ژاله شریعتی در نشست خبری سلولهای بنیادی و درمان زانو که در دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگزار شد؛ اظهار کرد: آستئوآرتیت شایعترین بیماری مفصلی است که به لحاظ سیستم اسکلتی، عضلانی بیمار را علیل کرده و بار اقتصادی اجتماعی بسیاری را نیز برای خانواده بیمار و کشور به همراه دارد و تاکنون درمانهای بسیاری برای آن پیشنهاد شده و میشود که مسائل درمانی و جراحی در این نوع بیماری هیچ کدام، درمان صددرصد نیست.
شریعتی تصریح کرد: درمان با سلولهای بنیادی که بسیار کارآمد است در سال ۲۰۰۰ در جهان مطرح شد و از همان سال استفاده از سلولهای بنیادی در آمریکا و ژاپن آغاز شد و اکنون در دیگر مراکز دنیا نیز به استفاده از این نوع درمان اقدام کردهاند.
مجری طرح درمان زانو با سلولهای بنیادی افزود: در طرح مذکور در دانشگاه علوم پزشکی مشهد افراد میان ۴۵ تا ۷۰ سال گزینش شدهاند که سابقه بیماری دیگری را نداشته باشند، آرتروز درجه ۲ و ۳ داشته باشند و آرتروز آنان اولیه و یا پیشرفته نباشد.
وی ادامه داد: گروه ۶۰ نفرهای که در این طرح مورد بررسی قرار گرفتند طی ۴ گروه ۱۵ نفره و به صورت دورهای تمامی مراحل مختلف پیگیری درمان از طریق استفاده از بافت چربی بر روی آنان در پژوهشکده بوعلی مشهد انجام شده است.
وی خاطرنشان کرد: استفاده از سلولهای بنیادی در درمان مبتلایان به آستئوآرتیت منجر به بهبود قابل توجهی در بیماران اعم از کاهش درد، تورم و… بوده است و در این نوع درمان ارتقاء سلامت و عدم وابستگی به دیگران بسیار مدنظر بوده است.
شریعتی در ادامه با بیان اینکه نتیجه مطالعات این طرح بستگی به حمایت دانشگاه علوم پزشکی مشهد دارد تا به صورت یک پروتکل درمانی بتواند برای بیماران قرار گیرد؛ گفت: در راستای کاربردی برای خودکفایی اقتصادی به لحاظ هزینههایی که وارد کردن پروتزها و… بر دولت و خانوادهها میگذارد و حتی بیماران بعضا متحمل هزینههای برای درمان به تهران و مؤسسه رویان میشوند، معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی مشهد از این طرح حمایت کند.
وی همچنین به استفاده از سلولهای بنیادی در درمان اطفالی که دچار ضایعات مغزی هستند به عنوان یکی دیگر از اقدامات و از جمله پروژههای در دست بررسی نیز سلول بنیادی از مغز استخوان اشاره کرد و افزود: مفید بودن هر طرح باید به اثبات برسد و تاکنون این طرح این مسئله را ثابت کرده است.
وی افزود: طرح بررسی تأثیر سلو.لهای بنیادی در درمان بیماران مبتلا به آستئوآرتیت زانو در پروتکلهای درمانی با هدف کاربردی، بنیادی و علمی مطرح شد و اکنون دارای کد بوده و به صورت رسمی به ثبت رسیده است.