ما بی‌عرضه‌ایم، غیرت نداریم، یک عید نوروز می‌آید خودمان را تیکه پاره می‌کنیم، خب چی شده؟ زمستان بهار شده، به درک. بهار هم تابستان می‌شود به کجا بر می‌خورد؟ به تعداد عمرتان از این بهار‌ها دیده‌اید، خب چی شده؟ من مخالف آن نیستم و این صله رحم، خانه‌تکانی‌ها و ... را حالی‌مان است. اما می‌خواهم بگویم که چی؟ همه را منتظر می‌بینید که یک توپی می‌خواهد دَر شود. همه باید دور سفره باشیم و یک دَری وَری‌هایی هم ساختند که اول سال هرکاری انجام بدهید، تا آخر سال همان است. یک فردی در دست‌شویی گیر کرده لابد تا آخر سال می‌خواهد به دست‌شویی برود. همه منتظر نشستند، نفس‌ها در سینه حبس شده که می‌خواهند بگویند سال هزار و سیصد و نود و هفت... زهر مار.

من برای شما چندین روایت بیاورم که امام رضا (ع) فرمودند؛ «روز غدیر خانه‌هایتان را تمیز کنید. روز غدیر قشنگ‌ترین لباس خود را بپوشید. روز غدیر از خیابان عبور می‌کنید لبخند بزنید و بگویند امروز متفاوت است.» اصل عید ما عید غدیر بود. شهر را بهم بریزید، نورافشانی‌تان را برای روز عید غدیر بگذارید. ۲۰ روز اینجا را تعطیل می‌کنید، اما خودشان را کشتند آن را یک روز تعطیل کردند، آن هم اگر علی مطهری تعطیلی‌اش را برندارد. دوره افتاده تعطیلی‌هایی که برای اهل بیت است را جمع می‌کند.