شبیهسازی اخترشناسان از برخورد این سیارک خطرناک به زمین
روزنو :دانشمندان از برخورد یک سیارک خطرناک به زمین خبر می‌دهند. این سیارک در صورت برخورد به زمین، زندگی بشر را به‌شدت تحت‌تاثیر قرار خواهد داد.
گجت نیوز: در جدیدترین اخبار نجوم، شبیهسازی اخترشناسان نشان می‌دهد که برخورد یک سنگ آسمانی بزرگ در آینده‌ای نه چندان دور می‌تواند تبعات ویرانگری برای بشریت داشته باشد. این پیش‌بینی‌ها به وضوح بیان می‌کنند که برای مقابله با چنین فاجعه‌ای، چه اقدامات پیشگیرانه‌ای ضروری است.
اگرچه از آخرین برخورد بزرگ یک سیارک به زمین مدت زمان طولانی می‌گذرد، اما این به معنای مصونیت دائمی ما نیست. کیهان مملو از اجرام آسمانی سرگردان است که برخی از آن‌ها در مسیر تصادفی با سیاره ما قرار دارند. یکی از این اجرام، سیارک بنو نام دارد که به تازگی هدف یک ماموریت نمونه‌برداری قرار گرفته است. بر اساس محاسبات انجام شده، احتمال برخورد این سیارک خطرناک با زمین در سپتامبر سال ۲۱۸۲ وجود دارد. اگرچه این احتمال بسیار اندک و برابر با ۰.۰۴ درصد است، اما نمی‌توان آن را به طور کامل نادیده گرفت.
دانشمندان کره جنوبی، در تلاش برای آمادگی در برابر بدترین سناریوهای ممکن، مدلی دقیق از برخورد یک سیارک به زمین شبیهسازی کرده‌اند. این شبیهسازی با در نظر گرفتن رویداد انقراض دایناسورها در اثر برخورد سیارک چیکشلوب حدود ۶۶ میلیون سال پیش انجام شده است.
سیارک بنو، با قطری حدود ۵۰۰ متر، به طور قابل توجهی کوچکتر از سیارکی است که باعث انقراض دایناسورها شد. برآوردها نشان می‌دهد که جسم آسمانی برخورد کننده به منطقه چیکشلوب، قطری بین ۱۰ تا ۱۵ کیلومتر داشته است. با این حال، نتایج شبیهسازی برخورد بنو به زمین، بسیار نگران‌کننده است.
لان دای و اکسل تیمرمن از دانشگاه ملی پوسان، در پژوهش خود نشان داده‌اند که برخورد سیارک بنو به زمین، می‌تواند تا ۴۰۰ میلیون تن گرد و غبار را به لایه استراتسفر زمین وارد کند. این حجم عظیم از گرد و غبار، اختلالات شدیدی در آب و هوای جهانی، ترکیب شیمیایی جو و فرایند فتوسنتز گیاهان ایجاد خواهد کرد. پیش‌بینی می‌شود که میانگین دمای کره زمین به میزان حدود چهار درجه سانتی‌گراد کاهش یابد و در عین حال، میزان بارش جهانی نیز ۱۵ درصد افت کند.
تاثیرات ناشی از برخورد اجرام آسمانی با ابعاد متوسط تا بزرگ هنوز به طور کامل شناخته نشده است و این رویدادها را می‌توان به عنوان فجایعی با پیامدهای طولانی‌مدت و گسترده در نظر گرفت. دانشمندان با مطالعه دقیق شواهد زمین‌شناسی، فسیلی و ردپای باقی‌مانده از برخورد چیکشلوب، تصویری تقریباً هولناک از عواقب چنین برخوردهایی ترسیم کرده‌اند.
برای درک بهتر اثرات برخوردهای آتی، دای و تیمرمن از ابررایانه قدرتمند Aleph در مرکز فیزیک آب و هوای IBS استفاده کرده‌اند. آن‌ها با بهره‌گیری از این ابررایانه، برخورد یک سیارک به قطر ۵۰۰ متر را با زمین شبیهسازی کرده‌اند. در این شبیه‌سازی‌ها، برای اولین بار، اثرات این برخورد بر اکوسیستم‌های زمینی و دریایی نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
آنچه زمین را به ورطه نابودی می‌کشد، نه خود برخورد سیارک و انفجار ناشی از آن، بلکه عواقب هولناک پس از این رویداد است. پژوهشگران دریافته‌اند که چنین برخوردی، حجم عظیمی معادل ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تن گرد و غبار را به جو زمین تزریق می‌کند. این پدیده، شیمی جو را به شدت مختل کرده و با کاهش قابل توجه نور خورشید، فرآیند حیاتی فتوسنتز را با اختلال مواجه می‌سازد.
علاوه بر کاهش شدید دما و بارش، نتایج این پژوهش‌ها کاهش ۳۲ درصدی لایه ازن را نشان می‌دهد. مطالعات پیشین نیز بر اهمیت حیاتی لایه ازن در حفاظت از حیات تأکید کرده و کاهش آن را عامل نابودی گسترده پوشش گیاهی زمین دانسته‌اند.
به گفته دای، وضعیت ناشی از این برخورد، شرایط آب و هوایی بسیار نامناسبی را برای رشد گیاهان ایجاد می‌کند و منجر به کاهش اولیه ۲۰ تا ۳۰ درصدی فتوسنتز در اکوسیستم‌های زمینی و دریایی می‌شود.این اختلال گسترده، به طور قطع امنیت غذایی جهانی را با چالش جدی مواجه خواهد کرد.
با وجود اینکه پوشش گیاهی خشکی نسبت به چنین تغییراتی حساس هستند و در بازه زمانی طولانی بهبود می‌یابند، جلبک‌های آبی با سرعت شگفت‌انگیزی خود را بازسازی کرده و حتی فراتر از حد معمول رشد کردند. آهن موجود در گرد و غبار سیارک و ذرات پرتاب شده از زمین به هنگام برخورد، به عنوان یک عنصر مغذی حیاتی عمل کرده و رشد جلبک‌ها را به طور چشمگیری تسریع کرده است. این تأثیر به ویژه در مورد دیاتوم‌ها، نوعی جلبک تک‌سلولی که غذای اصلی زئوپلانکتون‌هاست، مشهود است. این کشف جدید می‌تواند به عنوان یک راهکار امیدوارکننده برای مقابله با بحران جهانی غذا مورد توجه قرار گیرد.
تعیین دقیق تعداد برخوردهای سیارک‌های بزرگ با زمین در طول تاریخ، به دلیل فرسایش و پوشیده شدن دهانه‌ها توسط لایه‌های جدید، کار بسیار دشواری است. برخی از سنگ‌های آسمانی نیز پیش از برخورد با سطح زمین، در جو منفجر می‌شوند و تنها بقایای اندکی از آن‌ها بر جای می‌ماند که شناسایی‌شان در لایه‌های زمین‌شناسی بدون بررسی دقیق، تقریباً ناممکن است.
با این حال، بر اساس تخمین‌های موجود، برخورد سیارک‌های متوسط با زمین رویدادی غیرمعمول نیست و به طور متوسط هر ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار سال یکبار رخ می‌دهد. این بدان معناست که اجداد انسان احتمالاً شاهد برخی از این رویدادهای عظیم و تأثیرگذار بر سیاره ما بوده‌اند و این برخوردها ممکن است بر تکامل انسان و حتی ساختار ژنتیکی او تأثیر گذاشته باشد.
با توجه به این آمار، بشر به عنوان یک کل احتمالاً از برخورد با سیارکی مانند بنو جان سالم به در خواهد برد، اما جمعیت آن به طور قابل توجهی کاهش خواهد یافت و سبک زندگی انسان‌ها دستخوش تغییرات بسیار بزرگی خواهد شد.
