شاید خود اصولگرایانی که سال 1400 سرمست و خوشحال از کناررفتن رقبا در انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای 1400 به فکر حضور در نهادهای انتخابی بودند تصورش را هم نمی‌کردند که حتی نتوانند تا پایان دوره مواضع یکدیگر را تحمل کنند و یکسال مانده به پایان دوره علیه هم موضع‌گیری کنند و به عبارتی برای یکدیگر شمشیر از رو ببندند و با یکدیگر با لحنی تند سخن بگویند.

با این حال هر چند تلخ، اما این یک واقعیت است. روایت شورای شهر یکدست اصولگرای تهران که ماه‌‌هاست از طرفی درگیر اختلافات درون شورایی و از طرف درگیر اختلافات با شهردار و شهرداری است. شورایی که مدت‌هاست در مورد یک مساله تصمیم واحدی اتخاذ نکرده و کمتر زمانی می‌شود که در یک جلسه از آن انتقاداتی نسبت به عملکرد شهردار تهران در حوزه‌های مختلف شهری مطرح نشود. اما واقعیت امر بر آن است که برخلاف دوره‌های گذشته  که شورای شهر و شهرداری در یک ارتباط هماهنگ و متقابل قرار داشتند و در حوزه‌های مختلف تا حد امکان تلاش بر اتخاذ مواضع واحد یا نزدیک به هم بود؛ اما در این دوره شاهدیم که عده‌ای از اعضای شورا به طور کلی عملکرد علیرضا زاکانی در مقام شهردار تهران را زیرسوال برده و بر همین اساس نیز بارها به سمت سوال از شهردار و حتی طرح بحث استیضاح رفته‌اند. اما از آنجایی‌که زاکانی حامی بزرگی مثل مهدی چمران در جایگاه ریاست شورای شهر دارد طبیعی است که چندان وقعی به مخالفان خود در شورای شهر تهران ننهد. اما اگر  همین شرایط را از منظر یک ناظر بیرونی نگاه کنیم تشتت، چنددستگی و تفرق اصولگرایان در شورای یکدست، به وضح قابل ملاحظه است. چنانکه طیف حامیان قالیباف از یک سو و طیف رادیکال و تند پایداری نیز از سوی دیگر در آتش این تفرقه می‌دمند و در نهایت شرایط فعلی که برون‌داده این تفکر و رویکردهاست را به نمایش می‌گذارند. لذا پر بیراه نیست اگر بگوییم شرایط فعلی شهر تهران، شورا و شهرداری آن نتیجه خالص‌سازی‌هایی است که صورت گرفت تا یک جریان خاص بر مبنای منویات و اهداف خود کار را پیش ببرد و وضعیت فعلی را رقم بزند. اتفاقا چالش فعلی که اصولگرایان در مدیریت شهری با آن مواجه هستند جدای از عملکرد ناموفق و انتقادآمیزشان؛ به جهت همین یکدستی و خالص‌سازی و حذف رقیب است. چرا که اگر صدای منتقد و مخالف در شورا و شهرداری بود امروز شاهد انتقادات تند خود اصولگرایان به شهردار منتخب‌شان به جهت عملکردهای بعضا غیر قابل دفاع و ابهام‌آمیز مثل قرارداد با شرکت چینی نبودیم.

*دعوا در شورا

6 آبان، بود که یک اتوبوس خصوصی وابسته به شرکت سیر و رفاه کاسپین، یکی از شرکت‌های همکار و مجاز در شبکه اتوبوسرانی تهران، در میدان شهدای تهران دچار حادثه شد. این اتوبوس با سه خودروی سواری و سه موتورسیکلت برخورد کرد که در پی آن یک نفر جان باخت و ۶ نفر دیگر نیز مصدوم شدند. همین مساله جنجالی در شورای شهر تهران ایجاد کرد. سه‌شنبه خبرهایی مبنی بر جدال لفظی دو عضو شورای شهر تهران بر سر مساله حمل و نقل و اتوبوس‌های فرسوده بیرون آمد. بگومگوهایی نه چندان دوستانه با چاشنی لعنت و نفرین. ماجرا از قرار است که رئیس کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران در جلسه شورا با بیان اینکه این حادثه تلخ که در ساعت کاری رخ داده، قابل قبول نیست، گفت: «اگر کمی این حادثه را ریشه‌یابی کنیم می‌بینیم سال ساخت این اتوبوس ۸۶ بوده یعنی ۱۷ سال در تهران کار کرده و مسافر جابه‌جا کرده و این میزان کارکرد برای اتوبوس زیاد است و باید اورهال اساسی صورت بگیرد». سیدجعفر تشکری هاشمی با بیان اینکه تهران به ۷۰۰۰ اتوبوس نیاز دارد و ما نمی‌توانیم دلخوش به قرارداد ۱۵۰۰ اتوبوس داخلی و یک قرارداد اتوبوس چینی که هیچ چیزش مشخص نیست، باشیم، افزود: «ما باید به هر قیمت ممکن اتوبوس برای تهران فراهم کنیم و در حالی‌که ۱۰ هزار میلیارد تومان بودجه مازاد برای حل مشکل ناوگان حمل‌ونقل عمومی اختصاص دادیم، اما بخش اندکی از این بودجه‌ها صرف بهبود ناوگان و توسعه آن شده است». وی همچنین با بیان اینکه وضعیت خانواده متوفیان و افراد مجروح باید از طرف مسئولان شهری مورد سرکشی قرار بگیرد، بیان کرد: «شهرداری تهران در قبال این افراد مسئول است.» همین صحبت او باعث شد تا مهدی بابایی به صحبت‌های او واکنش نشان داد و گفت: اتفاقا کسانی‌که به سازمان بازرسی کل کشور می‌روند تا سنگ‌اندازی کنند باید به عیادت این خانواده‌ها بروند. خون شهروندان حادثه‌دیده  به گردن شماست. خدا از تقصیرات شما نگذرد. تشکری‌هاشمی پاسخ داد: «خوش‌رقصی نداریم اینجا برای کسی. شما نماینده شهرداری نیستید. شما نماینده مردم شهر هستید. بساط خودتان را جمع کنید.» در مقابل  بابایی فریاد زد: «خوش‌رقصی نیست. خون مردم گردن شماست. خدا لعنت کند شما را» و با عصبانیت صحن شورای شهر را ترک کرد.

*ماجرای واردات شهرداری

اما داستان واردات اتوبوس، ون و تاکسی‌های برقی از سوی شهرداری تهران مساله‌ای است که برای امروز و دیروز نیست و بارها نسبت به آن صحبت شده است. مهم‌ترین مساله هم ناظر به قرارداد 1.2 میلیارد یورویی شهردار تهران با شرکت چینی بود که انتقادات زیادی به آن وارد آمد و حتی پای سازمان بازرسی کل کشور نیز به این مساله باز شد. چنان که ذبیح‌ا... خدائیان رئیس سازمان بازرسی کل کشور به موضوع قراداد میلیاردی شهرداری تهران با چین برای خرید اتوبوس، ون و تاکسی‌های برقی پرداخت و اظهارکرد: «شکی نیست که ما‌ نیاز به یک نوسازی در ناوگان حمل و نقل عمومی در تهران‌ داریم. ما مخالف ورود وسایل نقلیه برقی به کشور نیستیم اما ابهاماتی پیش آمده بود و از شهرداری استعلام کردند تا ابهامات برطرف شود، از جمله اینکه چند هزار ون و اتوبوس و تاکسی و موتور برقی وارد می‌شود اما آیا زیرساخت‌های آن مانند ایستگاه‌های شارژ برقی و امکان تأمین‌ برق آن از سوی وزارت نیرو وجود دارد؟ آیا شرکت‌های داخلی می‌توانند بخشی از این خرید را تأمین کنند تا ذیل قانون حمایت از خرید از تولیدکننده ایرانی از آنها حمایت کنیم؟ جلساتی برگزار و برخی ابهامات برطرف شد و رفع برخی ابهامات در دستور کار است و امیدواریم هر چه سریع‌تر این ابهامات برطرف شود، اما اینطور نیست که ما کار را متوقف کرده باشیم.» حال اینکه حامیان زاکانی در شورای شهر مخالفان را به جهت اینکه از مسیر سازمان بازرسی دنبال کرده‌اند مظان اتهام قرار می‌دهند که خود جای تامل دارد.

*مدیران توان خود را بسنجند

یک عضو  شورای شهر تهران در انتقاد به شهردار تهران اظهار کرد:‌ امروز شهرداری تهران بدون در نظرگرفتن وجود زیرساخت‌های مورد نیاز در شهر و در واقع امکانات حقیقی موجود در شهر و تجربیات گذشته دست به واردکردن خودروهای برقی به‌خصوص تاکسی‌های برقی زده است. نرجس سلیمانی گفت: من با نفس عمل کاری ندارم به‌هر صورت ما باید یک زمان به سمت انرژی‌های پاک حرکت بکنیم و این لازمه شهر ما برای بحث آلودگی است. اما این هم وظیفه مدیران است که در هر کار اولا توان خودشان را بسنجند و یک مدیر باید توان خود را بسنجد، امکانات واقعی خود را بدون منابعش در نظر گرفته باشد، توان پاسخگویی را هم در خود داشته باشد و  بعد دست به فعالیتی بزند که اگرچه محدود در حدود همین ۲۰۰ دستگاه اتوبوس دست افراد است، اما بداند که تصمیم او هر چه که باشد ولو محدود می‌تواند تاثیر زیادی در زندگی اشخاص در زندگی شهروندان این شهر قرار داده و ممکن است، خدای نکرده تاثیر منفی داشته باشد. وی افزود: حالا که تکلیف مقاصد و میدان‌های اصلی من‌جمله پاستور روشن شده و تکلیف عبور و مرور از پله‌های سیاسی هم به سرانجام رسیده یا به قولی مرکب آقایان از پل گذشته که البته به منزل مقصود نرسیده به مشکلات تاکسی‌های برقی رسیدگی کنید.

منبع : آرمان ملی