کلیپ نوسفر با این جمله کلیدی تمام می‌شد «و فراموش نکنم، آنچه بر پیشینیان رفته است.» حالا روحانی در مهم‌ترین آزمون اقتصادی پیش‌روی دولتش آیا هنوز به یاد دارد این جمله مهم را که اساس و استخوان حرف‌هایش در مراسم تنفیذ بود؟ اگر اینطور باشد بعید نیست که هدفمندکردن سرمایه افرادی هرچند اندک که از دریافت یارانه خود انصراف دادند، می‌تواند با نگاهی به آنچه اعقاب دولت انجام دادند شکل و شمایلی واقعی و اجرایی به خود بگیرد و آزمونی باشد برای سنجش میزان اعتماد میان مردم و دولت تازه‌نفس امید.
لابه‌لای آنچه در تاریخ دولت‌های پیشین جمهوری‌اسلامی آمده، دو اتفاق مهم به هم گره خورده‌اند تا خالق یک اتفاق منحصربه‌فرد باشند. سال‌ها از بازسازی پالایشگاه آبادان در دولت سوم جمهوری‌اسلامی می‌گذرد؛ پالایشگاهی که تلی از خاکستر جنگ بود با چاره‌اندیشی دولت وقت، صدروزه بازسازی شد اما 70میلیون‌دلار ارز روی دست دولت باقی گذاشت. در مرور این رخداد تاریخی پای سخن هادی نژادحسینیان، وزیر راه و ترابری دولت سوم نشستیم تا او از آن روزها بگوید و اولین تجربه دولت و مردم در هدفمند‌سازی یارانه‌ها.
نژادحسینیان به «شرق» می‌گوید بازسازی پالایشگاه آبادان با 70میلیون‌دلار در آن زمان، برای مردم و دولتی که با بحران جنگ و خرابی‌های آن درگیر بودند، مبلغ هنگفتی بود اما بازگشت پالایشگاه آبادان به چرخه تولید نفت با ظرفیت 200هزاربشکه در روز، مرهمی بود بر وضع اقتصادی کشور. اندکی بعد از افتتاح پالایشگاه آبادان، دولت ماجرا را با مردم در میان گذاشت و اعلام کرد با 70میلیون‌دلاری که بابت بازسازی پرداخت شده، از عهده پرداخت یک مرحله کوپن برنج برنمی‌آید. اینجا آن حرکت تاریخی اتفاق افتاد. حمایت صددرصدی مردم جنگ‌زده از طرحی که دولت سنگ بنای آن را گذاشته بود؛ مردم، قید کوپن برنج خود را زدند تا اولین‌ها در انصراف از یارانه در تاریخ جمهوری‌اسلامی باشند. بسیاری معتقدند که رابطه تنگاتنگ مردم با دولت در روزهای جنگ این اعتماد را در سطح جامعه ایجاد کرده بود که اگر مردم از کالایی یارانه‌ای بگذرند، ثمره آن بخشش را به سرعت در مقابل خود خواهند دید؛ بالارفتن ستون‌های فلزی پالایشگاه آبادان و تولید روزانه 200هزار بشکه نفت.
حالا سوال اینجاست که آیا دولت جدید می‌تواند با چنین روش‌هایی یارانه انصرافی‌ها را خرج بازسازی زیرساخت‌هایی کند که سودش دوباره به جیب مردم بازگردد؟ هادی نژادحسینیان، از اعضای کابینه دولت سوم جمهوری‌اسلامی در یادآوری آن روزها و تطبیق مدل بازسازی پالایشگاه آبادان با هدفمندی یارانه‌ها در امروز، می‌گوید: «واقعیت این است که هر کاری، هزینه‌ای دارد و اگر هزینه آن تامین شود، مشکلی برای اجرایش وجود ندارد. یک راه تامین برخی از هزینه‌های زیرساختی کشور این است که مردم از پول یارانه‌ها صرف نظر کنند تا با این سرمایه، روند فعالیت‌های عمرانی و زیرساختی سرعت بگیرد.»
او در یادآوری روزهای حضورش در کابینه میرحسین موسوی به راهکارهای اقتصادی پیشنهادشده برای هدفمندکردن یارانه‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: «پیشنهاد ما در آن دوره اختصاص دو‌صندوق جداگانه برای سرمایه‌های کشور بود؛ صندوق مصرفی و صندوق درآمدی. با اختصاص مجموع درآمدهای دولت به یک حساب بانکی و صرف آن برای پروژه‌ها به عنوان اولویت مصرف درآمدهای دولت این امکان فراهم می‌شد که از حضور عوامل واسطه در این بین جلوگیری شود.»
از همین منظر است که او روش فعلی یارانه‌دادن را مورد انتقاد قرار می‌دهد و می‌گوید اینکه پول ابتدا به بانک‌ها و سپس از بانک‌ها به پروژه‌ها داده می‌شود، جدای از اینکه سود 15درصدی برای بانک‌ها به دنبال خواهد داشت، دست عوامل واسطه را در این بین باز می‌گذارد. وزیر راه و ترابری کابینه سوم به «شرق» اطمینان می‌دهد که بخش عمده‌ای از اقشار توانمند از دریافت یارانه انصراف خواهند داد اگر اعتماد بین مردم و دولت برقرار باشد: «مردم هر کاری انجام می‌دهند برای دولتشان، به این شرط که احساس کنند آن کار به‌درستی و به دور از دروغ انجام می‌شود. اگر مردم احساس کنند نه آنها به یارانه، کمکی است به محرومان، حاضر به گذشت از آن هستند و اگر توانمند هستند و از خیر یارانه نمی‌گذرند، بر این اساس است که هنوز به دولت اعتماد کامل ندارند.»
با این همه وزیر راه و ترابری روزگار جنگ تاکید می‌کند که امروز هم رابطه دولت و مردم بر اساس اعتماد است و مردم و رهبری به سالم‌بودن دولت اعتماد دارند. سنت بازگشت و ملاقات گذشته سنت تازه‌ای نیست و حتی سفارش‌شده امیرمومنان(ع) هم هست اما آیا می‌توان بر اساس همان شعار نخستین، آرزو داشت که سیاست‌های اقتصادی روحانی با نگاهی به گذشته همراه باشد؟ و آیا سیاست‌های دولت سوم در این حوزه امروز کارگر خواهد بود؟ نژادحسینیان که آن روزها خود چندان موافق سیاست‌های اقتصادی دولت نبوده معتقد است که در دولت سوم، اقتصاد توسط دولت کنترل می‌شد اما شفاف بود، بنابراین اگر دولت روحانی هم سعی کند سیاست شفاف و روشنی را در پیش بگیرد، بهترین پاسخی است که می‌تواند به اعتماد مردم بدهد.
منبع: روزنامه شرق
لابه‌لای آنچه در تاریخ دولت‌های پیشین جمهوری‌اسلامی آمده، دو اتفاق مهم به هم گره خورده‌اند تا خالق یک اتفاق منحصربه‌فرد باشند. سال‌ها از بازسازی پالایشگاه آبادان در دولت سوم جمهوری‌اسلامی می‌گذرد؛ پالایشگاهی که تلی از خاکستر جنگ بود با چاره‌اندیشی دولت وقت، صدروزه بازسازی شد اما 70میلیون‌دلار ارز روی دست دولت باقی گذاشت. در مرور این رخداد تاریخی پای سخن هادی نژادحسینیان، وزیر راه و ترابری دولت سوم نشستیم تا او از آن روزها بگوید و اولین تجربه دولت و مردم در هدفمند‌سازی یارانه‌ها.
نژادحسینیان به «شرق» می‌گوید بازسازی پالایشگاه آبادان با 70میلیون‌دلار در آن زمان، برای مردم و دولتی که با بحران جنگ و خرابی‌های آن درگیر بودند، مبلغ هنگفتی بود اما بازگشت پالایشگاه آبادان به چرخه تولید نفت با ظرفیت 200هزاربشکه در روز، مرهمی بود بر وضع اقتصادی کشور. اندکی بعد از افتتاح پالایشگاه آبادان، دولت ماجرا را با مردم در میان گذاشت و اعلام کرد با 70میلیون‌دلاری که بابت بازسازی پرداخت شده، از عهده پرداخت یک مرحله کوپن برنج برنمی‌آید. اینجا آن حرکت تاریخی اتفاق افتاد. حمایت صددرصدی مردم جنگ‌زده از طرحی که دولت سنگ بنای آن را گذاشته بود؛ مردم، قید کوپن برنج خود را زدند تا اولین‌ها در انصراف از یارانه در تاریخ جمهوری‌اسلامی باشند. بسیاری معتقدند که رابطه تنگاتنگ مردم با دولت در روزهای جنگ این اعتماد را در سطح جامعه ایجاد کرده بود که اگر مردم از کالایی یارانه‌ای بگذرند، ثمره آن بخشش را به سرعت در مقابل خود خواهند دید؛ بالارفتن ستون‌های فلزی پالایشگاه آبادان و تولید روزانه 200هزار بشکه نفت.
حالا سوال اینجاست که آیا دولت جدید می‌تواند با چنین روش‌هایی یارانه انصرافی‌ها را خرج بازسازی زیرساخت‌هایی کند که سودش دوباره به جیب مردم بازگردد؟ هادی نژادحسینیان، از اعضای کابینه دولت سوم جمهوری‌اسلامی در یادآوری آن روزها و تطبیق مدل بازسازی پالایشگاه آبادان با هدفمندی یارانه‌ها در امروز، می‌گوید: «واقعیت این است که هر کاری، هزینه‌ای دارد و اگر هزینه آن تامین شود، مشکلی برای اجرایش وجود ندارد. یک راه تامین برخی از هزینه‌های زیرساختی کشور این است که مردم از پول یارانه‌ها صرف نظر کنند تا با این سرمایه، روند فعالیت‌های عمرانی و زیرساختی سرعت بگیرد.»
او در یادآوری روزهای حضورش در کابینه میرحسین موسوی به راهکارهای اقتصادی پیشنهادشده برای هدفمندکردن یارانه‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: «پیشنهاد ما در آن دوره اختصاص دو‌صندوق جداگانه برای سرمایه‌های کشور بود؛ صندوق مصرفی و صندوق درآمدی. با اختصاص مجموع درآمدهای دولت به یک حساب بانکی و صرف آن برای پروژه‌ها به عنوان اولویت مصرف درآمدهای دولت این امکان فراهم می‌شد که از حضور عوامل واسطه در این بین جلوگیری شود.»
از همین منظر است که او روش فعلی یارانه‌دادن را مورد انتقاد قرار می‌دهد و می‌گوید اینکه پول ابتدا به بانک‌ها و سپس از بانک‌ها به پروژه‌ها داده می‌شود، جدای از اینکه سود 15درصدی برای بانک‌ها به دنبال خواهد داشت، دست عوامل واسطه را در این بین باز می‌گذارد. وزیر راه و ترابری کابینه سوم به «شرق» اطمینان می‌دهد که بخش عمده‌ای از اقشار توانمند از دریافت یارانه انصراف خواهند داد اگر اعتماد بین مردم و دولت برقرار باشد: «مردم هر کاری انجام می‌دهند برای دولتشان، به این شرط که احساس کنند آن کار به‌درستی و به دور از دروغ انجام می‌شود. اگر مردم احساس کنند نه آنها به یارانه، کمکی است به محرومان، حاضر به گذشت از آن هستند و اگر توانمند هستند و از خیر یارانه نمی‌گذرند، بر این اساس است که هنوز به دولت اعتماد کامل ندارند.»
با این همه وزیر راه و ترابری روزگار جنگ تاکید می‌کند که امروز هم رابطه دولت و مردم بر اساس اعتماد است و مردم و رهبری به سالم‌بودن دولت اعتماد دارند. سنت بازگشت و ملاقات گذشته سنت تازه‌ای نیست و حتی سفارش‌شده امیرمومنان(ع) هم هست اما آیا می‌توان بر اساس همان شعار نخستین، آرزو داشت که سیاست‌های اقتصادی روحانی با نگاهی به گذشته همراه باشد؟ و آیا سیاست‌های دولت سوم در این حوزه امروز کارگر خواهد بود؟ نژادحسینیان که آن روزها خود چندان موافق سیاست‌های اقتصادی دولت نبوده معتقد است که در دولت سوم، اقتصاد توسط دولت کنترل می‌شد اما شفاف بود، بنابراین اگر دولت روحانی هم سعی کند سیاست شفاف و روشنی را در پیش بگیرد، بهترین پاسخی است که می‌تواند به اعتماد مردم بدهد.
منبع: روزنامه شرق
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
