بی‌شک لیگ برتر فوتبال امسال کشور، خارج از همه مسائل فنی و حاشیه‌ای که داشت و دارد از چند لحاظ خیلی قابل توجه و ویژه شده است.

اول این که دو تیم محبوب و پرهوادار کشور یعنی استقلال و پرسپولیس از اول فصل تاکنون شانه به شانه دنبال کسب عنوان قهرمانی هستند و تنها شانس تثبیت قهرمانی برای این دو رقیب سنتی، لغزش تیم دیگر است که در هفته گذشته رخ داد و افسار اسب قهرمانی از دست نکونام و تیمش لیز خورد تا اوسمار و یارانش یک گام بزرگ به سوی خط پایان بردارند.

این رقابت در حالی پیش می‌رفت و لیگ برتر را جذاب کرده بود که استقلال تنها با اقتدار و ثبات در بردن، می‌توانست سرنوشت خود و دیگران را رقم بزند، کاری که از عهده این تیم مقابل نساجی برنیامد و تحولی اساسی و حساس در صدر جدول اتفاق افتاد، تغییری که در طول فصل، باعث دلهره و نگرانی آبی‌های کشور بود و قرمزها برای آن لحظه شماری می‌کردند و در یک بازی تاریخی و کم نظیر موفق به سبقت از رقیب دیرینه‌شان شدند.

از نکات قابل توجه دیگر لیگ برتر امسال، تلاش و رقابت ۳ تیم خوزستانی نه برای قهرمانی که برای عدم سقوط به لیگ یک است.

خوزستانی که معدن و گنجینه ناب فوتبال ایران است و چنان دارای منابع و ذخائر ثروت است که می‌تواند چند تیم حرفه‌ای را در بالاترین سطح مدیریت کند اما شرایط هر سه تیم جنوبی به گونه‌ای پیش رفت که در یک برهه کم‌نظیر تاریخی و در اوج بی‌باوری شاهد تلاش ۳ تیم جغرافیای برزیلی ایران برای ماندن در لیگ برتر هستیم، تلاشی که معجزه هم نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد و بی‌شک با توجه به روند موجود، می‌توان گفت که ۲ تیم خوزستانی گزینه جدی سقوط به لیگ پایین‌تر هستند.

کلام آخر این که در یکی از حساس‌ترین لیگ‌های فوتبالی کشور، شاهد سپردن صدر جدول به پرسپولیسی هستیم که به شدت بعد از کامبک تاریخی‌اش در بازی با استقلال خوزستان و با روحیه مضاعف به دو بازی سخت بعدی می‌اندیشد.