پایتخت از نفس افتاد؛ کاری کنید!

برترین‌ها _ زهره آقایانی: کمبودهای تهران دیگر از آب و برق و‌ گاز گذشته و در حال حاضر اکسیژن، گوهر نایاب ۳۶۵ روز سال شده است. انگار آسمان تیره و تار سرنوشت محتوم تهران و دیگر شهرهای بزرگ ایران شده است. دولت به دولت تغییر می‌کنه اما هیچ یک، قادر نیستند حجم انبوهی از گاز منواکسید کربنی که هر روز به ریه‌های پایتخت سرازیر می‌شود را کنترل کنند.

در این میان زاکانی شهردار پر حاشیه تهران دیروز در تلویزیون ظاهر شد و گفت که «در مورد هوای پاک نمره خوبی به خود میدهیم ». این در حالی است که سال گذشته تهران تنها ده روز هوای پاک داشته است و امسال نیز تاکنون ۵ روز فضای بدون‌ آلاینده را تجربه کرده است.

شریان‌های شهر را مه خاکستری غلیظی از گازهای سمی چنان احاطه کرده است که حتا با تعطیلی یک‌هفته‌ای ادارات، دانشگاهها، مدارس و .. ذره‌ای از حجم عظیم این چتر سیاه کاسته نشده است. از سویی سمی شدن هوا با توجه به پیامدهای زیان‌بارش به یکی از ملموس‌ترین مشکلات زیست‌محیطی پایتخت و چندین شهر دیگر ایران تبدیل شده‌است. به گفته کارشناسان  «آلودگی هوا در تهران به‌طور متوسط موجب کاهش ۵ سال از عمر تهرانی‌ها شده‌است». همچنین به گفته کرمانپور، رییس مرکز اطلاع رسانی وزارت بهداشت: «روزهای دارای هوای آلوده، آمار مراجعات بیماران قلبی – عروقی به اورژانس بیمارستان‌ها تا ۱۰۰ درصد افزایش می‌یابد و حتی در شهرهایی که آلودگی بیشتر است، این آمار به میزان ۱۵۰ تا ۱۶۰ درصد افزایش پیدا می‌کند». به گفته او «با آمار مرگ ۵۰ هزار نفر در سال بر اثر آلودگی هوا روبرو هستیم» این در حالی است که مصوبات سی سال اخیر نشان می‌دهد قوانین و برنامه‌های زیادی برای مقابله با آلودگی هوا در دستور کار قرار گرفته است. اما دریغ از ذره‌ای تغییر .

ظاهرا علاجی برای این غول سیاه آسمان‌گستر نیست. و نا امیدی وقتی به یقین می‌رسد که شینا انصاری رییس سازمان حفاظت محیط زیست هفته گذشته طی سخنانی، آب پاکی را روی دستان پایتخت‌نشینان می‌ریزد و‌ می‌گوید: «حل مسئله آلودگی هوا در کوتاه‌مدت ممکن نیست. آلودگی هوا یک شبه حاصل نشده و معلول نگرش غلط ما به مقوله «توسعه» در دهه‌های گذشته بوده است» به گفته انصاری «باید این واقعیت را بدانیم که بدون اجماع بر سر راه‌های درست اما دشوار، کاهش آلودگی هوا ممکن نیست.» او تاکید می‌کند که «در شهر تهران سهم منابع متحرک در انتشار ذرات معلق ۵۸ درصد است و اتفاقا فعالیت نیروگاه با مصرف مازوت در آن وجود ندارد. از این رو برای هر شهر باید متناسب با سهم منابع انتشار آلودگی برنامه‌ریزی کرد». حالا مردم مانده‌اند و یک شهر سمی و هول انگیز! و چشم به راه دولتی که با تدبیر ، غول آلودگی را به چراغ جادو  بازگرداند.