ستاره صبح، فائزه صدر: دو قطبی سازی در جامعه به وضعیتی خطرناک نزدیک شده؛ فاصله طبقاتی به شکل گسلی عمیق بین دو گروه دارا و ندار نمایان است، در حوزه آموزش، بهداشت و درمان و خدمات ضروری، فاصله معناداری در جامعه ایجاد شده است در سالی که گذشت میان طرفداران حجاب اجباری و معتقدان به اختیاری بودن آن فاصله افتاد و شاهد وقوع تنش در جامعه بودیم. از حمله با سطل ماست به مادر و دختر نوجوانش تا زنی که اخیرا به فیلمبرداری یک روحانی از حجابش معترض شده است، این موارد جلوه هایی از دو قطبی حجاب و بی حجابی است. ستاره صبح در این رابطه با سید محمد علی ابطحی، معاون و مشاور رییس جمهور دولت اصلاحات به گفت و گو نشسته که در ادامه می خوانید:

شاهد برجسته شدن دوقطبی حجاب و بی حجابی در جامعه هستیم در آخرین مورد درگیری زنی با روحانی که از وی فیلم گرفته خبر ساز شده است؟ به نظر شما تبعات این دو قطبی چیست و چگونه می توان این وضعیت را در جامعه اصلاح کرد؟

ماجرای اخیر در درمانگاهی در قم آن طور که در فیلم منتشر شده دیده می شود، حاکی از اعتراض زن جوانی به فیلمبرداری یک روحانی از او است. خانم بچه را بغل کرده و روسری از سرش افتاده است.
در دوره اخیر اولین مشکلی که انتشار چنین محتواهایی در فضای مجازی ایجاد می کند، آسیبی است که به جایگاه روحانیت و به ساحت اعتقادی مردم وارد می شود.

وقتی این محتوا منشر می شود و مردم فیلم را می بینند، طبیعی است که کسی نمی تواند بپذیرد چرا یک روحانی باید از زنی جوان فیلم برداری کند؟! زنی که در یک محیط درمانی نشسته، در اتاق انتظار است و بچه در آغوش دارد، طبیعتا برای اعتراض و هنجار شکنی نیامده است.

این زن یک زمان عادی از زندگی روزمره خود را می گذراند و به مرکز درمانی نرفته بود که هنجار شکنی کند. اگر این خانم در خیابان یا در پارک بود می شد چیزی گفت، ولی در یک مرکز درمانی افراد گرفتاری دارند یا بیمار هستند یا همراه مریض آمده اند.

صدمه و آسیب ایجاد دو قطبی بر سر حجاب، متوجه دین و حاکمیت می شود. چون بخشی از جامعه می تواند اعلام کنند که با نظام میانه ای ندارند. یعنی به راحتی بهانه مخالفت با خود را در اختیار نیمی از جامعه ایران داده ایم.

از طرفی دو قطبی حجاب و بی حجابی منجر به وقوع درگیری در جامعه شده است. باید بپذیریم که بخشی از این درگیری ها شخصی یا از روی ریاکاری است و حجاب به بهانه ای برای ایجاد تنش تبدیل شده است. حتی اگر درگیری ها از روی اعتقاد باشد باز هم افراط در دادن اختیارات به گروهی، برای اعمال نظر و تحمیل باور های خود به سایر افراد جامعه، درست نیست.

باید توجه داشت که چنین برخورد و درگیری بین مردم در سطح جامعه می تواند به اتفاقاتی تلخ و خطرناک ختم شود. بعید نیست که این برخورد ها با موضوع حجاب شروع شود، ولی در ادامه به درگیری بین گروه های اجتماعی منتهی می شود.

حاکمیت باید به خاطر احترام دین خدا و برقراری نظم و امنیت جامعه از شدت گرفتن دو قطبی جلوگیری کند. اگر دخالت حکومتی در امر حجاب به حداقل برسد وضعیت حجاب بهتر از امروز خواهد شد، چون بخشی از بی حجابی و بد حجابی در روزگار ما کنشی سیاسی در برابر حاکمیت است.

خطیب جمعه مشهد در آخرین اظهارات خود اعلام کرده که لایحه حجاب و عفاف به جایی نمی رسد از مردم خواسته است تا خود برای دفاع از ارزش ها وارد میدان شوند. آیا می توان ادبیاتی که پشت برخی از تریبون های رسمی تولید می شود را مروج هرج و مرج در سطح جامعه دانست یا خیر؟

این گفته ها بیشتر مصرف رسانه ای دارد. به عقیده من کسانی که با این ادبیات صحبت می کنند در جامعه مخاطب چندانی ندارند. چه کسی برای پیدا کردن راهکار زندگی نظرات آقای علم الهدی را دنبال می کند؟! تاثیر این حرف ها گسترش افراطی گری است. اگر این تریبون ها مخاطب جدی داشتند وضعیت جامعه نگران کننده تر بود. وانگهی گسترش افراطی گری به طور مستقیم به جامعه و حاکمیت آسیب می زند. اوج این اظهار نظر های افراطی همان نظرات طالبان و القاعده و... است. ادبیات این آقایان به حکومت های اسلامی ختم می شود نه جمهوری اسلامی. جامعه ایران از چنین اندیشه ای استقبال نکرده و نمی کند. نظام و حتی رهبری اجازه نخواهند داد که این افراطیون بی ترمز در جامعه محور تصمیم گیری های سیاسی باشند.

بخشی از این افراد رادیکال در مجلس دوازدهم جزو انتخاب های اول رای دهندگان تهرانی هستند. آیا باید در چهار سال آینده منتظر تدوین و تصویب قوانینی باشیم که دست تندرو ها را در برخورد با مردم باز می گذارد؟!
من به این مساله معتقد نیستم. این افراد رادیکال نمی توانند تندروی هایشان را در مجلس و در مقامی حقوقی ادامه بدهند. این اظهارات تند برای جلب نظر طیفی از رای دهندگان بوده و هست. این گروه مخاطبی با سلیقه ای خاص دارد و برای گرفتن رای این افراد آتش نطق ها را تند می کردند. ولی وقتی پشت میز حقوقی مجلس بنشینند باید در چهارچوب منطقی و در قالب رفتار مدیریت شده کار کنند. شخصیت های تندرو وقتی وارد مجلس می شوند دستشان مثل ایام تبلیغات انتخاباتی باز نیست که هر چیزی بگویند و هر ادعایی بکنند. پشت میز های حاکمیتی باید تابعی از رهبری، قانون، منافع و نیاز های کشور باشند. به ویژه این افراد باید با رای حداقلی که دارند، ارتباطی با خواسته های عموم مردم جامعه پیدا کنند. تندرو ها با روحیه رادیکال نمی توانند کشور را اداره کنند.