بهشتی: فیلمساز کنشگر چشمش را بر مسایل اجتماع نمیبندد/ نخبگان را فراموش کردهایم
سید محمد بهشتی یکی از بنیانگذاران و تئوریپردازان سینمای پس از انقلاب معتقدست مشکل اصلی سینمای ایران فراموش کردن نخبگان در انجام ماموریت ملی و پرداختن به مسایل اجتماعی است.
به گزارش روزنو، سید محمد بهشتی از چهرههای مدیریتی در سینمای ایران در چهارمین جشن کانون فیلمنامهنویسان که با عنوان «شب فیلمنامه سینمای ایران» شامگاه گذشته 19 اردیبهشتماه در موزه سینما برگزار شد با اشاره به مرکز آموزش فیلمسازی و برگزاری دوره فیلمنامهنویسی که با مدیریت زندهیاد سیف الله داد برگزار می شد، گفت: در دهه 60 با همراهی سیف الله داد یک دوره فیلمنامه نویسی در مرکز آموزش فیلمسازی تشکیل دادیم. یادم هست در آن زمان شرط ورود به این دوره های آموزشی داشتن مدرک کارشناسی ارشد در یکی از رشته های تحصیلی بود.
وی در ادامه افزود: پس از اینکه تعداد اعضای شرکتکننده به عدد قابل توجهی رسید من هم توفیق پیدا کردم که در این کارگاهها حضور داشته باشم. دقیقا یادم هست جلساتی که با فیلمنامهنویسان متقاضی داشتم در روزهای دوشنبه از ساعت 2 تا 4 بعدازظهر برگزار می شد. در آن زمان من در بنیاد فارابی مشغول به فعالیت بودم و چون رفتن به مرکز با گرفتاری همراه بود از هنرجویان خواستم که آنها به فارابی بیایند.
بهشتی با ذکر خاطراتی از آن دوران بیان کرد: کارگاههای آموزش فیلمنامهنویسی در آن دوران، دو سال به طول انجامید و برای من برپایی این کارگاه ها خاطره خوبی بود و نتایج خوبی را نیز در برداشت. از فیلمنامهنویسان خوبی که در آن دوران در این کارگاه ها حضور داشته و در حال حاضر نیز فعال است می توان به شادمهر راستین اشاره کرد.
مدیرعامل اسبق فارابی با اشاره به حضور سیف الله داد در عرصه سینما گفت: درباره زنده یاد سیف الله داد سخن بسیار گفته شده است. داد شخصیت بزرگی بود که خدمات شایسته ای به سینمای ایران کرد و به دلیل گستردگی ابعاد مختلف شخصیت این فیلمساز بوده که تا کنون درباره او صحبت بسیار شده است.
وی در ادامه افزود: امشب که شب فیلمنامهنویسان است می خواهم به یکی از ویژگی های مهم سیف الله داد اشاره کنم. به اعتقاد من به غیر از امنیت شغلی، فاکتورهای دیگری در شکلگیری یک فیلمنامه و فیلمنامهنویس خوب نیز وجود دارد که نوعی امنیت معنوی را همراه با امنیت شغلی به همراه دارد. سیفالله داد از این امنیت معنوی در ساخت آثار خود بهرهمند بود به این معنا که این فیلمساز در عرصه سینما برای خود ماموریت قائل بود. او در ساخت آثار سینمایی تنها به بیان حرف خود بسنده نمیکرد بلکه برای خود در مواجه با مسائل مختلف اجتماع ماموریت ملی قائل بود.
وی در توضیح انجام ماموریت ملی در عرصه سینما گفت: به اعتقاد من در عالم سینما سه نوع فیلمساز وجود دارد. گروه نخست فیلمسازانی هستند که در واکنش به جریانان سینمایی فیلمسازی می کنند یعنی یک عده تعقیب می کنند و ببینند چه فیلم هایی در سینما موفق بوده و یا چه موضوعاتی در یک زمان خاص گل کرده و بعد اقدام به ساخت فیلم از روی دست سایر فیلمسازان میکنند. این افراد در تعقیب قلههای فتحشده هستند و تلاش دارند جا پای موفقیت های دیگران بگذارند و نامی را به عنوان ریزهخواران برای خود به ثبت برسانند.
این مدیر سینمایی افزود: عده دیگر از فیلمسازان که تعدادشان قلیلتر است آن دسته از فیلمسازانی هستند که نسبت به شرایط جامعه واکنش نشان می دهند و در گروه فیلمسازان متعهد طبقهبندی می شوند. این افراد نسبت به شرایط موجود در جامعه واکنش نشان می دهند و به نوعی آیینه پیش روی جامعه هستند.
بهشتی در تشریح نوع سوم از فیلمسازان گفت: گروه سوم از فیلمسازان که تعداد آنها نیز بسیار اندک است کارگردان ها و صاحبان اندیشههایی هستند که خودشان در جامعه ایجاد واکنش و جریان میکنند و به عنوان مولفانی کنشگر در اجتماع به حساب می آیند. این دست از فیلمسازان مانند پزشک هستند که می خواهند به جامعه خود کمک کنند. سیف الله داد از این دست از فیلمسازان بود.
وی در ادامه متذکر شد: سیفالله داد روح زمان را درک میکرد و در جایی در دوران جنگ که احساس می کرد باید حرفی از جنس جنگ تحمیلی بزند فیلم «کانیمانگا» را می سازد و زمانی که مسئله فلسطین مطرح بود فیلم «بازمانده» را ساخت. در واقع ایجاد واکنش در جامعه می کرد و برای خود ماموریت ملی قائل بود.
بهشتی با اشاره به این مطلب که چرا روز فیلممنامه نویسی را با روز فردوسی همزمان عنوان کرده اند، گفت: به اعتقاد من فردوسی از جمله فرهیختگانی است که مانند دسته سوم از فیلمسازان برای خود ماموریت قائل بود. زمانی که فردوسی این تک بیت معروف را «بسی رنج بردم در این سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی» را بیان کرد بسیاری از مفسران گمان کردند که فردوسی برای اشاعه زبان فارسی این تک بیت را گفته است. این در حالی است که فردوسی برای اشاعه زبان فارسی این حرف را نمی زند بلکه برای خود شاهنامه این تک بیت را گفته است.
وی مشکل اصلی سینمای ایران را فراموش کردن نخبگان و انجام ماموریت ملی دانست و عنوان کرد: وظیفه سینماگران ایرانی این است که به یاد بیاورند که چه بوده اند و اکنون کجا ایستادهاند. توجه به این مطلب که سینمای ما بنا بر بنیه و ذات اصیلی که داریم چه ماموریتی برای خود قائل هستیم یک ضرورت است. سینمای ایران ماموریتی به مراتب بیشتر از آنچه الان دارد باید داشته باشد.
این مقام مسئول در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در پایان صحبت هایش گفت: سینما و سینماگران ما ظرفیت فرهیختگی را دارند ولی متاسفانه سینمای ایران در حال حاضر از انجام این ماموریت غفلت می کند و باید مدیریت سینما در هموار کردن این راه تلاش کند.
پس از پایان صحبت های سید محمد بهشتی لوح تقدیر چهارمین جشن فیلمنامهنویسان به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطره سیف الله داد به خانواده این فیلمساز تقدیم شد.
به گزارش روزنو، سید محمد بهشتی از چهرههای مدیریتی در سینمای ایران در چهارمین جشن کانون فیلمنامهنویسان که با عنوان «شب فیلمنامه سینمای ایران» شامگاه گذشته 19 اردیبهشتماه در موزه سینما برگزار شد با اشاره به مرکز آموزش فیلمسازی و برگزاری دوره فیلمنامهنویسی که با مدیریت زندهیاد سیف الله داد برگزار می شد، گفت: در دهه 60 با همراهی سیف الله داد یک دوره فیلمنامه نویسی در مرکز آموزش فیلمسازی تشکیل دادیم. یادم هست در آن زمان شرط ورود به این دوره های آموزشی داشتن مدرک کارشناسی ارشد در یکی از رشته های تحصیلی بود.
وی در ادامه افزود: پس از اینکه تعداد اعضای شرکتکننده به عدد قابل توجهی رسید من هم توفیق پیدا کردم که در این کارگاهها حضور داشته باشم. دقیقا یادم هست جلساتی که با فیلمنامهنویسان متقاضی داشتم در روزهای دوشنبه از ساعت 2 تا 4 بعدازظهر برگزار می شد. در آن زمان من در بنیاد فارابی مشغول به فعالیت بودم و چون رفتن به مرکز با گرفتاری همراه بود از هنرجویان خواستم که آنها به فارابی بیایند.
بهشتی با ذکر خاطراتی از آن دوران بیان کرد: کارگاههای آموزش فیلمنامهنویسی در آن دوران، دو سال به طول انجامید و برای من برپایی این کارگاه ها خاطره خوبی بود و نتایج خوبی را نیز در برداشت. از فیلمنامهنویسان خوبی که در آن دوران در این کارگاه ها حضور داشته و در حال حاضر نیز فعال است می توان به شادمهر راستین اشاره کرد.
مدیرعامل اسبق فارابی با اشاره به حضور سیف الله داد در عرصه سینما گفت: درباره زنده یاد سیف الله داد سخن بسیار گفته شده است. داد شخصیت بزرگی بود که خدمات شایسته ای به سینمای ایران کرد و به دلیل گستردگی ابعاد مختلف شخصیت این فیلمساز بوده که تا کنون درباره او صحبت بسیار شده است.
وی در ادامه افزود: امشب که شب فیلمنامهنویسان است می خواهم به یکی از ویژگی های مهم سیف الله داد اشاره کنم. به اعتقاد من به غیر از امنیت شغلی، فاکتورهای دیگری در شکلگیری یک فیلمنامه و فیلمنامهنویس خوب نیز وجود دارد که نوعی امنیت معنوی را همراه با امنیت شغلی به همراه دارد. سیفالله داد از این امنیت معنوی در ساخت آثار خود بهرهمند بود به این معنا که این فیلمساز در عرصه سینما برای خود ماموریت قائل بود. او در ساخت آثار سینمایی تنها به بیان حرف خود بسنده نمیکرد بلکه برای خود در مواجه با مسائل مختلف اجتماع ماموریت ملی قائل بود.
وی در توضیح انجام ماموریت ملی در عرصه سینما گفت: به اعتقاد من در عالم سینما سه نوع فیلمساز وجود دارد. گروه نخست فیلمسازانی هستند که در واکنش به جریانان سینمایی فیلمسازی می کنند یعنی یک عده تعقیب می کنند و ببینند چه فیلم هایی در سینما موفق بوده و یا چه موضوعاتی در یک زمان خاص گل کرده و بعد اقدام به ساخت فیلم از روی دست سایر فیلمسازان میکنند. این افراد در تعقیب قلههای فتحشده هستند و تلاش دارند جا پای موفقیت های دیگران بگذارند و نامی را به عنوان ریزهخواران برای خود به ثبت برسانند.
این مدیر سینمایی افزود: عده دیگر از فیلمسازان که تعدادشان قلیلتر است آن دسته از فیلمسازانی هستند که نسبت به شرایط جامعه واکنش نشان می دهند و در گروه فیلمسازان متعهد طبقهبندی می شوند. این افراد نسبت به شرایط موجود در جامعه واکنش نشان می دهند و به نوعی آیینه پیش روی جامعه هستند.
بهشتی در تشریح نوع سوم از فیلمسازان گفت: گروه سوم از فیلمسازان که تعداد آنها نیز بسیار اندک است کارگردان ها و صاحبان اندیشههایی هستند که خودشان در جامعه ایجاد واکنش و جریان میکنند و به عنوان مولفانی کنشگر در اجتماع به حساب می آیند. این دست از فیلمسازان مانند پزشک هستند که می خواهند به جامعه خود کمک کنند. سیف الله داد از این دست از فیلمسازان بود.
وی در ادامه متذکر شد: سیفالله داد روح زمان را درک میکرد و در جایی در دوران جنگ که احساس می کرد باید حرفی از جنس جنگ تحمیلی بزند فیلم «کانیمانگا» را می سازد و زمانی که مسئله فلسطین مطرح بود فیلم «بازمانده» را ساخت. در واقع ایجاد واکنش در جامعه می کرد و برای خود ماموریت ملی قائل بود.
بهشتی با اشاره به این مطلب که چرا روز فیلممنامه نویسی را با روز فردوسی همزمان عنوان کرده اند، گفت: به اعتقاد من فردوسی از جمله فرهیختگانی است که مانند دسته سوم از فیلمسازان برای خود ماموریت قائل بود. زمانی که فردوسی این تک بیت معروف را «بسی رنج بردم در این سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی» را بیان کرد بسیاری از مفسران گمان کردند که فردوسی برای اشاعه زبان فارسی این تک بیت را گفته است. این در حالی است که فردوسی برای اشاعه زبان فارسی این حرف را نمی زند بلکه برای خود شاهنامه این تک بیت را گفته است.
وی مشکل اصلی سینمای ایران را فراموش کردن نخبگان و انجام ماموریت ملی دانست و عنوان کرد: وظیفه سینماگران ایرانی این است که به یاد بیاورند که چه بوده اند و اکنون کجا ایستادهاند. توجه به این مطلب که سینمای ما بنا بر بنیه و ذات اصیلی که داریم چه ماموریتی برای خود قائل هستیم یک ضرورت است. سینمای ایران ماموریتی به مراتب بیشتر از آنچه الان دارد باید داشته باشد.
این مقام مسئول در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در پایان صحبت هایش گفت: سینما و سینماگران ما ظرفیت فرهیختگی را دارند ولی متاسفانه سینمای ایران در حال حاضر از انجام این ماموریت غفلت می کند و باید مدیریت سینما در هموار کردن این راه تلاش کند.
پس از پایان صحبت های سید محمد بهشتی لوح تقدیر چهارمین جشن فیلمنامهنویسان به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطره سیف الله داد به خانواده این فیلمساز تقدیم شد.
منبع: مهر
