اگر چه حضور یک نفتی با دانش و درد آشنا در راس وزارت نفت موضوع بسیار مهمی است، اما تجربه اوجی و تیمش نشان داد که به صرف نفتی بودن وزیر و معاونینش، نه تنها مشکلی از نفت و نفتی ها حل نمی شود بلکه بلای جان نفت و نفتی ها هم می شوند.

 بر همین اساس، اگر یک غیر نفتی که اصول مدیریت علمی بر یک بنگاه اقتصادی پر چالش مثل نفت را بلد باشد در راس وزارت نفت قرار گیرد، ناآشناییش به مباحث فنی و علمی نفت قابل اغماض است، همانطور که وزرای خوشنامی همچون آقایان آقازاده و نوذری چیزی از اصول فنی و علمی نفت نمی دانستند اما یاد و خاطره خوبی هایشان در ذهن نفتی ها ماندگار شده است.

بر همین اساس از آنجا که آقای جهانگیری به واسطه سوابق اجرایی زیاد و شخصیت کاریزماتیکی که دارد، می تواند در مباحث و چانه زنی ها و تعاملات برون سازمانی، به شرط اینکه معاونین و مشاورین خوبی از بدنه نفت داشته باشد، برای نفتی ها وصنعت نفت خیلی هم مفید باشد، البته نه اینکه بخواهد معاونینش را هم از دوستان غیر نفتی اش انتخاب کند که در آن صورت نفت را به فنا خواهند داد.

 لذا در صورتی که رئیس جمهور به این نتیجه برسد که آقای جهانگیری را در راس وزارت نفت قرار دهد، بنظرم بایستی استقبال مشروطی از این موضوع داشته باشیم، و شرطمان این باشد که معاونینش از مدیران تراز اول ، با دانش، شجاع ، صادق و درد آشنا به نفت و نفتی ها باشند.