این آماری است که سینا کلهر، سخنگوی وزارت ورزش و جوانان، ارائه داده که نشان از وخامت وضعیت ازدواج در ایران است. او همچنین اعلام کرده که «به لحاظ تعداد طلاق سال پیش ۶ هزار مورد کاهش نسبت به ۱۴۰۱ داشته‌ایم و بیشترین کاهش در تهران بوده است. البته نسبت ازدواج به طلاق به دلیل متغیر‌های مختلف دقیق نیست و حداقل ۳ تا ۵ سال باید روند کاهشی باشد که بتوان گفت کاهش طلاق داشته‌ایم. ۵۰۰ هزار واقعه ازدواج طی سال گذشته ثبت شده که در واقع ازدواج یک میلیون نفر است. همچنین ۷۴ درصد ازدواج‌ها ۱۸ تا ۳۵ سال بوده است.» در این شرایط و طبق آمار، سمنان، بوشهر، البرز، تهران و قم وضعیت قرمز و نارنجی (بحرانی) ازدواج را طی سال گذشته داشته و بیشترین نرخ ازدواج در کهگیلویه و بویراحمد، چهارمحال بختیاری و خراسان شمالی بوده است. در این میان یک آسیب شناس در موضوعات خانواده به «آرمان امروز» در رابطه با افزایش سن ازدواج می‌گوید: «در دهه ۸۰ رشد اقتصادی منفی داشته و سن ازدواج افزایش یافت. میانگین سن ازدواج تا اواخر این دهه در مردان ۲۸ سال و در زنان ۲۴ سال بود.» جعفر سپهری در ادامه افزود: «دلایل اجتماعی و طبقه افراد در ازدواج‌ها مهم است.

یکی از اساسی‌ترین مشکلات مشکل تامین هزینه برای جوانان است و جوانان امنیت شغلی ندارند و ازدواج‌های خود را به تعویق می‌اندازند. تحصیلات باعث افزایش توقعات افراد می‌شود. جوانان خود هزینه‌های ازدواج را سنگین‌تر می‌کنند با عروسی‌های نامتعارف و توقعات بسیار بالا. سن ازدواج در جامعه ما برای دختران به ۲۸ سال و برای پسران به ۳۲ سال رسیده است. جوانان به دنبال سطح رفاه بسیار بالا در همان بدو ازدواج هستند.» وی در ادامه می‌افزاید: «همچنین بالا بودن آمار طلاق خود مانعی برای ازدواج است و نسبت طلاق به ازدواج در حال افزایش است و چون افراد شاهد طلاق‌های زیادی هستند تمایلی به ازدواج ندارند. در مناطق مرفه از هر سه ازدواج حتما یکی از آن‌ها به طلاق منجر می‌شود. در سوی دیگر ملاک درستی برای افراد وجود ندارد و توجه به ظواهر بسیار زیاد است. افراد باید به همدلی و اهمیت خانواده آگاه شوند. همچنین آمار طلاق عاطفی در کشور ما بسیار بالا است یعنی افراد با یکدیگر زندگی می‌کنند ولی دائما در حال نزاع و درگیری با یکدیگر هستند.» این جامعه شناس در بخش دیگری از سخنانش می‌‌افزاید: «نگرش افراد با قانون نسبت به این پدیده عوض نمی‌شود باید بدانیم چرا برای جوانان ازدواج کنش خردمندانه‌ای نیست؟ ما از ازدواج تنها مسئولیت ساخته‌ایم در صورتی که باید به مزایای آن بپردازیم. باید کارکردهای اجتماعی پیوند زوج‌ها فراهم شود. الان هم با اجبار قرار نیست این مشکل حل شود این یک مسئله فرهنگی است که ما باید بسنجیم کجای فرهنگ ما دچار افراط و تفریط شده که این چنین نتیجه‌ای را به وجود آورده است.»