ورزش مدیا: «من همه عمرم عاشق پرسپولیس بودم و هستم. در این تیم رشد کردم و تا ابد خودم را مدیون آن می‌دانم. همیشه اسم بزرگ پرسپولیس پشت سرم بوده. وقتی جوان اول آسیا شدم یا توپ طلای قاره را بردم یا وقتی به عنوان بهترین دفاع راست بوندس‌لیگا انتخاب شدم، همیشه عظمت و انرژی این اسم را در کنار خودم حس کرده‌ام.» اینها گوشه‌ای از حرف‌های مهدی مهدوی‌کیا است، نه به وقت خوش خوشان و جشن و عشرت؛ این جملات درخشان، یادگار روزهای تلخ تنهایی او هستند، وقتی آن معامله زشت با کیا شد و او غریبانه کفش‌هایش را آویخت. آن حادثه اما هیچگاه باعث نشد نجیب‌زاده فوتبال ایران حرمت نان و نمک را نادیده بگیرد و ذره‌ای از شور عشق به خانه، در دلش کاسته شود. یکی از بزرگترین ستارگان تاریخ فوتبال ایران، همیشه هوادار وفادار پرسپولیس باقی ماند، همانطور که هیچگاه کوچک‌ترین اهانت یا بی‌ادبی در قبال رقبا از او سر نزد.

مشی اصیل امثال کیا اما بیش از همه، مایه رسوایی نااصل‌هاست. علیرضا بیرانوند، سلطان فسخ‌ها نامنظم و کسی که اعتقاد دارد پرسپولیسی‌ها قبل از او خواب قهرمانی را می‌دیدند، در سه سال گذشته بیست بار منت مختصر پولی را بر سر هواداران گذاشته که در جریان انتقال او به بلژیک نصیب پرسپولیس شد. کاش اما یک نفر به گلر نوکیسه یادآوری می‌کرد انتقال مهدوی‌کیا به بوندس‌لیگا در سال هفتادوهشت، بیش از سه‌ونیم میلیون دلار نصیب سرخ‌ها کرد و خرج دو سال اداره باشگاه را داد. از نظر اعتباری هم او یکی از یازده بازیکن برتر تاریخ هامبورگ لقب گرفته، نه این که میخ نیمکت باشد و در رختکن برای همبازیانش شعبده‌بازی اجرا کند! اصلا یکی از مهم‌ترین مسایلی که تحمل امثال بیرانوند را برای هواداران سخت کرده این است خیلی از آنها «مهدوی‌کیا»ها را به چشم دیده‌اند. کسی که با جنس اصل و اورجینال زندگی کرده باشد، دل به تقلبی‌های بنجل نمی‌بازد. تولدت مبارک آقای مهدوی‌کیا!