تیم جواد نکونام از همان فلسفه کیروش استفاده می‌کند؛ فلسفه‌ای که برانکو هم داشت و یحیی گل‌محمدی هم دنبال می‌کرد. بردهای اقتصادی با محکم کردن کمربند دفاعی در وهله اول، فلسفه‌ای است که می‌گوید اگر گل نخورید لااقل نمی‌بازید و بر اساس اتفاقات بازی هم که شده شانس زدن گل و پیروزی دارید!

جواد نکونام این فصل بردهای اقتصادی زیادی داشت که این تیم را به صدر جدول رساند. البته پیروزی با سه گل و چهار گل هم داشت اما نتیجه غالب یک بر صفر بود. تیم نکونام این فصل و تا قبل از جام حذفی تنها دو بار در یک مسابقه دو گل خورد، یک بار مقابل هوادار در هفته ششم و یک بار برابر شمس آذر.

دیدار مقابل شمس آذر که با نتیجه ۲-۲ مساوی تمام شد، در هفته نهم بود و استقلال ابتدا با گل یامگا پیش افتاد. سپس گل مساوی را خورد، دوباره با گل رمضانی پیش افتاد و دوباره گل مساوی را خورد.

اما در هفته ششم و بازی برابر هوادار که استقلال میزبان هم بود، برای اولین بار این تیم با دو گل از حریف عقب افتاد. استقلال در دقیقه ۵ و ۱۷ دو گل از حریف خورد و با وجود گل یامگا در دقیقه ۲۳ نیمه اول شکست‌خورده به رختکن رفت. آن مسابقه را استقلال با دبل مهرداد محمدی در نیمه دوم ۳-۲ پیروز شد و وقتی در جام حذفی مقابل مس این تیم دوباره دو گل عقب افتاد، خیلی از هواداران امیدوار بودند تیم نکونام بتواند دوباره کامبک بزند.

این بار در رفسنجان این اتفاق نیفتاد تا استقلال به قیمت از دست دادن یک جام شکست بخورد و تجربه‌ای گران کسب کند؛ این‌که قرار نیست یک اتفاق خوب همیشه تکرار شود. تیمی که دو گل از حریف عقب می‌افتد کار بسیار سختی برای بازگشت به مسابقه دارد، آن‌قدر سخت که از عهده صدرنشین لیگ برتر برنیامد!