استقلال در روزی که بیشترین موقعیت را روی دروازه مس رفسنجان خلق کرده بودند در نهایت زمین استادیوم آزادی را با تساوی ۲ بر۲ ترک کردند.

همان‌طور که می‌دانید تیم جواد نکونام برخلاف تصور بسیاری در نیم‌فصل اول بالاتر از سایر مدعیان ایستاد و به قول معروف قهرمان نیم‌فصل شد. با این وجود برخی از منتقدان نسبت به نحوه بازی نکونام ایراداتی می‌گیرند اما مهدی پاشازاده مدافع سال‌های نه‌چندان دور استقلال، از سیستم بازی این تیم دفاع کرده و می‌گوید:

به نظر من کسانی که از این استقلال توقع بازی سراسر هجومی را دارند یا این تیم را نمی‌شناسند یا این‌که تاریخ را خوب مطالعه نکرده‌اند. طبیعی است همه دوست دارند تیم محبوبشان هم برنده شود و هم هجومی بازی کند اما تاریخ ثابت کرده تیم‌های هجومی شاید برنده بازی شوند اما تیم‌های منطقی و دفاعی‌تر جام می‌گیرند.
در همین بازی استقلال و مس رفسنجان، تیم استقلال بیشترین حملات را انجام داد و موقعیت‌های زیادی هم خلق کرد اما به عقیده منِ استقلالی اگر یک بر صفر و اقتصادی می‌برد خیلی بهتر بود.هرچند به نظر می‌رسید ضربه میلاد فخرالدینی از خط دروازه مس رفسنجان عبور کرده و در این صحنه کمک داور دچار اشتباه شد.
من معتقدم جواد نکونام و کادرفنی استقلال به هیچ عنوان نباید تحت تأثیر انتقادات عجیب و غریب بابت بازی دفاعی‌تر یا اقتصادی قرار بگیرند و به بازی هجومی صرف روی بیاورند چون این استقلال بازیکنان متعصب، جنگنده و فداکار زیادی دارد ولی از لحاظ داشتن ستاره تکنیکی و به قول معروف کاردربیار با دشواری‌هایی روبرو است. بازی با مس رفسنجان هم باز ثابت کرد این استقلال باید اول به گل نخوردن فکر کند و بعد دنبال گل زدن باشد.
قبلا هم گفته‌ام من و پیشکسوتان مثل کوه پشت جواد نکونام و تیمش هستیم و او باید راه و استراتژی خود را دنبال کند و گوشش بدهکار یکسری صحبت‌های گول‌زننده و غیرفوتبالی نباشد.
فوتبال‌دوستان قدیمی خیلی خوب به خاطر می‌آورند که تله سانتانا سرمربی تیم ملی برزیل در جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا تیمی هجومی، تماشاگرپسند و جذاب ساخته بود که حتی خود برزیلی‌ها معتقد بودند زیباتر از تیم جام جهانی ۱۹۷۰ با رهبری پله بازی می‌کند. تله سانتانا ستاره‌های بزرگی مثل سوکراتس، زیکو، ادر، فالکائو و جونیور را داشت که همگی بهترین بازیکنان دنیا بودند. آن تیم سامبای واقعی بازی می‌کرد و در حالی که فقط به یک تساوی نیاز داشت، تیمی سراپا حمله شد تا در نهایت ۳ بر۲ بازنده شود. بعدها زیکو ستاره برزیل و فوتبال جهان در مصاحبه‌ای تاریخی مدعی شد که آن شکست، نگاه به فوتبال را در دنیا عوض کرد تا تیم‌ها دفاعی‌تر بازی کنند. برزیل زیبا و تماشایی هیچی نشد اما ایتالیا با بازی هوشمندانه و دفاعی و تفکرات درست انزو بیرزوت سرمربی خود، قهرمانی جام جهانی ۱۹۸۲ را جشن گرفت.
در مثل جای هیچ مناقشه‌ای نیست. در همین فوتبال خودمان تا جایی که ذهنم یاری می‌کند در سال‌های اخیر ریکاردو ساپینتو در لیگ بیست‌ودوم و برانکو در لیگ پانزدهم به لطف ستاره‌های هجومی که داشتند بهترین فوتبال را ارائه دادند. استقلال فصل گذشته مهدی قایدی، محمد محبی، سعید مهری، کوین یامگای آماده و ستاره‌های تکنیکی داشت که اجازه بازی هجومی را به این تیم می‌دادند. برانکو هم در لیگ پانزدهم مهدی طارمی، محسن مسلمان آماده، فرشاد احمدزاده، رامین رضاییان و... را داشت و فوتبال تماشاگرپسندی ارائه می‌داد اما کدام تیم‌ها قهرمان شدند؟
در لیگ پانزدهم عبدالله ویسی با استقلال خوزستان قهرمان شد که معتقد بود داشتن گلر خوب از پدر و مادر خوب هم بهتر است! استقلال خوزستان به لطف داشتن بهترین خط دفاع و گلرش دخسوس با تفاضل گل نسبت به پرسپولیس قهرمان لیگ پانزدهم شد. فصل گذشته نیز پرسپولیس یحیی گل‌محمدی با کسب عنوان بهترین خط دفاع لیگ بالاتر از تیم هجومی ساپینتو قهرمان لیگ شد و جام گرفت. حالا منتقدان خوب قصه جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا و همین استقلال ساپینتو و پرسپولیس برانکو را مرور کنند تا بیشتر متوجه شوند.
جالب آن‌که وقتی یحیی گل محمدی قهرمانی لیگ بیست‌ویکم را به استقلال واگذار کرد در مصاحبه‌ای به درستی گفت که «تیمی در لیگ برتر قهرمان می‌شود که کمتر گل بخورد!» او با همین تفکر و استراتژی فصل گذشته ۳ جام گرفت!
تعداد گل‌های زده استقلال در فصل جاری در قیاس با رقیبان گواه این است که این تیم به‌اندازه گل زده است. برخی صحبت‌ها بیشتر به تیم فشار وارد می‌کند و هواداران هم باید به‌هوش باشند. من هم دوست دارم استقلال هجومی بازی کند و همه حریفان را با اختلاف ۳ یا ۴ گل ببرد اما برای ارائه این شکل بازی شما ابزار می‌خواهید. از آن گذشته اگر استقلال چشم‌نواز بازی کند و جام نگیرد چه فایده‌ای دارد؟ برهمین اساس ما استقلالی‌ها باید هوشیار باشیم و بدانیم در یک دهه اخیر اغلب تیم‌هایی که قهرمان لیگ برتر شده‌اند بیشتر از هر چیز روی سازماندهی دفاعی تمرکز کرده و کمتر گل خورده‌اند.
من یکی به عنوان یک استقلالی ترجیح می‌دهم تیم محبوبم تا پایان فصل همه مسابقات خودش را یک بر صفر ببرد اما قهرمان شود. البته پیش از این هم گفته‌ام و باز تکرار می‌کنم نباید استقلال نکونام را برای کسب عنوان قهرمانی تحت فشار گذاشت. استقلال و نکونام راه خود را می‌روند و استراتژی درست و مشخصی برای خود اتخاذ کرده‌اند. ما استقلالی‌ها هم باید ضمن حمایت از نکونام و شاگردانش کمک کنیم این تیم راه خودش را برود.