حسن روشن را یک پیشکسوت منتقد و همیشه مخالف می پنداشتیم. پیشکسوتی که سابقه حمایتی از هیچ کادرفنی در استقلال ندارد و از پورحیدری و حجازی و قلعه نویی و مرفاوی تا مظلومی و منصوریان و فکری و مجیدی و حالا هم نکونام، همیشه نفر اول نقد مربیان استقلالی بوده است. نقدهایی که شاید عده ای آن را از روی غرض ورزی و برخی دیگر حسادت تعبیر کنند اما گاهی هم برخی انتقادهای این پیشکسوت جنبه آموزشی و دلسوزی هم داشته است، مثل همین مصاحبه اخیر ایشان.

حسن روشن در مصاحبه اخیر تلویزیونی خود نقدهای تندی به جواد نکونام داشت که جای تأمل دارد. اینکه جواد نکونام روی نیمکت صدای مخالف می خواهد، اینکه باید دستیارانی داشته باشد که روی برخی از تصمیمات سرمربی نظر مخالف هم داشته باشند و بتوانند سرمربی را روی برخی از تصمیمات به چالش بکشند.

سرمربی باید دستیارانی داشته باشد که بتواند روی مسائل فنی به آنها تکیه کند. تا آنجایی که به خاطر می آوریم این نقد در زمان مربیگری علیرضا منصوریان هم به ایشان وارد بود؛ همچنین زمان مربیگری محمود فکری این نقدها را بارها و بارها از پیشکسوتان آبی شنیده و دیده بودیم.

بارها و بارها گفته شد که یک سرمربی نیاز به یک کادرفنی و دستیاران قوی داشته باشد که سربزنگاه و در مواقع حساس بتوانند روی نیمکت مشورت های اساسی و راه گشایی را به سرمربی بدهند، نیمکت استقلال جای تجربه اندوزی برای دستیاران یک سرمربی نیست و این نقد بارها و بارها عنوان شده است اما انگار توجهی به آن نمی شود.