تکرار مکررات نکنیم. جواد نکونام فصل قبل سهم زیادی در ناکامی استقلال در قدم آخر داشت. او در تمام طول فصل با دعواهای بی دلیل وقت و تمرکز خود را صرف کارهای غیر فنی کرد و با این اصرار که خودش یک تنه بر همه امور نظارت داشته باشد، اجازه نداد دیگران به او کمک کنند.

اصلاً فرض که تمام حرف‌ها و گلایه‌های نکونام درست بود. اینکه مدیریت علیه او کار می‌کند و زمین و زمان هم با او دشمنی دارند، وقتی فصل قبل مشخص شد که با این روش به نتیجه نمی‌رسد چرا باید دوباره به همان مسیر برود؟

به گواه خاص و عام مدیریت جدید استقلال با نکونام بیشترین همکاری را داشته و هیچ جای گلایه برای او باقی نگذاشت. همه بازیکنانی که نکونام می‌خواست را خریدند و بازیکنانی را که نخواست کنار گذاشتند. اردوی خارجی و بازی دوستانه نیز به بهترین شکل انجام شد و کمک داور ویدیویی هم که آمد...

با این وجود نکونام در کنفرانس بعد از بازی با شمس آذر ترجیح داد دوباره گلایه کند! اینکه چرا کارت بازی خرید تازه نرسیده و اینکه چرا قرارداد بلانکو ثبت نشده است! نکونام اینطور تشخیص داد که کارهای خوب و همکاری‌های مدیریت با خودش را نبیند و دوباره بابت این اتفاقات از آنها گلایه کند!

با این روش فکر می‌کنید چقدر طول می‌کشد تا مدیریت نیز مقابله به مثل کرده و دوباره داستان فصل قبل و دعواهای استقلال شروع شود؟ حتی اگر آنها با تجربه باشند و وارد دعوا نشوند اما معلوم است که دیگر با جان و دل با نکونام همکاری نخواهند کرد!

از آن طرف نکونام ترجیح داد از بودن کمک داور ویدیویی و تلاشی که سازمان لیگ برای برگزاری مسابقه به نحو احسن کرده حرفی نزند و به جایش ایراد بگیرد که چرا سقف هزینه‌ها برداشته نمی‌شود؟  

کسی که وقتی تیمش در ثانیه‌های آخر وقت‌های تلف شده به کمک وی ای آر پیروز شده و باید در اوج خوشحالی باشد حاضر نیست نقاط مثبت را ببیند و از کسی تقدیر کند، فردا در صورت ناکامی و شکست پس از یک مسابقه چه خواهد گفت؟

نکونام لااقل در بازی اول نشان داد که عبرتی از تجربه فصل قبل نبرده و مرغ او کماکان یک پا دارد و در برای نکونام روی همان پاشنه می‌چرخد! به هر حال فوتبال است و هزار اتفاق و این یعنی زنگ خطر که استقلال دوباره قرار است خودش بزرگترین رقیب خودش باشد!