نشریه دی پرسه اتریش نوشت: دیمیتری ترنین، "طالعبین کرملین”، می‌گوید در رویارویی جدید شرق و غرب، قدرت اقتصادی تصمیم‌گیرنده اصلی است، نه قدرت تسلیحاتی.این افسر سابق احتمال حمله روسیه به شرق اوکراین را بعید می‌داند.

 همانند زمان اوج جنگ سرد، "کرملین‌شناسی"، بار دیگر اهمیت فراوانی یافته است. دیمیتری ترنین، یکی از شناخته ‌شده‌ترین "کرملین‌شناسان” - یا به عبارت دیگر "پوتین‌شناسان” - که اخیرا در وین وخامت مناقشه شرق و غرب را بررسی کرده، با ارزیابی دیدگاه دانشگاهیان مسکو نتیجه گرفت که آنها وضعیت کنونی را با جنگ سرد مقایسه می‌کنند.

اما مدیر بنیاد کارنگی مسکو نظر دیگری دارد: "این آن جنگ سردی نیست که ما تجربه کردیم." این افسر سابق ارتش سرخ در وین، به درخواست آکادمی ملی دفاع و انجمن کرایسکی، تفاوت‌ها را این‌گونه برشمرد:"(وضعیت فعلی) از شدت کمتری برخوردار بوده و بیشتر ماهیت محلی دارد و تمرکز اصلی بر اروپا بوده و ایدئولوژی هیچ نقشی در این مناقشه ایفا نمی‌کند. این درگیری در جامعه جهانی‌ای شکل گرفته که در آن قدرت اقتصادی تصمیم‌گیرنده اصلی است، و نه قدرت نظامی." وضعیت روشن است: "روسیه بیش از حتی اتحادیه اروپا با خطر روبروست، چه رسد به آمریکا.” همچنین روسیه از اتحاد جماهیر شوروی نیز ضعیف‌تر است. ترنین بر این باور است که در دوران آرامش پس از جنگ سرد، تلاش های روسیه برای برقراری دمکراسی، بازار اقتصادی و ایجاد جامعه مدنی شکست خورد. "سیاست خارجی روسیه 20 سال غیر فعال بود”.

ترنین همچنین غرب را مورد انتقاد قرار می‌دهد. در دوران زمامداری یلتسین، پوتین و مدودف، غرب تلاش‌های مسکو برای آشتی و ارتباط نزدیک همچون، درخواست عضویت در ناتو، به شدت رد کرد، و برای برخی حتی ارزش پاسخگویی نیز قائل نشد. "شکست این ابرقدرت باعث ایجاد احساس تحقیر(در روسیه) شده است. از اینرو، چنین تصوری به وجود آمده است که همه به روسیه پشت کرده‌اند.” این وضعیت در حین آماده‌سازی برای برگزاری المپیک سوچی بسیار چشمگیر و قابل توجه بود، کشورهای دیگر هر چیز کوچک منفی را بسیار بزرگ جلوه می دادند.

در مناقشه اوکراین، پوتین ظرف چند ساعت به حال آماده‌باش درآمد. از زمانی که ویکتور یوشچنکو، رئیس جمهور اوکراین در سال 2008 میلادی از مسیر مورد قبول ناتو خارج شد، طرح اضطراری پوتین آماده بود. "پوتین تنها باید دکمه قرمز را فشار می داد”. البته، حتی پس از خروج شتابزده رئیس جمهور ویکتور یانوکوویچ از کی یف، پوتین اعتقاد داشت که بازی هنوز تمام نشده است. "او با یولیا تیموشنکو نیز قرارومداری گذاشته است”.

همانند تزاری در کرملین

این کارشناس نظامی تصور نمی‌کند که نیروهای نظامی روسیه به شرق اوکراین حمله خواهند کرد، بلکه بسیج نیروها در مرزها را فقط ارسال علامتی روانی به آمریکا تلقی می‌کند. ترنین چند سناریو را محتمل می‌داند، که بهترین آنها "شبیه‌سازی وضعیت فنلاند" است، یعنی بی طرف اعلام کردن کی یف از دید غرب و ادامه همکاری‌های اقتصادی با مسکو. در بدترین حالت، این وضعیت به جنگ منجر خواهد شد و گروه‌های طرفدار روسیه، از اودسا تا دونتسک، راه‌حلی مانند روش کریمه را پیاده خواهند کرد.

چگونه روسیه، که باراک اوباما آن را به عنوان یک "قدرت منطقه ای” می‌شناسد، انزوای اجباری را تحمل می‌کند؟ "در این کشور یک انقلاب محافظه‌کارانه رخ داده است و پوتین مانند تزار حکومت می‌کند و روس‌ها به کرملین سرازیر شده‌اند."

ترنین پیش‌بینی می‌کند مسکو در سیاست‌های خارجی و اقتصادی خود به چین، ایران، هند، پاکستان، و احتمالا برزیل و ترکیه نزدیک‌تر خواهد شد. در ماه مه، پوتین در پکن یک توافق نامه در زمینه صدور گاز با چین، با قیمت بسیار پایینی، امضا خواهد کرد. "چین در نهایت از جدال شرق و غرب بهره‌مند خواهد شد، و اهمیت خود را به عنوان یک بازیگر جهانی افزایش خواهد داد.” ترنین به حالت نیمه شوخی از نویسنده روسی ولادیمیر سوروکین ترنین، که در رمان خود تصویری از آینده روسیه را به عنوان یک مستعمره چینی ارائه داده، نقل قول کرد.