باید با خاطیان برخورد شود
روزنو : علیرضا خانی در روزنامه اطلاعات نوشت:
رئیس مجلس شورای اسلامی گفته است که در زمان آلودگی هوا از مسئولان مربوطه در مورد کیفیت بنزین پرسیدیم، گفتند مشکلی ندارد اما اکنون مسئولان می‌گویند بنزین‌های پتروشیمی چند برابر استاندارد بنزن داشته است. باید با خاطیان برخورد شود.
این اظهارات در پی آن بود که وزیر نفت، مسئولان سازمان محیط زیست و وزارت بهداشت موکداَ گفتند که بنزین محصول پتروشیمی آلاینده و سرطانزاست و آثار بسیار مخربی دارد.
تغییر خطوط پتروشیمی‌ها برای تولید بنزین، در زمانی اتفاق افتاد که هنوز کشور در معرض تحریم بنزین قرار نداشت و دولت سابق این کار را به عنوان یک ابتکار پیش دستانه انجام داد. شاید، هزینه‌هایی که این ابتکار بر سلامت مردم گذاشت هنوز معلوم نشده باشد و در آینده بیشتر نمایان شود، اما یادمان نرفته است که رسانه‌ها مرتب از مردم می‌خواستند از خانه خارج نشوند، در میادین و چهاررراه‌ها ماسک توزیع می‌کردند و پایگاه‌های اورژانس در نقاط مختلف شهر مستقر می‌شد، پزشکان در تلویزیون به مردم می‌گفتند چه چیز‌هایی بیشتر بخورند تا آثار آلودگی را کم کند، مادران باردار باید چگونه عمل کنند، دولت مرتب تعطیلی اعلام می‌کرد و به ویژه ایام بین التعطیلات بیشتر تعطیل می‌شد و از مردم درخواست می‌شد از شهر بیرون بروند.
با این همه گفته می‌شود آثار سرطان زایی بنزن، چند سال بعد نمایان می‌شود. فراموش نکنیم دولت قبل، از آن ابتکار که اساسا ضرورتی به انجامش نبود ـ کما این که اکنون تولید بنزین پتروشیمی متوقف شده و اتفاقی هم نیافتاده است ـ به عنوان یک افتخار یاد می‌کرد و اکنون رئیس مجلس می‌گوید بانیان همان افتخار باید محاکمه شوند.
موضوع سخن کالبد شکافی آن اتفاق نیست. فرض کنیم، مسئولان کشور چند سال دیگر نیز، با دقت و بی پرهیز و پروا، بخواهند درباره بسیاری از اتفاقات دیگری که قبلاً افتاده یا اکنون می‌افتد، عکس‌العمل نشان دهند.
آیا مثلاً نخواهند گفت خودروسازانی که خودروهای بی‌کیفیت، غیر ایمن، آلاینده و پر مصرف را به بهای گران به مردم فروختند و جان بسیاری را ستاندند، باید محاکمه شوند؟
آیا نخواهند گفت، کسانی که مجوز برج‌های ۱۵ ـ ۲۰ طبقه در کوچه‌های ۹ متری شمال تهران را دادند، آنها که بر قتل عام درختان این شهر پرغبار چشم بستند، در مسیل و مسیر رودخانه‌ها مجوز ساخت دادند، کوه تراشیدند و درخت انداختند و قنات کور کردند، مناطق مسکونی و تجاری و اداری و صنعتی شهر را در هم آمیختند هم باید محاکمه شوند؟
آیا فی‌المثل نخواهند گفت کسانی که مسوول فرهنگ کشور بودند و این همه بی‌سامانی فرهنگی جاگذاشتند، کسانی که مسئول آموزش بودند و هنوز پس از چهار دهه، ده میلیون بیسواد مطلق برزمین مانده‌اند و آنها که مسئول ارج و قرب نهادن و حمایت کردن از نخبگان بودند و جوانان را فراری دادند و آنها که متولی سلامت جسم و جان جوانان بودند و صف طلاق و فهرست اعتیاد در زمان زعامتشان دوچندان شد و آنها که متولی اخلاق بودند و بی‌اخلاقی غوغا کرد و آنها که متولی معیشت بودند و اهمال کردند و آنها که مسئول سلامت دولت و نظام بانکی بودند و اختلاس ۳هزار میلیاردی به جاماند و آنها که متولی ...
همه این‌ها و سیاهه طویلی از این متولی‌ها و مسئولیت‌ها و شعارها و سیاهه طویل‌تری از اتفاقات معکوس با مسئولیت و متضاد با شعارها را می‌توان برشمرد، اما غرض برشمردن صرف نیست.
می‌توان، هراتفاقی را به محض شروع رصد کرد و پی‌گرفت و همان وقت احساس مسئولیت و خطر کرد و سر رود را از ابتدا گرفت و را پیش از وقوع کرد و جلوی فاجعه را از آغاز سد کرد نه اینکه به خیال «جلوی ضرر را از هرکجا بگیریم منفعت است»، همه چیز را به موقع مصلحت واگذارد و پس از هر فاجعه که سیر و روندش آشکار بوده، یادمان آید که آنها را قبلاً پیش‌بینی کرده بودیم.
موضوع سخن آن است که نه درختان کهن قطع شده دیگر زنده می‌شوند و نه کشتگان سوانح خودروهای معیوب و ناایمن. موضوع آن است که پیش از آنکه آلودگی ـ از هرنوع ـ به سرطان ـ از هرگونه ـ منجر شود، باید حرکت و همتی کرد نه پس از آن.
منبع: روزنامه اطلاعات
رئیس مجلس شورای اسلامی گفته است که در زمان آلودگی هوا از مسئولان مربوطه در مورد کیفیت بنزین پرسیدیم، گفتند مشکلی ندارد اما اکنون مسئولان می‌گویند بنزین‌های پتروشیمی چند برابر استاندارد بنزن داشته است. باید با خاطیان برخورد شود.
این اظهارات در پی آن بود که وزیر نفت، مسئولان سازمان محیط زیست و وزارت بهداشت موکداَ گفتند که بنزین محصول پتروشیمی آلاینده و سرطانزاست و آثار بسیار مخربی دارد.
تغییر خطوط پتروشیمی‌ها برای تولید بنزین، در زمانی اتفاق افتاد که هنوز کشور در معرض تحریم بنزین قرار نداشت و دولت سابق این کار را به عنوان یک ابتکار پیش دستانه انجام داد. شاید، هزینه‌هایی که این ابتکار بر سلامت مردم گذاشت هنوز معلوم نشده باشد و در آینده بیشتر نمایان شود، اما یادمان نرفته است که رسانه‌ها مرتب از مردم می‌خواستند از خانه خارج نشوند، در میادین و چهاررراه‌ها ماسک توزیع می‌کردند و پایگاه‌های اورژانس در نقاط مختلف شهر مستقر می‌شد، پزشکان در تلویزیون به مردم می‌گفتند چه چیز‌هایی بیشتر بخورند تا آثار آلودگی را کم کند، مادران باردار باید چگونه عمل کنند، دولت مرتب تعطیلی اعلام می‌کرد و به ویژه ایام بین التعطیلات بیشتر تعطیل می‌شد و از مردم درخواست می‌شد از شهر بیرون بروند.
با این همه گفته می‌شود آثار سرطان زایی بنزن، چند سال بعد نمایان می‌شود. فراموش نکنیم دولت قبل، از آن ابتکار که اساسا ضرورتی به انجامش نبود ـ کما این که اکنون تولید بنزین پتروشیمی متوقف شده و اتفاقی هم نیافتاده است ـ به عنوان یک افتخار یاد می‌کرد و اکنون رئیس مجلس می‌گوید بانیان همان افتخار باید محاکمه شوند.
موضوع سخن کالبد شکافی آن اتفاق نیست. فرض کنیم، مسئولان کشور چند سال دیگر نیز، با دقت و بی پرهیز و پروا، بخواهند درباره بسیاری از اتفاقات دیگری که قبلاً افتاده یا اکنون می‌افتد، عکس‌العمل نشان دهند.
آیا مثلاً نخواهند گفت خودروسازانی که خودروهای بی‌کیفیت، غیر ایمن، آلاینده و پر مصرف را به بهای گران به مردم فروختند و جان بسیاری را ستاندند، باید محاکمه شوند؟
آیا نخواهند گفت، کسانی که مجوز برج‌های ۱۵ ـ ۲۰ طبقه در کوچه‌های ۹ متری شمال تهران را دادند، آنها که بر قتل عام درختان این شهر پرغبار چشم بستند، در مسیل و مسیر رودخانه‌ها مجوز ساخت دادند، کوه تراشیدند و درخت انداختند و قنات کور کردند، مناطق مسکونی و تجاری و اداری و صنعتی شهر را در هم آمیختند هم باید محاکمه شوند؟
آیا فی‌المثل نخواهند گفت کسانی که مسوول فرهنگ کشور بودند و این همه بی‌سامانی فرهنگی جاگذاشتند، کسانی که مسئول آموزش بودند و هنوز پس از چهار دهه، ده میلیون بیسواد مطلق برزمین مانده‌اند و آنها که مسئول ارج و قرب نهادن و حمایت کردن از نخبگان بودند و جوانان را فراری دادند و آنها که متولی سلامت جسم و جان جوانان بودند و صف طلاق و فهرست اعتیاد در زمان زعامتشان دوچندان شد و آنها که متولی اخلاق بودند و بی‌اخلاقی غوغا کرد و آنها که متولی معیشت بودند و اهمال کردند و آنها که مسئول سلامت دولت و نظام بانکی بودند و اختلاس ۳هزار میلیاردی به جاماند و آنها که متولی ...
همه این‌ها و سیاهه طویلی از این متولی‌ها و مسئولیت‌ها و شعارها و سیاهه طویل‌تری از اتفاقات معکوس با مسئولیت و متضاد با شعارها را می‌توان برشمرد، اما غرض برشمردن صرف نیست.
می‌توان، هراتفاقی را به محض شروع رصد کرد و پی‌گرفت و همان وقت احساس مسئولیت و خطر کرد و سر رود را از ابتدا گرفت و را پیش از وقوع کرد و جلوی فاجعه را از آغاز سد کرد نه اینکه به خیال «جلوی ضرر را از هرکجا بگیریم منفعت است»، همه چیز را به موقع مصلحت واگذارد و پس از هر فاجعه که سیر و روندش آشکار بوده، یادمان آید که آنها را قبلاً پیش‌بینی کرده بودیم.
موضوع سخن آن است که نه درختان کهن قطع شده دیگر زنده می‌شوند و نه کشتگان سوانح خودروهای معیوب و ناایمن. موضوع آن است که پیش از آنکه آلودگی ـ از هرنوع ـ به سرطان ـ از هرگونه ـ منجر شود، باید حرکت و همتی کرد نه پس از آن.
منبع: روزنامه اطلاعات
