معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با حضور در محوطه‌ی تاریخی شوش، تأکید کرد: آبروی ایران در گرو ثبت جهانی شوش است.

به گزارش روز نو، محمدحسن طالبیان در بازدید از روند ثبت جهانی این محوطه‌ی تاریخی، با اظهار رضایت از این روند، گفت: آماده‌سازی محوطه‌ی تاریخی شوش که تمام نیروها از پایگاه‌های مجاور مانند چغازنبیل، شوشتر و دزفول بسیج شده‌اند، قرار است همراه با ایده‌های نو همراه باشد.

در این بازدید که افشین حیدری - مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری خوزستان - نیز حضور داشت، طالبیان از واحد‌های گوناگون حاضر در پروژه‌ی ثبت جهانی این محوطه‌ی تاریخی گزارش گرفت و علاوه بر بررسی میدانی این محوطه‌ی 400 هکتاری درباره‌ی مسائل منتظر دستور، تصمیم‌گیری کرد.

ایران فرصت دارد تا زمان رسیدن ارزیابان یونسکو در دوماه آینده، محوطه‌ی تاریخی شهر شوش را به استاندارد‌های جهانی برساند. در غیر این صورت، ثبت میراث تاریخ هفت‌هزار هزار ساله‌ی ایرانیان در شوش، در صف طولانی 48 اثر در انتظار ثبت قرار خواهد گرفت. این در حالی است که هر کشور هر سال فقط یک اثر را می‌تواند به‌عنوان میراث تاریخی به رأی اعضای سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) بگذارد.

محوطه‌ی تاریخی شوش در استان خوزستان، یکی از قدیمی‌ترین سکونتگاه‌های شناخته‌شده‌ی جهان و کهن‌ترین شهر در ایران است که بقایای آن باقی مانده است. شهر باستانی شوش، پایتخت تمدن چندهزار ساله‌ی عیلامیان بوده است که در دوره‌ای نیز پایتخت زمستانی هخامنشیان به‌شمار می‌رفت.

لایه‌نگاری‌های باستان‌شناسی در تپه‌شاهی شوش وجود 15 شهر تاریخی را ثبت کرد که حاکی از تمدن و شهرنشینی عیلامیان بود. هریک از این لایه‌ها یک یا چند دوره‌ی تاریخی را مشخص می‌کند که لایه‌های پانزدهم تا نهم مربوط به دوران‌های مختلف عیلامی است؛ لایه‌ی هشتم مربوط به دوره‌ی هخامنشیان است و لایه‌ی هفتم به زمان سلوکیان می‌رسد. لایه‌های ششم و پنجم این شهر متعلق به اشکانیان است و لایه‌ی چهارم، تمدن ساسانیان را در این شهر ثابت می‌کند و در نهایت، لایه‌های سوم، دوم و اول به دوران اسلامی می‌رسد. تپه‌ی آکروپل نیز که قلعه‌ی شوش روی آن بنا شده است، 27 لایه‌ی باستان‌شناسی دارد.

از خوزستان تا کنون معبد چغازنبیل و سازه‌های آبی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.