در باب مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی ما با سه دوره مدیریتی دکتر جاسبی، دانشجو و دکتر میرزاده روبه‌رو هستیم. به‌عنوان شخصی که خارج از فضای دانشگاه آزاد اسلامی است با نگاه به این رویکردها تنها این نتیجه گرفته می‌شود که تفاوت‌ها محدود به تنش‌ها و تنش‌زدایی‌ها است. مدیریت دکتر میرزاده کمتر از چند ماه است که شروع شده است و می‌توان گفت تغییرات فاحشی با دوره آقای دانشجو در دانشگاه ایجاد کرده است. اما در مجموعه دانشگاه آزاد اسلامی براساس همان معیاری که به آن اشاره شد، در این ماه‌ها احساس امنیت شغلی برای استادان و کارمندان و احساس آرامش روانی برای دانشجویان به وجود آمده است. در این چند ماه کمتر با عزل و نصب‌های شتاب‌زده روبه‌رو بوده‌ایم به‌گونه‌ای که در این پروسه اصراری وجود نداشت که اگر شخصی در دوره آقای دانشجو سمتی داشته است حتما باید کنار گذاشته شود. البته تغییرات و عزل‌هایی صورت گرفته است اما به نظر می‌آید که معیارها فارغ از سیاسی‌کاری‌ها بوده است و در مدیریت جدید در رابطه با این تغییرات تلاش شده انتصابات براساس موازین دیگر از جمله توانایی‌ها و سابقه افراد انجام گیرد. در زمینه تغییرات ایجادشده برای دانشجویان در مدیریت جدید دانشگاه آزاد اسلامی باید به این نکته توجه داشته باشیم که همان‌طور که می‌دانید بخشی از نیاز دانشگاه‌های ما آزادی بیان، آزادی تجمعات و فعالیت تشکل‌های دانشجویی است. در این دوره اگرچه به مطلوب برطرف شدن این نیازها نرسیده‌ایم اما گام‌های موثری در این زمینه برداشته شده است. نفوذ و قدرت کمیته‌های انضباطی که معمولا عاملی برای نگرانی و اضطراب دانشجویان بوده است، در این دوره به میزان بسیاری کاهش پیدا کرده است و فعالیت دانشجویان در چارچوب منطقی‌تری مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

در دانشگاه آزاد اسلامی فعالیت‌های بعضی تشکل‌ها‌ که یک‌سویه بوده است و در دوره پیش دخالت‌هایی در بخش‌های مختلف مدیریتی نیز داشته است، به نحو محسوسی کاهش پیدا کرده است. به عبارتی می‌توان گفت بزرگ‌ترین دستاورد مدیریت چندماهه دکتر میرزاده، که تاثیر آن در همین کوتاه‌مدت به فضای جامعه منتقل شده است، همین احساس امنیتی است که به فضای دانشگاه آزاد اسلامی تزریق شده است. مطمئنا برای اینکه دانشگاه‌های کشور ما به موقعیت مناسبی در جهان برسد، مسیر طولانی پیش روی آنهاست. دانشگاه‌های ما متاسفانه از لحاظ علمی به‌ویژه در حوزه علوم انسانی چندان پیشرفته نیستند. دانشگاه آزاد اسلامی نیز در جزیره قرار ندارد و بخشی از همین فضای علمی است. با توجه به اینکه ما در نوآوری، پیشرفت و تحقیقات در هیچ‌کدام از دانشگاه‌های کشورمان در شرایط مناسبی قرار نداریم، نمی‌توان تفاوتی میان دانشگاه آزاد اسلامی و دولتی بیابیم. تنها می‌توان برای فضای علمی کشورمان آرزوی موفقیت داشته باشیم. البته اگر دانشگاه آزاد اسلامی در جهت جذب هیات‌علمی کارآمد و برنامه‌های آموزشی کارشناسانه تلاش کند می‌تواند پله‌های موفقیت را بپیماید. گرچه آینده علمی کشورمان به دلیل نبود دغدغه‌های علمی برای پیگیری پروژه‌ها به نظر می‌آید چندان تفاوتی با سال‌های اخیر و گذشته نداشته باشد اما امیدواریم این مجموعه بتواند به بهبود شرایط کمک کند و آینده روشنی را پیش‌روی عرصه علمی کشورمان ایجاد کند.

منبع: فرهیختگان