اشتباه دانیل داوری روی تک گل آنگولا همه را یاد ابراهیم مبرزاپور انداخت که متخصص تکرر یک اشتباه بود.

آن زمان که میرزاپور درون دروازه تیم ملی می ایستاد، به خاطر ضعف این دروازه بان در بازی با پا، بارها کارشناسان به برانکو هشدار دادند روی او سرمایه گذاری نکند اما گوش او به این حرف ها بدهکار نبود و در نهایت در جام جهانی 2006 آلمان، مبرزاپور به خاطر همین نقطه ضعف، مقابل مکزیک توپ را بد دفع کرد و باعث گلزنی حریف شد تا در حالی که شانس مساوی داشتیم به مکزیک ببازیم.

حالا هم دروازه بانی داریم به اسم دانیل داوری که ضعف بزرگش ایستادن روی خط دروازه و ناتوانی در جمع کردن توپ های پشت دفاع است. از لحظه ای که بازی های داوری در اینتراخت برانشویگ را دیدیم، به کی روش هشدار دادیم با توجه به این نکته که در جام جهانی برزیل به خاطر تفاوت سطح فنی بازی ایران و حریفان، بارها توپ پشت دفاع ما می آید، به دروازه بانی نیاز داریم که روی خط دروازه خشکش نزند و توان بیرون آمدن از دروازه و جمع کردن توپ های پشت دفاع را داشته باشد. هشدار دادیم که دانیل داوری در جام جهانی گزینه قابل اعتمادی برای این که شماره یک تیم ملی باشد، نیست.

امروز هم در مصاف آنگولا دیدیم که داوری روی خط دروازه خشکش زد و بازیکن حریف مثل آب خوردن در حضور دروازه بان ایران که باید از دروازه بیرون می آمد و توپ را به راحتی دفع یا جمع می کرد، گل زد.

داوری ما را یاد میرزاپور می اندازد و به ما حق بدهید از کی روش بخواهیم حالا که رحمتی را تنبیه کرده، در برزیل به همان رحمان احمدی اعتماد کند. رحمان اگرچه کلاس جهانی و تجربه بین المللی ندارد اما حداقل از دروازه بیرون می آید و می تواند توپ های پشت دفاع را جمع کند.