تکنولوژی در لباس سلاح

حمله سایبری اخیر رژیم صهیونیستی بر روی پیجرها و دستگاه‌های بی‌سیم حزب‌الله در لبنان نشان داد که فراتر از تجهیزات مبتنی بر IP، حتی تجهیزاتی که از طریق فرکانس‌های رادیویی خاص و امن استفاده می‌کنند نیز می‌تواند هدف حمله قرار گیرد و هزینه‌های جبران‌ناپذیری را به دولت‌ها تحمیل نماید.

در دنیای امروز که فناوری اطلاعات و ارتباطات به بخش جدایی‌ناپذیر تمام سازمان‌ها، صنایع و کسب و کارها تبدیل شده است، امنیت سایبری (به‌عنوان مجموعه‌ای از تکنیک‌ها و فرآیندها و اقدامات برای حفاظت از سیستم‌های کامپیوتری، شبکه‌ها، انواع سخت‌افزارهای برنامه‌پذیر، داده‌ها و اطلاعات در سیستم‌های فناوری اطلاعات و سیستم‌های کنترل صنعتی در مقابل حملات سایبری مختلف، دسترسی غیرمجاز، خرابی‌ها و سرقت‌ها) یکی از حیاتی‌ترین مباحثی است که نیازمند توجه جدی دولت‌ها است. 

از اینرو، دولت‌های مختلف در سراسر جهان برای مقابله با تهدیدات سایبری و حفاظت از زیرساخت‌های حساس خود، چارچوب‌های قانونی و مقررات سختگیرانه‌ای را برای الزامات امنیت سایبری وضع کرده‌اند. این قوانین معمولاً شامل استانداردها، سیاست‌ها، و مقرراتی هستند که سازمان‌ها و شرکت‌ها باید برای حفاظت از داده‌ها و سیستم‌های خود رعایت کنند. به‌عنوان مثال، ایالت متحده آمریکا در سال ۲۰۱۱ قانونی وضع نموده است که طی آن به هیچ پروژه‌ای بدون تکمیل مطالعات امنیت سایبری و رعایت الزامات، سیاست‌ها و رویه‌های کنترلی امنیت سایبر-فیزیکی اجازه اجاره داده نمی‌شود.

در ایران تجربه‌های عملی در اجرای پروژه‌های مرتبط با امنیت سایبری نشان می‌دهد متاسفانه بسیاری از مدیران در صنایع حساس مانند انرژی و زیرساخت‌های حیاتی هنوز درکی کامل از اهمیت و ضرورت امنیت سایبری نداشته و اغلب آن را به‌عنوان یک مقوله جانبی و تشریفاتی تلقی کرده و توجه به این حوزه را یک هزینه اضافی و غیرضروری نگاه می‌کنند. اما واقعیت این است که بی‌توجهی به امنیت سایبری به معنای قرار دادن سازمان‌ها در معرض تهدیدات مداوم و پرهزینه است. این تهدیدات می‌توانند به شکل‌های مختلف بروز کنند و هزینه‌های بسیار بالایی را در سطح مخاطرات امنیت ملی به کشورها تحمیل نمایند.

حمله سایبری اخیر رژیم صهیونیستی بر روی پیجرها و دستگاه‌های بی‌سیم حزب‌الله در لبنان نشان داد که فراتر از تجهیزات مبتنی بر IP، حتی تجهیزاتی که از طریق فرکانس‌های رادیویی خاص و امن استفاده می‌کنند نیز می‌تواند هدف حمله قرار گیرد و هزینه‌های جبران‌ناپذیری را به دولت‌ها تحمیل نماید.

از این رو این یادداشت ضمن تشریح فنی پیجر‌ها و ساختار شبکه ‌ارتباطی و سناریوهای حمله و اقدامات لازم برای مقابله با این حملات، به ضرورت نگاه جدی به مقوله امنیت سایبری در کشور و به‌ویژه در زیرساخت‌های حیاتی تاکید کرده و هزینه‌کرد در این مقوله را سرمایه‌گذاری برای کشور تلقی می‌کند و از تصمیم‌گیران و دولت‌مردان می‌خواهد با نگاه ویژه‌تری این مقوله را در کشور دنبال کنند.

پیجرها دستگاه‌های ارتباطی قابل حمل و کم‌حجمی هستند که به کاربران امکان ارسال و دریافت پیام‌های متنی یا هشدارهای فوری را می‌دهند. این دستگاه‌ها به‌طور گسترده در کاربردهای حساس، به‌ویژه در شرایط بحرانی یا محیط‌های با دسترسی محدود به شبکه‌های ارتباطی بزرگ‌تر، استفاده می‌شوند.

پیجرها به‌دلیل نیاز به امنیت، مقاوم بودن در برابر اختلالات، اغلب از پروتکل‌های ارتباطی مبتنی بر امواج رادیویی مانند POCSAG و FLEX استفاده می‌کنند. معمولاً امنیت در این پروتکل‌ها محدود بوده و ضروری است در کاربردهای حساس از رمزنگاری‌های سفارشی و مدیریت کلید استفاده شود. از نظر ساختار ارتباطی، این پیجرها معمولاً در قالب یک شبکه خصوصی رادیویی، پیام‌ها را به‌صورت متمرکز یا توزیع‌شده از طریق شبکه‌های رادیویی خاص ارسال می‌کنند. پیام‌های ارسالی به‌دلیل حساسیت بالا بایستی با روش‌های رمزنگاری سفارشی (مانند AES یا DES) رمزنگاری و ارسال شوند. این رمزنگاری‌ها معمولاً هم در سطح پیام‌های ارسالی و  هم در سطح فرکانس رادیویی اعمال می‌شوند. علاوه بر این، در این سیستم‌ها معمولاً از مکانیزم‌های احراز هویت پیشرفته برای اطمینان از اینکه پیام فقط به پیجرهای مجاز ارسال می‌شود، استفاده می‌کنند که شامل کلیدهای مشترک یا سیستم‌های احراز هویت چندلایه می‌باشند.

از نظر مدل ارتباطی، معمولاً ارتباطات در پیجرها یک‌طرفه است. به این معنی که پیجرها تنها می‌توانند پیام را دریافت کنند و قادر به ارسال پیام نیستند. البته در برخی سیستم‌های پیشرفته‌تر ممکن است به پیجرها اجازه ارسال تایید دریافت پیام یا پیام‌های مختصر بازگشتی داده شده باشد. به‌طور کلی مدل ارتباطی شامل مراحل زیر است:

الف) ارسال پیام رمزنگاری‌شده از مرکز کنترل یا فرستنده مرکزی

ب) انتشار پیام از طریق ایستگاه‌های رادیویی با استفاده از باند فرکانسی خاص

ج) دریافت پیام توسط پیجرها، رمزگشایی پیام و نمایش آن به کاربر

د) در برخی سیستم‌ها ارسال تاییدیه دریافت پیام

البته در برخی سازمان‌های مدرن، از سیستم‌های ارتباطی مبتنی بر IP و شبکه‌های ماهواره‌ای استفاده می‌شود که نیازمند وجود زیرساخت‌های ارتباطی پیشرفته‌تر و سطح امنیت بالای سایبری است.
انواع حملات سایبری روی پیجرها

حملات سایبری به پیجرها، به‌ویژه در کاربردهای حساس، می‌تواند به چندین شکل و در سناریوهای مختلف رخ دهد. در زیر به تفصیل برخی از مهم‌ترین سناریوهای حمله سایبری به پیجرها توضیح داده شده است:
حملات استراق سمع1

در این نوع حمله، مهاجم با استفاده از تجهیزات رادیویی می‌تواند به‌سادگی پیام‌های ارسالی به پیجرها را شنود کند. این حملات زمانی محتمل است که پیام‌ها به صورت رمزنگاری‌نشده یا با رمزنگاری ضعیف ارسال شوند. پروتکل‌های قدیمی‌تر مانند POCSAG و FLEX در برابر این نوع حمله آسیب‌پذیرتر هستند، به‌ویژه اگر از رمزنگاری استفاده نشده باشد. معمولاً از روش‌هایی مانند الف) استفاده از رمزنگاری قوی برای پیام‌های ارسالی. ب) بهره‌گیری از فرکانس‌های جهش‌یاب2 (دشوار نمودن شنود ارتباطات) برای جلوگیری از این حمله استفاده می‌شود.
*حملات دستکاری پیام3

در حملات دستکاری پیام، مهاجم می‌تواند پیام‌ها را در مسیر انتقال تغییر دهد یا پیام‌های جعلی ارسال کند. در سیستم‌های پیجر رادیویی، به‌ویژه اگر مکانیسم‌های احراز هویت قوی برای فرستنده وجود نداشته باشد، مهاجم می‌تواند پیام‌های کاذب یا اشتباه را به پیجرها ارسال کند و باعث ایجاد سردرگمی یا اختلال در عملکرد عملیاتی شود. برای جلوگیری از این حمله از رویکردهای الف) احراز هویت قوی برای تأیید منبع پیام، و ب) استفاده از امضای دیجیتال یا تکنیک‌های رمزنگاری برای اطمینان از صحت پیام استفاده می‌شود.
*حملات منع سرویس4

در این سناریو، مهاجم با ایجاد تداخل رادیویی5 یا ارسال پیام‌های مکرر و حجیم، می‌تواند سیستم‌های پیجر را از کار بیاندازد یا به اصطلاح بلاک کند. این حمله می‌تواند باعث شود پیجرها پیام‌های اصلی را دریافت نکنند یا به شدت کُند شوند. استفاده از تجهیزات جمر رادیویی برای ایجاد اختلال در فرکانس‌های مورد استفاده پیجرها و جلوگیری از دریافت پیام‌های حساس، و یا ارسال تعداد زیادی پیام بی‌فایده به سیستم‌های پیجر برای اشباع کانال‌های ارتباطی نمونه‌هایی از سناریوهای این نوع حمله هستند. راهکارهایی مانند الف) استفاده از تکنولوژی جهش فرکانس و تکنیک‌های طیف گسترده6 برای کاهش احتمال تداخل رادیویی، ب) پیاده‌سازی مکانیزم‌های کنترل جریان داده‌ها برای جلوگیری از اشباع شدن کانال‌های ارتباطی می‌توانند برای جلوگیری از این حملات مورد استفاده قرار گیرند.
*حملات بازیابی پیام‌های قدیمی7

در حملات بازپخش، مهاجم پیام‌هایی که قبلاً ارسال شده را دریافت و دوباره ارسال می‌کند. این نوع حمله می‌تواند باعث شود که پیجرها دوباره به پیام‌هایی که در گذشته ارسال شده‌اند واکنش نشان دهند. استفاده از زمان‌بندی معتبر برای پیام‌ها (مانند timestamps) که پیام‌های قدیمی را رد می‌کند، پیاده‌سازی نرم‌افزارهای ضدبازپخش که پیام‌های تکراری را تشخیص و مسدود می‌کنند، می‌توانند برای جلوگیری از این حملات مورد استفاده قرار گیرند.
*حملات جابه‌جایی فرکانس8

مهاجم ممکن است فرکانس‌هایی که برای ارسال پیام به پیجرها استفاده می‌شود را پیدا کرده و آن‌ها را تغییر دهد یا از آن‌ها برای ارسال پیام‌های خود استفاده کند. این حمله می‌تواند باعث قطع ارتباطات یا ارسال پیام‌های جعلی به پیجرها شود. با استفاده از تکنیک‌های فرکانس پویا یا جهش فرکانس برای تغییر مداوم فرکانس ارتباطات، یا استفاده از رمزنگاری فرکانسی تا مهاجم نتواند به سادگی فرکانس‌های مورد استفاده را پیدا کند، می‌توان از این حمله سایبری جلوگیری کرد.
*حملات مبتنی بر تداخل فرکانس9

این نوع حمله معمولاً از تجهیزات Jammer برای ایجاد تداخل در فرکانس‌های رادیویی مورد استفاده پیجرها قرار می‌گیرد. این تداخل می‌تواند باعث قطع کامل ارتباطات یا کاهش کیفیت ارتباطات شود. استفاده از سیستم‌های رادیویی مقاوم در برابر تداخل مانند طیف گسترده یا سیستم‌های فرکانس جهشی که احتمال موفقیت جمرها را کاهش می‌دهد، یا  استفاده از آنتن‌های جهت‌دار که حساسیت به تداخل رادیویی را کاهش می‌دهند، راهکارهای مؤثری برای مقابله و جلوگیری از این حملات به شمار می‌رود.
*حملات هویت‌دزدی10

در این سناریو، مهاجم با جعل هویت فرستنده پیام‌ها می‌تواند به پیجرها پیام‌های جعلی ارسال کند. این حمله می‌تواند باعث شود پیجرها پیام‌هایی از منابع جعلی دریافت کنند و اطلاعات نادرست را به کاربران ارائه دهند. با استفاده از راهکارهایی مانند پیاده‌سازی احراز هویت دوطرفه بین فرستنده و گیرنده برای اطمینان از صحت هویت فرستنده، یا استفاده از امضاهای دیجیتال در پیام‌ها که به پیجرها اجازه می‌دهد تا از صحت پیام اطمینان حاصل کنند، می‌توان از این حملات جلوگیری نمود.
*حملات مهندسی اجتماعی11

مهاجم می‌تواند از طریق مهندسی اجتماعی و با فریب کاربران پیجر، اطلاعات حساس را به‌دست آورد یا آن‌ها را به انجام عملیاتی خاص ترغیب کند. در این سناریو، نقطه‌ضعف سیستم امنیتی نه در تکنولوژی، بلکه در تعاملات انسانی و فریب‌کاری قرار دارد. به‌عنوان سناریویی از این حمله، مهاجم با ارسال پیام جعلی به کاربر پیجر (مثلاً پیام اضطراری از سوی فرماندهی) او را به اقدام اشتباه یا افشای اطلاعات حساس ترغیب می‌کند. راهکارهایی مانند آموزش افزایش آگاهی امنیتی در کاربران پیجر و آشنا کردن آن‌ها با حملات مهندسی اجتماعی، و پیاده‌سازی مکانیزم‌های تأیید هویت و منبع پیام‌ها به صورت دقیق و قابل اعتماد می‌توانند برای مقابله با این نوع حملات مورد استفاده قرار گیرند.
سناریوهای حمله سایبری روی باتری‌های لیتیومی

واقعیت این است که حمله سایبری به یک پیجر یا هر دستگاه الکترونیکی که از باتری‌های لیتیومی استفاده می‌کند، به‌طور مستقیم برای «انفجار باتری» چالش‌برانگیز و پیچیده است. از نظر فنی، انفجار باتری از طریق حمله سایبری به دلایل زیر بسیار دشوار است:

*سیستم‌های حفاظتی سخت‌افزاری:  باتری‌های لیتیومی معمولاً دارای مدارهای حفاظتی هستند که از شارژ بیش از حد یا تخلیه کامل جلوگیری می‌کنند. حتی اگر مهاجم به سیستم نرم‌افزاری نفوذ کند، مدارهای سخت‌افزاری معمولاً از رخ دادن شرایط خطرناک جلوگیری می‌کنند.

*نیاز به نفوذ به سطح پایین سخت‌افزار: برای اجرای حملاتی که بتواند باتری را منفجر کند، مهاجم باید به سطح پایین‌تری از سخت‌افزار (مانند سیستم‌های مدیریت انرژی یا  BMS) دسترسی داشته باشد. این کار نیازمند دسترسی فیزیکی یا دسترسی به نرم‌افزارهای سیستمی است که معمولاً بسیار محافظت شده‌اند.

با این حال، در تئوری امکان وقوع این اتفاق در شرایط خاص وجود دارد، اما نیازمند مجموعه‌ای از شرایط و آسیب‌پذیری‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است. در ادامه توضیح داده می‌شود که چگونه یک حمله سایبری ممکن است منجر به تخریب یا حتی انفجار باتری لیتیومی در پیجر شود.

باتری‌های لیتیوم به دلیل ویژگی‌هایی مانند تراکم انرژی بالا و سبکی به‌طور گسترده در دستگاه‌های الکترونیکی قابل حمل، از جمله پیجرها، استفاده می‌شوند. اما این نوع باتری‌ها به تغییرات دما، ولتاژ بالا یا شارژ و دشارژ غیرمعمول حساس هستند. در این باتری‌ها عوامل کلیدی که می‌تواند به آسیب باتری منجر شود، عبارتند از: الف) شارژ بیش از حد و به‌ویژه ولتاژ بالا در زمان شارژ بیش از حد می‌تواند منجر به افزایش دما، آسیب به ساختار داخلی باتری و در نهایت باعث اشتعال یا انفجار شود. ب) تخلیه کامل و مکرر یا دشارژ شدید باتری می‌تواند به خرابی سلول‌های باتری و بی‌ثباتی شیمیایی آن منجر شود، ج) دمای بالا و افزایش دما، به‌خصوص در یک محیط بسته و بدون تهویه، می‌تواند باعث گرم شدن باتری و در نهایت انفجار شود.

در ادامه سناریوهای احتمالی برای انجام حمله روی باتری‌های لیتیومی بررسی شده است.
*دستکاری نرم‌افزاری سیستم مدیریت باتری(BMS)12

در دستگاه‌های الکترونیکی پیشرفته مانند گوشی‌های هوشمند، لب‌تاپ‌ها و برخی از پیجرها، یک سیستم مدیریت باتری (BMS) وجود دارد که وظیفه کنترل و تنظیم شارژ و دشارژ باتری را بر عهده دارد. این سیستم به‌طور خودکار ولتاژ و دما را کنترل می‌کند و از شارژ بیش از حد یا تخلیه بیش از حد جلوگیری می‌کند. اگر مهاجم بتواند از طریق حمله سایبری به سیستم BMS نفوذ کند، ممکن است به یکی از روش‌های زیر باتری را تخریب کند:

*غیرفعال کردن مکانیسم‌های ایمنی:  اگر حمله موفق شود و مهاجم دسترسی به سیستم BMS داشته باشد، می‌تواند ویژگی‌های ایمنی مانند محدودیت شارژ، محدودیت دما یا پروتکل‌های قطع شارژ را غیرفعال کند. در این حالت، باتری می‌تواند بیش از حد شارژ شود و دمای آن به شدت افزایش یابد، که در نهایت منجر به تخریب یا انفجار می‌شود.

*دستکاری در الگوریتم‌های شارژ:  مهاجم می‌تواند الگوریتم‌های کنترل ولتاژ و جریان شارژ را تغییر داده و اجازه دهد باتری به سرعت و با ولتاژ بالا شارژ شود که منجر به افزایش دما و فشار داخلی باتری می‌شود.
*تولید گرمای بیش از حد از طریق مصرف مداوم انرژی

در برخی موارد، مهاجم می‌تواند با ایجاد حملاتی که باعث شود پردازنده دستگاه یا بخش‌های دیگر سیستم به صورت مداوم کار کنند، مصرف انرژی را به شدت افزایش دهد. این می‌تواند باتری را مجبور کند به‌طور مداوم انرژی بیشتری تولید کند و باعث شود باتری بیش از حد داغ شود. افزایش دما می‌تواند باعث تورم، نشت مواد شیمیایی و حتی انفجار باتری لیتیومی شود.
*حمله به مدارهای الکتریکی

در صورتی که مهاجم بتواند از طریق نفوذ به نرم‌افزار یا سخت‌افزار پیجر، دسترسی به مدارهای الکتریکی را تغییر دهد، ممکن است با ارسال فرمان‌های غیرعادی به سیستم شارژ یا استفاده از روش‌های حمله به مدارهای الکترونیکی، موجب شارژ نادرست یا مصرف بیش از حد شود.

الف) چند نمونه از سناریوهای بالقوه برای حمله سایبری به باتری

سناریوی ۱: حمله به نرم‌افزار کنترل شارژ:  مهاجم با استفاده از یک آسیب‌پذیری در نرم‌افزار پیجر، سیستم کنترل شارژ باتری را دستکاری می‌کند و به باتری اجازه می‌دهد بدون محدودیت شارژ شود. این منجر به افزایش دما و در نهایت انفجار باتری می‌شود.

سناریوی ۲: حمله افزایش دما از طریق مصرف بیش از حد انرژی: مهاجم از طریق یک بدافزار یا کد مخرب، پردازنده پیجر را وادار به انجام عملیات‌های محاسباتی سنگین به صورت مداوم می‌کند که باعث افزایش دما می‌شود. گرمای بیش از حد به باتری انتقال یافته و ممکن است به انفجار یا نشت منجر شود.

سناریوی ۳: حمله دستکاری ولتاژ: در این سناریو، مهاجم با دسترسی به مدارهای مدیریت انرژی یا از طریق نفوذ به نرم‌افزار پیجر، ولتاژ شارژ یا دشارژ باتری را به شدت افزایش می‌دهد که باعث خرابی باتری و انفجار می‌شود.

 ب) راهکارهای جلوگیری از حملات سایبری به باتری‌ها

سیستم‌های حفاظت سخت‌افزاری: اطمینان از اینکه سیستم‌های مدیریت باتری (BMS) به درستی عمل می‌کنند و از شارژ بیش از حد یا دشارژ کامل جلوگیری می‌کنند.

رمزنگاری و احراز هویت قوی: استفاده از مکانیزم‌های رمزنگاری برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به سیستم‌های مدیریت انرژی و شارژ.

بروزرسانی مداوم نرم‌افزارها: بروزرسانی مداوم سیستم‌های نرم‌افزاری پیجرها برای رفع آسیب‌پذیری‌های امنیتی.

استفاده از مکانیزم‌های نظارتی: استفاده از نرم‌افزارهایی که مصرف انرژی و دمای دستگاه را در زمان واقعی نظارت می‌کنند و در صورت بروز ناهنجاری‌ها هشدار می‌دهند.
توصیه‌های مدیریتی برای افزایش امنیت شبکه پیجرها

پس از خرید پیجرها، به‌ویژه در کاربردهای حساس، کنترل‌ها و رویه‌های امنیتی جامع و استانداردها و Best Practiceها باید پیاده‌سازی شوند تا از وقوع سناریوهای احتمالی حملات سایبری یا تهدیدهای ناشی از همکاری سازنده با سازمان‌های مخرب جلوگیری شود. در ادامه مهم‌ترین رویه‌ها و کنترل‌های امنیتی که باید اجرا شوند، آورده شده است:

الف) بازرسی و ممیزی امنیتی مستقل۱۳

بعد از خرید، لازم است یک تیم امنیتی مستقل دستگاه‌ها را از نظر سخت‌افزار و نرم‌افزار بررسی کند. این تیم باید به‌دنبال هرگونه درهای پشتی (backdoors)، کدهای مخرب، یا تجهیزات مخفی باشد که ممکن است برای دسترسی به سیستم یا باتری استفاده شوند. اقدامات پیشنهادی در این بازرسی شامل  اجرای یک بررسی کامل سخت‌افزاری و نرم‌افزاری توسط تیم امنیتی مستقل، و بررسی کدها و نرم‌افزارهای دستگاه برای اطمینان از نبود بدافزار یا کدهای مشکوک است.

ب) کنترل‌های سخت‌افزاری۱۴

دستگاه‌های پیجر باید به‌طور دقیق از نظر سخت‌افزاری کنترل شوند تا از تغییرات مخفیانه یا افزودن قطعات اضافی مانند ماژول‌های رادیویی مشکوک، تراشه‌های جاسوسی یا سیستم‌های مخفی جمع‌آوری داده‌ها جلوگیری شود. اقدامات پیشنهادی در این بازرسی شامل استفاده از سیستم‌های تشخیص سخت‌افزار برای شناسایی و بررسی تمامی قطعات سخت‌افزاری،  انجام اسکن فیزیکی و الکترونیکی برای شناسایی هرگونه قطعات مشکوک یا غیرضروری است.

ج) کنترل و مانیتورینگ نرم‌افزار۱۵

نرم‌افزار پیجرها باید بررسی و کنترل شود تا هیچ کد غیرمجاز یا بدافزاری وجود نداشته باشد. همچنین باید از به‌روزرسانی‌های امن و معتبر اطمینان حاصل شود. توصیه‌های استانداردها در این گام بررسی و تحلیل نرم‌افزار دستگاه برای اطمینان از امنیت و عدم وجودbackdoor،  کنترل احراز هویت برای به‌روزرسانی‌ها و فقط دریافت آپدیت‌ها از منابع رسمی و امن،  استفاده از سیستم‌های ضدبدافزار و نظارت بر فعالیت‌های غیرعادی نرم‌افزار ضروری است.

د) رمزنگاری و امنیت ارتباطات۱۶

اطمینان از اینکه تمامی ارتباطات پیجرها از طریق رمزنگاری قوی انجام می‌شود، تا در برابر حملات استراق سمع و دستکاری پیام مقاوم باشند. برای این منظور اقداماتی مانند پیاده‌سازی الگوریتم‌های رمزنگاری قوی برای تمامی ارتباطات و پیام‌ها، استفاده از احراز هویت دوجانبه برای ارسال و دریافت پیام‌ها، و استفاده از امضاهای دیجیتال برای اطمینان از صحت و سلامت پیام‌ها توصیه می‌شود.

ه) کنترل دسترسی۱۷

سیستم‌های پیجر باید با استفاده از کنترل‌های دسترسی قوی محافظت شوند تا فقط کاربران مجاز بتوانند به تنظیمات دستگاه دسترسی داشته باشند. لذا، توضیه می‌شود با اقداماتی مانند پیاده‌سازی کنترل‌های دسترسی مبتنی بر نقش (RBAC) برای محدود کردن دسترسی به کاربران مجاز،  استفاده از احراز هویت چندعاملی (MFA) برای ورود به سیستم‌های مدیریتی پیجرها، و  استفاده از لاگ‌های امنیتی برای بررسی دسترسی‌ها و فعالیت‌های انجام‌شده در سیستم، دسترسی مجاز به سیستم‌ها را کنترل نمود.

و) کنترل‌های فیزیکی۱۸

پیجرها و تجهیزات مربوطه باید تحت حفاظت فیزیکی قرار گیرند تا از دسترسی فیزیکی غیرمجاز و تغییرات سخت‌افزاری توسط مهاجمان جلوگیری شود. اقداماتی مانند نگهداری پیجرها در محیط‌های ایمن و کنترل‌شده،  استفاده از پلمب‌های امنیتی برای اطمینان از اینکه هیچ‌کس به‌طور فیزیکی به دستگاه‌ها دسترسی نداشته باشد مانیتورینگ دستگاه‌ها با استفاده از سایر سیستم‌های امنیتی می‌تواند در کنترل فیزیکی مورد استفاده قرار گیرد.

ز) آزمایش‌های دوره‌ای تست نفوذ۱۹

پیجرها باید به‌طور منظم تحت آزمایش‌های امنیتی و تست نفوذ قرار گیرند تا از ایمن بودن در برابر حملات جدید اطمینان حاصل شود. برای این منظور اقداماتی مانند انجام تست‌های نفوذ منظم توسط تیم‌های امنیتی تخصصی برای شناسایی آسیب‌پذیری‌های جدید، و  بررسی دوره‌ای عملکرد سیستم مدیریت باتری (BMS) و سایر قطعات حساس ضروی است.

ح) کنترل‌های شبکه و نظارت مداوم۲۰

در صورتی که پیجرها به شبکه‌های ارتباطی متصل باشند، لازم است که شبکه و ترافیک آن به‌طور مداوم نظارت شود تا از هرگونه فعالیت مشکوک یا تلاش برای حمله جلوگیری شود.  استفاده از سیستم‌های مانیتورینگ شبکه برای شناسایی فعالیت‌های غیرعادی یا تلاش‌های نفوذ، پیاده‌سازی فایروال‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برای محافظت از شبکه ارتباطی پیجرها، و  استفاده از سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ ویژه پیجرها (IDS/IPS) برای شناسایی و مسدود کردن حملات احتمالی اقداماتی است که برای کنترل شبکه و نظارت مداوم توصیه می‌گردد.

ط) آموزش کارکنان و کاربران۲۱

کاربران پیجرها باید آموزش‌های لازم را در زمینه امنیت سایبری دریافت کنند تا از خطرات مهندسی اجتماعی و دیگر حملات آگاه باشند. اقداماتی مانند برگزاری دوره‌های آموزشی امنیت سایبری برای کارکنان و کاربران پیجرها،  افزایش آگاهی در مورد تهدیدات مهندسی اجتماعی و حملات فیشینگ، و  ارائه دستورالعمل‌های دقیق برای استفاده ایمن از پیجرها و پاسخ به رخدادهای امنیتی می‌تواند در آگاهی‌بخشی کارکنان و کابران بسیار مؤثر باشد.

ی) قراردادها و الزامات حقوقی۲۲

قبل از خرید پیجرها، قراردادهای دقیق حقوقی باید با سازنده منعقد شود که شامل تضمین‌هایی در زمینه امنیت، شفافیت در کد و سخت‌افزار و همچنین مطابقت با استانداردهای امنیتی باشد. برای این منظور اقداماتی مانند بررسی و انعقاد قراردادهای قانونی دقیق با سازنده برای تضمین امنیت و کیفیت محصولات، استفاده از استانداردهای بین‌المللی مانند ISO/IEC 27001 برای مدیریت امنیت اطلاعات، و الزام سازنده به ارائه به‌روزرسانی‌های امنیتی منظم ضروری به‌نظر می‌رسد.
نتیجه‌گیری

دولت‌های موفق در زمینه امنیت سایبری، چارچوب‌های قانونی و مقررات جامعی را برای مقابله با تهدیدات سایبری تدوین کرده‌اند. این کشورها از رویکردهای چندجانبه شامل قوانین سخت‌گیرانه، آموزش و آگاهی عمومی، همکاری‌های بین‌المللی و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های امنیتی بهره برده‌اند تا از زیرساخت‌ها و داده‌های حساس خود در برابر تهدیدات حفاظت کنند.

پیجرهای نظامی به دلیل سادگی، اطمینان و امنیت بالا، یکی از ابزارهای حیاتی برای برقراری ارتباطات سریع و مطمئن در عملیات‌های نظامی هستند. این دستگاه‌ها با استفاده از فرکانس‌های رادیویی امن و سیستم‌های رمزنگاری پیشرفته، به نیروهای نظامی امکان می‌دهند تا در هر شرایطی پیام‌ها و اطلاعات حیاتی را با کمترین تأخیر ارسال و دریافت کنند. حمله سایبری اخیر رژیم صهیونیستی بر روی پیجرها و دستگاه‌های بی‌سیم حزب‌الله در لبنان نشان داد که فراتر از تجهیزات مبتنی بر IP، حتی تجهیزاتی که از طریق فرکانس‌های رادیویی خاص و امن استفاده می‌کنند نیز می‌تواند هدف حمله قرار گیرد و هزینه‌های جبران‌ناپذیری را به دولت‌ها تحمیل نماید.

حملات سایبری به سیستم‌های پیجر، به‌ویژه در کاربردهای نظامی، می‌توانند به شکل‌های مختلفی انجام شوند. این حملات شامل شنود، دستکاری پیام، منع سرویس، و حملات جمر فرکانس هستند. استفاده از تکنیک‌های پیشرفته رمزنگاری، احراز هویت و حفاظت از فرکانس‌های رادیویی می‌تواند به شکل مؤثری جلوی این نوع حملات را بگیرد. افزایش آگاهی کاربران و پیاده‌سازی راهکارهای امنیتی مدرن می‌تواند مقاومت سیستم‌های پیجر در برابر حملات سایبری را به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهد.

درحالی‌که امکان تئوری حمله سایبری به باتری‌های لیتیوم برای انفجار آن‌ها وجود دارد، اجرای موفقیت‌آمیز این حملات نیازمند دسترسی عمیق به سیستم‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است. سیستم‌های حفاظتی موجود معمولاً از وقوع چنین حملاتی جلوگیری می‌کند، اما با توجه به پیشرفت فناوری و کشف آسیب‌پذیری‌های جدید، همیشه باید آمادگی لازم برای مقابله با حملات احتمالی وجود داشته باشد. رعایت الزامات و رویه‌های کنترلی استاندارد می‌تواند امکان چنین حملاتی را به حداقل برساند.