیجریه و آرژانتین داشتی اما نتوانستی گل بزنی...
 در دو بازی اول ایران در جام جهانی هم تلاش فراوانی کردم اما نشد. در بازی با نیجریه در همان نیمه اول و روی ضربه کرنر شانس خیلی خوبی داشتم اما بدشانس بودم. انی یاما گلر نیجریه، گلر خیلی خوبی بود. او فصل گذشته بهترین گلر لوشامپیونا فرانسه شد. اصلا فکر نمی‌کردم آن توپ را بگیرد. وقتی ضربه سر را زدم، گفتم توپ رفت کنج دروازه و رفتم برای شادی گل ولی با یک واکنش سریع توپ را گرفت. سیو فوق‌العاده‌ای داشت. در بازی با آرژانتین که دو بار شخصا فرصت داشتم و هر دو بار هم ضربه‌ام را زدم اما شانس بد ما این بود که سرخیو رومرو روز خوبش بود و هر چه ما زدیم گرفت. ظاهرا قسمت نبود که بیشتر از این در جام جهانی گل بزنم.
در جام جهانی تیم ملی بیشتر دفاعی بازی کرد. این بر روی تو که تک فوروارد تیم بودی، فشار زیادی ایجاد می‌کرد. به ویژه اینکه آن جلو تنها بودی و مدام باید به عقب برگشتی و توپ می‌گرفتی. شاید یکی از دلایل کم گل زدن تو در جام جهانی همین بود؟
 بازی در جام جهانی دشوار است. ما یک تیم بودیم. باید همه با هم دفاع می‌کردیم و در زمان حمله هم، با هم در حمله شرکت می‌کردیم. بنابراین در این تاکتیک من هم به عنوان فوروارد باید در دفاع تیمی شرکت می‌کردم و همین سبب شده بود به طور مداوم با مدافعان و هافبک‌های حریف درگیر شوم و حتی برخی اوقات برای گرفتن توپ تا زمین خودی عقب می‌کشیدم. به اعتقاد من این تاکتیک اگرچه انرژی فراوانی را از من می‌گرفت اما موثر بود و جواب داد. ما باید از لحاظ تیمی فشرده بازی می‌کردیم تا بتوانیم در زمین بازی نتیجه بگیریم.
از اینکه یک پروسه چندین ماهه را در کنار تیم ملی ایران طی کردی و در نهایت فرصت بازی کردن و گلزنی در جام جهانی را پیدا کردی، چه حسی داری؟
 واقعا حس خوبی است و خوشحالم که در کنار سایر بازیکنان برای تیم ملی ایران بازی کردم و جنگیدم. پوشیدن پیراهن ملی ایران و بازی کردن در این تیم افتخار بزرگی برای من بود.
عملکرد کروش در تیم ملی را چگونه ارزیابی می‌کنی؟
 واقعیت این است که کروش زحمت زیادی برای تیم ملی کشید و جایگاه امروزی و نمایشی که تیم ملی در جام جهانی داشت، مدیون زحمات اوست. امیدوارم که همچنان در کنار تیم ملی حضور داشته باشد چون با او می‌توانیم به پیشرفت خود ادامه بدهیم.