دلیل باخت استقلال: برای مساوی رفت

 قبل از مسابقه استقلال برابر النصر سهراب بختیاری‌زاده گفته بود: «ما انگیزه زیادی برای پیروزی داریم و تنها برای برد به زمین می‌آییم» هر کس دیگری هم جای سهراب بود همین حرف را می‌زد. اما مسئله اینجاست که در فوتبال مثل زندگی و برخلاف سیاست (!) هیچکس با حرف و شعار به جایی نمی رسد! مهم عمل شماست و آنچه می‌ماند و مردم به آن توجه دارند، کاری هست که می‌کنید، نه حرفی که می‌زنید!

در عمل، نمایشی که از استقلال در زمین بازی دیدیم تیمی بود که هیچ تمایلی به خروج از یک سوم دفاعی خود نداشت. هیچ کدام از پاس‌های بازیکنان استقلال به عدد ۳ نرسید و هیچ کدام از حملات این تیم با بیش از یک نفر حمایت نشد. استقلالی‌ها انگار برای کشتن وقت صاحب توپ می‌شدند. به کناره‌ها می‌رفتند و سعی در کار تکنیکی فردی و حفظ توپ داشتند. خیلی زود توپ لو می‌رفت و النصر حمله‌ای دیگر را آغاز می‌کرد...

استقلال مثل بازی قبلی برابر السد بود. بدون داشتن مهاجم تخصصی در زمین و بدون برنامه و تاکتیک برای گلزنی! تنها امیدوار به اتفاقات ضربات ایستگاهی و کاشته که می‌دانیم در فوتبال امروز دیگر با اتفاق و شایدها نمی‌توان به موفقیت رسید. قانونی در فوتبال هست که «اگر برای برد بیایید، شاید ببازید اما اگر برای مساوی بازی کنید، حتماً خواهید باخت» استقلال آشکارا برای دفاع مطلق آمده بود و طبق قانون فوتبال بازنده شد.

استقلال نشان داد که برای زدودن آثار حضور نکونام در این تیم کار زیادی در پیش دارد. بازیکنان عملاً اعتماد به نفس خود در حمله را از دست داده و هیچ برنامه‌ای برای گل زنی ندارند. هیچکس دوست ندارد صاحب توپ باشد و به محض دریافت توپ به دنبال رفع تکلیف هستند. این استقلال باید زیر و رو شود، آن هم از نظر روحی - روانی تا دوباره همان تیم بزرگی باشد که طرفداران دوست دارند. تیمی که در هر بازی برای برد به زمین می‌آید.