همشهری آنلاین: یک غار زیرزمینی در سطح ماه کشف شده است که عمیقاً به درون سطح ماه کشیده شده و در نزدیکی محل فرود آپولو ۱۱ در ۵۵ سال پیش قرار دارد.

به نقل از روزنامه سان، محققان این کشف را در نزدیکی دریای آرامش انجام دادند و امیدوارند که این غار بتواند به عنوان پایگاهی بالقوه برای فضانوردان آینده استفاده شود.

دانشمندان پیش‌تر غارهایی در زیر سطح ماه کشف کرده بودند، اما گفتند که این اولین باری است که یکی از این غارها می‌تواند برای انسان‌ها قابل دسترسی باشد. این یافته‌ها در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.

لورنزو بروتزونه یکی از نویسندگان توضیح داد: این غارها بیش از ۵۰ سال است که به‌طور نظری پیش‌بینی شده‌اند، اما این اولین باری است که ما وجود آنها را اثبات کرده‌ایم.»

تیمی بین‌المللی از محققان تصاویر راداری از دستگاه Miniature Radio-Frequency که در مدارگرد شناسایی ماه ناسا (LRO) قرار دارد را تحلیل کردند.

این تصاویر در سال ۲۰۱۰ به دست آمده‌اند، همان سالی که یک چاله در دریای آرامش شناسایی شد، اما دانشمندان به دلیل محدودیت‌های فناوری نتوانستند داده‌ها را تحلیل کنند.

بروتزونه می‌گوید: «سال‌ها بعد، ما این داده‌ها را با تکنیک‌های پیچیده پردازش سیگنال که اخیراً توسعه داده‌ایم، دوباره تحلیل کردیم.»

محققان بازتاب‌های راداری را کشف کردند که بهترین توضیح برای آنها یک کانال زیرزمینی خالی و تشخیص دادند که این یک لوله‌ لاوا است.

این غار حداقل ۱۳۰ متر زیر زمین قرار دارد و به نظر می‌رسد که حدود ۴۵ متر عرض و حداقل ۳۰ متر طول دارد.

بروتزونه گفت: «این کشف اولین شواهد مستقیم از یک لوله لاوا قابل دسترسی در زیر سطح ماه را ارائه می‌دهد.»

این کشف پیامدهای مهمی برای مأموریت‌های فضایی آینده دارد. در سال ۲۰۲۲، دانشمندان تحت حمایت ناسا تعیین کردند که مناطق سایه‌دار داخل چاله‌ها دمایی حدود ۶۳ درجه فارنهایت یا تقریباً ۱۷ درجه سلسیوس دارند.

چاله‌ها - و در نتیجه تونل‌ها - می‌توانند به عنوان مکان‌های حرارتی پایدار برای کاوش‌های قمری عمل کنند و فضانوردان را در برابر آب و هوای سخت ماه محافظت کنند.

سطح ماه می‌تواند تا ۲۶۰ درجه فارنهایت، یا حدود ۱۲۷ درجه سلسیوس، در طول روز گرم شود. در شب، دما می‌تواند به منفی ۲۸۰ درجه فارنهایت یا حدود منفی ۱۷۳ درجه سلسیوس برسد. و این همه ماجرا نیست. تابش‌های کیهانی و خورشیدی در سطح ماه بیش از ۱۰۰ برابر قوی‌تر از زمین هستند. قرار گرفتن در معرض این تابش‌ها می‌تواند به DNA آسیب برساند و بیوشیمی سلول‌ها و بافت‌ها را تغییر دهد. به همین دلیل است که غارها بسیار امیدبخش هستند. دانشمندان معتقدند که این غارها می‌توانند به انسان‌ها در ایجاد یک حضور دائمی در نزدیکترین قمر سیاره ما کمک کنند.