با توجه به حمایت همه جانبه تبریزی‌ها از تیم تراکتور و شور و شوق بالای آذری‌ها برای حمایت از تیم محبوبشان در خانه، همواره وضعیتی متفاوت برای مهمانان این تیم در تبریز رقم می‌خورد. شرایطی که این استادیوم را به قلعه ای مخوف برفراز کوهستان سهند تبدیل کرده است.

همواره در طول سالهای لیگ برتری شدن تراکتور تیم‌هایی که به عنوان مهمان در ورزشگاه یادگار امام به زمین می‌روند تحت تاثیر شرایط سخت بازی در این استادیوم قرار گرفته و به ندرت اتفاق می‌افتد که تیمی بتواند تراکتور را در خانه خودش مغلوب کند. یکی از دلایل مهم در ارتباط با عملی نشدن چنین اتفاقی حضور همه جانبه و حمایت تمام قد هواداران این تیم از نماینده شهرشان است.

با مروری بر مسابقات خارج از خانه استقلال در اقصی نقاط کشور از شمال تا جنوب و از غرب تا شرق، همواره حداقل گروهی از هواداران استقلال را می‌توان در استادیوم دید که این تیم را لابه لای هواداران تیم میزبان با پیراهن‌های زرد، مشکی، عنابی، سبز و رنگ‌های مختلف دیگر تشویق می‌کنند و کاملاً حضورشان در ورزشگاه مشهود است. اما در تبریز شرایط اینگونه نیست و یا اگر هواداران استقلال به استادیوم می‌روند آنطور که باید و شاید قادر به حمایت از تیم استقلال نیستند. چون علاوه بر اینکه بدترین نقطه در طبقه دوم ورزشگاه یادگار امام به طرفداران تیم استقلال تعلق می‌گیرد، حمایت پر سر و صدای پرشورها از تراکتور اجازه نمی‌دهد که صدای معدود هواداران استقلال در ورزشگاه یادگار از طبقه دوم به زمین مسابقه برسد.

از این رو تیم استقلال در ورزشگاه یادگار امام یک تیم کاملاً غریبه و تنها به شمار می‌رود که باید علاوه بر ۱۱ بازیکن حریف روی چمن ورزشگاه با ده‌ها هزار هوادار پرشور روی سکوهای استادیوم نیز بجنگد.