سید عباس صالحی وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی در جلسه نوبت صبح روز سه‌شنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۳ صحن مجلس در جریان بررسی برنامه و صلاحیت‌های خود گفت: ایده مرکزی دولت چهاردهم وفاق ملی است و این کانون معنایی مهمترین نکته‌ای است که می‌تواند دولت چهاردهم را متفاوت از دولت‌های قبل کند.

صالحی افزود: به نظر می‌آید نظریه دولت وفاق ملی هم در فضای عملی و هم در فضای نظری باید در دو سطح نظام حکمرانی و رابطه دولت و ملت استمرار پیدا کند؛ در بخش رابطه دولت و ملت دغدغه‌های جدی وجود دارد و کاهش فزاینده و مخاطره آمیز سرمایه اجتماعی نسبت به نظام حکمرانی و دولت، گسست‌های نسلی و جنسیتی، فاصله گروه‌های مرجع و از جمله پیشکسوتان و اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه با دولت و ارکان حکمرانی از جمله این دغدغه‌ها است.
 
وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید بر اینکه بی تردیدی یکی از وزارتخانه‌های پیشران برای اینکه بتواند وفاق دولت و ملت را تجدید و تحکیم کند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، گفت: اینجانب در پرتو عنایت و نگرش‌های جامع و راهبردی مقام معظم رهبری و با استفاده از راهنمایی‌ها و دلسوزی‌های مراجع عظام تقلید و با اتکا به ظرفیت نخبگان و اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه تلاش خواهم کرد که در دولت چهاردهم در این حوزه مهم و کانونی یعنی وفاق ملی در سطح دولت و ملت موثر و سهیم باشند.
 
صالحی عنوان کرد: گرچه در فضای جامعه ما عناصر ثابت هویتی فراوان و ارزشمند هستند، اما تغییرات اجتماعی در جامعه ما اندک نیست؛ این تغییرات اجتماعی ایجاب می‌کند که راهبرد‌های متناسب با آن‌ها را پیدا کنیم. جامعه ایران جامعه ۱۵۰ سال قبل ۵۰ سال قبل یا حتی ۱۰ سال قبل نیست. ما در سال ۵۵ از مجموع افراد دارای ۲۰ سال ۲ درصد دارای تحصیلات دانشگاهی بودند، اما در سال ۹۵ این رقم به ۱۸ درصد رسیده است؛ یعنی امروز حدود ۲۰ درصد از جامعه ایرانی دارای تحصیلات دانشگاهی هستند و معنای آن شکل گیری طبقه متوسط فرهنگی است؛ طبقه که روح نقاد و ذهن کنجکاو دارد و سبک زندگی آن با افراد کم سواد و بی‌سواد متفاوت است.

وی ادامه داد: ۶۵ درصد زنان ایرانی در سال ۵۵ بی‌سواد بودند، اما انقلاب اسلامی نقش جهشی در حوزه زنان داشت و سهم انقلاب اسلامی در حوزه زنان بسیار اساسی عمیق و ژرف است و در سال ۹۵، ۹۳.۴ درصد زنان باسوادند، در سال ۱۳۴۹ در کل ایران ۱۹۰ هزار دانشجوی دختر داشتم، اما در سال ۱۴۰۰، یک و نیم برابر دانشجوی دختر داریم و این یعنی جامعه زنان ایرانی تحول یافته‌اند و ما نمی‌توانیم آن‌ها را نبینیم.