روزنو :
از جمع «دلواپسان هسته‌يي» سرشناس چيزي كمتر از نصف آنها آمدند. بعضي هم كه آمدند خيلي زود رفتند مثل عليرضا زاكاني و الياس نادران. بعضي هم به همان والسلام آخر داستان رسيدند مثل حميد رسايي و سعيد زيباكلام. آمده بودند تا از دغدغه‌هاي هسته‌يي خودشان بگويند، اما نخستين حرفي كه مي‌زدند اين بود: «ما احمدي‌نژادي نيستيم.» مي‌گفتند دغدغه‌هايشان در راستاي حمايت از تيم هسته‌يي دولت است، آن را هم با كاريكاتورهاي نه‌چندان كم تعداد وزير امور خارجه در ورودي محل برگزاري مراسم خوب به نمايش گذاشته بودند؛ كاريكاتورهايي از موقعيت‌هاي مختلف وزير امور خارجه دربرابر ديپلمات‌هاي 1+5 و امريكا. جالب اينكه در همه تصاوير هم ايراني‌‌ها يا گول خورده بودند يا دچار اشتباه شده بودند. «دلواپسان هسته‌يي» تا بعد از ساعت 17 مشغول سر و سامان دادن به وضعيت سالن بودند تا اينكه كم‌كم «سران» و «بزرگان» از راه رسيدند.
به گزارش روزنو، همه البته نيامده بودند اما آنها هم كه آمده بودند بيشتر رنگ و بوي جبهه پايداري داشتند؛ از قاسم روانبخش و سقاي بي‌ريا گرفته تا كوچك‌زاده و سليماني و حسينيان و نبويان و رسايي كه البته ساعت آخر همايش از راه رسيد. بقيه هم اگر عضو پايداري نبودند اما خيلي از ياران آيت‌الله مصباح‌يزدي فاصله فكري نداشتند.
كساني مثل اسماعيل كوثري و كريمي قدوسي و فريدون عباسي و صادق كوشكي و فواد ايزدي و مهدي محمدي. هنگام ورود روي يك ميز بزرگ پلاكاردهايي گذاشته بودند تا حاضران بردارند و به صورت خودجوش در مراسم جلوي دوربين‌ها بالا بگيرند.
متن روي پلاكاردها هم به دولت توصيه كرده بود كه اگر مي‌خواهد دستاوردهاي هسته‌يي را بفروشد آنها را به «مزايده» بگذارد نه «مناقصه». عده‌يي ديگر از «دلواپسان» البته در ميانه مراسم براي گرفتن عكس يادگاري با پلاكاردها دست به خلاقيت هم زدند، خلاقيتي كه لبخند رضايت را روي لب خيلي از بزرگ‌ترهاي جمع نشاند.
خلاقيتي كم خرج و پر معنا؛ ضربدري بنفش رنگ كه با چسبي به دهان آنها چسبيده بود. خيلي‌ها البته بعد از عكس گرفتن اين علامت را تا پايان مراسم روي لب‌هاي خود نگه داشتند. دليل اين كار اول مراسم مشخص شده بود، جايي كه مجري برنامه از حضار به خاطر جاي كم و گرماي محيط معذرت‌خواهي كرد و توضيح داد كه «دولت» نگذاشته است مراسم در محل اوليه برگزار شود. مي‌گفت دولت مي‌خواسته جلوي پاي آنها سنگ بيندازد. آنها آنقدر اعتراض داشتند كه يك بار هم در همان ساعت اوليه به خودشان اعتراض كردند، به خواننده‌يي كه روي صحنه آمده بود و يك آهنگ «پاپ ارزشي» مي‌خواند. اولش كه روي صحنه آمد با صداي دست و تشويق حضار گل از گلش شكفت و با هيجان كارش را شروع كرد. اما كمتر از يك دقيقه از خواندش نگذشته بود كه صداي صلوات حضار از صداي او بلندتر شد. يادشان آمده بود كه شهادت امام هادي (ع) است.
صندلي كم آمده بود و خيلي از بزرگان «دلواپس» روي زمين نشسته بودند و به نور فلاش دوربين‌ها لبخند مي‌زدند. ساعت حدود شش بود كه صادق كوشكي، مهدي محمدي، فريدون عباسي، حجت‌الاسلام پناهيان، ناصر نوبري، فواد ايزدي، جواد كريمي قدوسي و اسماعيل كوثري به روي صحنه رفتند تا صدايي را به گوش دولت برسانند؛ صداي مخالفان مذاكره. شروع‌كننده بحث حجت‌الاسلام پناهيان بود و بعد از او اسماعيل كوثري رشته كلام را در دست گرفت.
هيچ‌كدام جمعيت حاضر را چندان تهييج نكردند. ناصر نوبري اما حرف‌هايش كمي به دل جمعيت نشست، مخصوصا آنجا كه اعتراض كرد: «آقاي رييس‌جمهور، شناسنامه موافقان خود را براي ما مشخص كنيد». فريدون عباسي هم با ياد كردن از سعيد جليلي به عنوان «قهرمان واقعي ديپلماسي هسته‌يي» كاري كرد تا جمعيت شعار «جليلي، جليلي، حمايتت مي‌كنيم» سر بدهند. انگار كه زمان يك سال به قبل برگشته و اين يك جلسه انتخاباتي است.
سر رشته كلام اما به دست جواد كريمي قدوسي كه افتاد يك كلام او مي‌گفت و ده كلام جمعيت در حمايتش شعار مي‌دادند. گفت كه مقام معظم رهبري گفته‌اند به مذاكرات خوش‌بين نيستم. بعد از آن هم رفت سراغ حرف‌هاي رييس‌جمهوري كه گفته بود خوش‌بيني و بد بيني در ديپلماسي معنا ندارد. نتيجه‌يي كه كريمي قدوسي گرفت اين بود: «در تاريخ اين كشور آيا سراغ داريد رييس‌جمهوري را كه به خود جسارت دهد تا در برابر نظر رهبري بايستد». جمعيت هم اينگونه جواب داد: «مرگ بر ضد ولايت فقيه...». كريمي قدوسي از نقش جوانان گفت و حاضران جواب دادند: «خوني كه در رگ ماست، هديه به رهبر ماست». گفت آزادي ما ايستادگي بر آرمان است و جواب شنيد «هيهات من الذله». گفت شوراي عالي امنيت ملي از او به خاطر يك نطق سه دقيقه‌يي شكايت كرده است و حاضران در حمايت از او شعار «مرگ بر ديكتاتور» سر دادند. بعد هم فيلم نطقش را به نمايش گذاشت. فضا تا آخر نطق كريمي قدوسي همين‌طور بود تا اينكه نوبت به فواد ايزدي رسيد تا «دلواپسان» را به شعاري جديد ترغيب كند. از روي صحنه اين جملات شنيده شد كه «مشكلي كه ما با دوستان مذاكره در داخل كشور داريم اين است كه نگاه آنها طوري است كه طرف مقابل را تشويق مي‌كند كه امتياز بگيرد و امتياز ندهد». از جمعيت پيغام تاييد با اين شعار رسيد كه «مرگ بر سازشكار». شعاري كه تا انتها چند بار تكرار شد. مسوولان مراسم هم هر چه خواستند نتوانستند جلوي تكرار آن را بگيرند، آخر آنها دايم اصرار مي‌كردند كه هدف‌شان كمك به تيم مذاكره‌كننده است. سخنان مهدي محمدي خيلي براي حاضران شور‌انگيز نبود اما اظهارات كوشكي دوبار جمعيت را سر شوق آورد. روانبخش بعد از انتقاد كوشكي از كدخدا خواندن امريكا به سر صف شعار‌دهندگان «مرگ بر امريكا» آمد و بار ديگر هم وقتي كوشكي گفت « امــروز بي‌سوادي را مي‌پذيريم و افتخار مي‌كنيم تا فردا ضد كشور نباشيم»، جمعيت با «مرگ بر سازشكار» از سخنانش حمايت كردند. آخر مراسم قرار بود بيانيه‌يي جمعي امضا شود، بيانيه‌يي در نقد و مخالفت توافق ژنو.چهره‌هايي كه يكي پس از ديگري آمدند. مهدي كوچك‌زاده اما وقتي به صحنه رسيد رفت پشت تريبون و گفت: «منظور ما از سازشكار تيم هسته‌يي نيست. اما آنها هم مواظب باشند كه مثل خيلي از قبلي‌ها داخل سازشكارها نروند.» ساعت نزديك 20 بود كه مراسم تمام شد. گروه برگزار‌كننده مراسم نامش «كميته صيانت از منافع ايران» بود، همان گروهي كه مسووليت تجمع در مقابل فرودگاه مهرآباد هنگام بازگشت روحاني از سفر نيويورك را پذيرفت، اما پرتاب كفش به سوي رييس‌جمهوري را گردن نگرفت. شاكله آنها از جنبش عدالتخواهي ايران شكل گرفته است؛ جمعيتي كه در انتخابات 24 خرداد هوادار سعيد جليلي بودند، مثل تقريبا تمام مهمانان روز شنبه‌شان در سفارت سابق امريكا. بيرون هم ميان جمع‌هاي ده، بيست نفره بحث اين بود كه چگونه برنامه هسته‌يي و مذاكرات مي‌تواند به روند سابق در دولت دهم بازگردد.
البته بيرون در سالن كتاب و سي دي هم مي‌فروختند، همه در نقد توافق ژنو و مخالفت با مذاكرات هسته‌يي. اسم‌شان را هم گذاشته بودند «محصولات فرهنگي». همانطور كه خود برگزار‌كنندگان هم معتقدند يك «گروه فراجناحي» و «غير سياسي» هستند.
منبع: اعتماد
به گزارش روزنو، همه البته نيامده بودند اما آنها هم كه آمده بودند بيشتر رنگ و بوي جبهه پايداري داشتند؛ از قاسم روانبخش و سقاي بي‌ريا گرفته تا كوچك‌زاده و سليماني و حسينيان و نبويان و رسايي كه البته ساعت آخر همايش از راه رسيد. بقيه هم اگر عضو پايداري نبودند اما خيلي از ياران آيت‌الله مصباح‌يزدي فاصله فكري نداشتند.
كساني مثل اسماعيل كوثري و كريمي قدوسي و فريدون عباسي و صادق كوشكي و فواد ايزدي و مهدي محمدي. هنگام ورود روي يك ميز بزرگ پلاكاردهايي گذاشته بودند تا حاضران بردارند و به صورت خودجوش در مراسم جلوي دوربين‌ها بالا بگيرند.
متن روي پلاكاردها هم به دولت توصيه كرده بود كه اگر مي‌خواهد دستاوردهاي هسته‌يي را بفروشد آنها را به «مزايده» بگذارد نه «مناقصه». عده‌يي ديگر از «دلواپسان» البته در ميانه مراسم براي گرفتن عكس يادگاري با پلاكاردها دست به خلاقيت هم زدند، خلاقيتي كه لبخند رضايت را روي لب خيلي از بزرگ‌ترهاي جمع نشاند.
خلاقيتي كم خرج و پر معنا؛ ضربدري بنفش رنگ كه با چسبي به دهان آنها چسبيده بود. خيلي‌ها البته بعد از عكس گرفتن اين علامت را تا پايان مراسم روي لب‌هاي خود نگه داشتند. دليل اين كار اول مراسم مشخص شده بود، جايي كه مجري برنامه از حضار به خاطر جاي كم و گرماي محيط معذرت‌خواهي كرد و توضيح داد كه «دولت» نگذاشته است مراسم در محل اوليه برگزار شود. مي‌گفت دولت مي‌خواسته جلوي پاي آنها سنگ بيندازد. آنها آنقدر اعتراض داشتند كه يك بار هم در همان ساعت اوليه به خودشان اعتراض كردند، به خواننده‌يي كه روي صحنه آمده بود و يك آهنگ «پاپ ارزشي» مي‌خواند. اولش كه روي صحنه آمد با صداي دست و تشويق حضار گل از گلش شكفت و با هيجان كارش را شروع كرد. اما كمتر از يك دقيقه از خواندش نگذشته بود كه صداي صلوات حضار از صداي او بلندتر شد. يادشان آمده بود كه شهادت امام هادي (ع) است.
صندلي كم آمده بود و خيلي از بزرگان «دلواپس» روي زمين نشسته بودند و به نور فلاش دوربين‌ها لبخند مي‌زدند. ساعت حدود شش بود كه صادق كوشكي، مهدي محمدي، فريدون عباسي، حجت‌الاسلام پناهيان، ناصر نوبري، فواد ايزدي، جواد كريمي قدوسي و اسماعيل كوثري به روي صحنه رفتند تا صدايي را به گوش دولت برسانند؛ صداي مخالفان مذاكره. شروع‌كننده بحث حجت‌الاسلام پناهيان بود و بعد از او اسماعيل كوثري رشته كلام را در دست گرفت.
هيچ‌كدام جمعيت حاضر را چندان تهييج نكردند. ناصر نوبري اما حرف‌هايش كمي به دل جمعيت نشست، مخصوصا آنجا كه اعتراض كرد: «آقاي رييس‌جمهور، شناسنامه موافقان خود را براي ما مشخص كنيد». فريدون عباسي هم با ياد كردن از سعيد جليلي به عنوان «قهرمان واقعي ديپلماسي هسته‌يي» كاري كرد تا جمعيت شعار «جليلي، جليلي، حمايتت مي‌كنيم» سر بدهند. انگار كه زمان يك سال به قبل برگشته و اين يك جلسه انتخاباتي است.
سر رشته كلام اما به دست جواد كريمي قدوسي كه افتاد يك كلام او مي‌گفت و ده كلام جمعيت در حمايتش شعار مي‌دادند. گفت كه مقام معظم رهبري گفته‌اند به مذاكرات خوش‌بين نيستم. بعد از آن هم رفت سراغ حرف‌هاي رييس‌جمهوري كه گفته بود خوش‌بيني و بد بيني در ديپلماسي معنا ندارد. نتيجه‌يي كه كريمي قدوسي گرفت اين بود: «در تاريخ اين كشور آيا سراغ داريد رييس‌جمهوري را كه به خود جسارت دهد تا در برابر نظر رهبري بايستد». جمعيت هم اينگونه جواب داد: «مرگ بر ضد ولايت فقيه...». كريمي قدوسي از نقش جوانان گفت و حاضران جواب دادند: «خوني كه در رگ ماست، هديه به رهبر ماست». گفت آزادي ما ايستادگي بر آرمان است و جواب شنيد «هيهات من الذله». گفت شوراي عالي امنيت ملي از او به خاطر يك نطق سه دقيقه‌يي شكايت كرده است و حاضران در حمايت از او شعار «مرگ بر ديكتاتور» سر دادند. بعد هم فيلم نطقش را به نمايش گذاشت. فضا تا آخر نطق كريمي قدوسي همين‌طور بود تا اينكه نوبت به فواد ايزدي رسيد تا «دلواپسان» را به شعاري جديد ترغيب كند. از روي صحنه اين جملات شنيده شد كه «مشكلي كه ما با دوستان مذاكره در داخل كشور داريم اين است كه نگاه آنها طوري است كه طرف مقابل را تشويق مي‌كند كه امتياز بگيرد و امتياز ندهد». از جمعيت پيغام تاييد با اين شعار رسيد كه «مرگ بر سازشكار». شعاري كه تا انتها چند بار تكرار شد. مسوولان مراسم هم هر چه خواستند نتوانستند جلوي تكرار آن را بگيرند، آخر آنها دايم اصرار مي‌كردند كه هدف‌شان كمك به تيم مذاكره‌كننده است. سخنان مهدي محمدي خيلي براي حاضران شور‌انگيز نبود اما اظهارات كوشكي دوبار جمعيت را سر شوق آورد. روانبخش بعد از انتقاد كوشكي از كدخدا خواندن امريكا به سر صف شعار‌دهندگان «مرگ بر امريكا» آمد و بار ديگر هم وقتي كوشكي گفت « امــروز بي‌سوادي را مي‌پذيريم و افتخار مي‌كنيم تا فردا ضد كشور نباشيم»، جمعيت با «مرگ بر سازشكار» از سخنانش حمايت كردند. آخر مراسم قرار بود بيانيه‌يي جمعي امضا شود، بيانيه‌يي در نقد و مخالفت توافق ژنو.چهره‌هايي كه يكي پس از ديگري آمدند. مهدي كوچك‌زاده اما وقتي به صحنه رسيد رفت پشت تريبون و گفت: «منظور ما از سازشكار تيم هسته‌يي نيست. اما آنها هم مواظب باشند كه مثل خيلي از قبلي‌ها داخل سازشكارها نروند.» ساعت نزديك 20 بود كه مراسم تمام شد. گروه برگزار‌كننده مراسم نامش «كميته صيانت از منافع ايران» بود، همان گروهي كه مسووليت تجمع در مقابل فرودگاه مهرآباد هنگام بازگشت روحاني از سفر نيويورك را پذيرفت، اما پرتاب كفش به سوي رييس‌جمهوري را گردن نگرفت. شاكله آنها از جنبش عدالتخواهي ايران شكل گرفته است؛ جمعيتي كه در انتخابات 24 خرداد هوادار سعيد جليلي بودند، مثل تقريبا تمام مهمانان روز شنبه‌شان در سفارت سابق امريكا. بيرون هم ميان جمع‌هاي ده، بيست نفره بحث اين بود كه چگونه برنامه هسته‌يي و مذاكرات مي‌تواند به روند سابق در دولت دهم بازگردد.
البته بيرون در سالن كتاب و سي دي هم مي‌فروختند، همه در نقد توافق ژنو و مخالفت با مذاكرات هسته‌يي. اسم‌شان را هم گذاشته بودند «محصولات فرهنگي». همانطور كه خود برگزار‌كنندگان هم معتقدند يك «گروه فراجناحي» و «غير سياسي» هستند.
منبع: اعتماد
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
