فوتبال ایران همیشه مدیران کشورهای عربی را موردنقد قرار می‌داد که بسیار نتیجه‌گرا هستند و پای یک مربی صبر نمی‌کنند. حالا و در یک گردش مالی بسیار ضعیف‌تر، مدیرانی در فوتبال ما هستند که خود همین کار را می‌کنند!

لیگ بیست‌وسوم حرفه‌ای با حضور ۱۶ تیم آغاز شد و حالا در پایان هفته هفدهم و در حالی که دو بازی سپاهان در دور برگشت به تعویق افتاده، نهمین تغییر روی نیمکت‌های لیگ برتری رخ داده است. ابتدا به آمار این تغییرات نگاه کنید؛

پرسپولیس: اوسمار ویرا جای یحیی گل‌محمدی
پیکان: رضا عنایتی جای رسول خطیبی
صنعت نفت: سهراب بختیاری‌زاده جای عبدالله ویسی
فولاد: ایگناسیو مارتینس جای علیرضا منصوریان، احمد آل‌نعمه جای مارتینس
مس: محرم نویدکیا جای ساکت الهامی
نساجی: لوکاس آلکاراز جای مهدی رحمتی، ساکت الهامی جای آلکاراس
هوادار: مسعود شجاعی جای محمود فکری

توجه داشته باشید که در این آمار ما مربیان موقت را فاکتور گرفته‌ایم! بعد از رفتن مهدی رحمتی، وحید رضایی در یک مسابقه هفته چهاردهم هدایت نساجی را بر عهده داشت. بعد از رفتن علیرضا منصوریان از فولاد نیز اولی گلادیسون در هفته چهارم به طور موقت مربی فولاد شد، همین مربی بعد از رفتن مارتینس در هفته شانزدهم دوباره روی نیمکت فولاد نشست تا در هفته هفدهم احمد آل‌نعمه به عنوان مربی موقت جدید معرفی شود!

۹ تغییر در پایان هفته هفدهم به نظر شما زیاد نیست؟ یعنی بیش از ۵۰ درصد کل لیگ برتر آن هم از یک دایره محدود بین مربیان که مشخص می‌کند کارنامه خیلی تاثیری در این رفت‌وآمدها ندارد!

فولاد و نساجی تا اینجای فصل رکورددارند؛ هر کدام با دیدن ۳ مربی در نیم‌فصل! مربی جدید فولاد هم هنوز انتخاب نشده است! فولاد که هفته قبل با محمد ربیعی تمام کرده بود اگر این اتفاق رخ می‌داد، حالا ذوب آهن هم باید به دنبال مربی جدید می‌رفت! فولاد پس از آن سراغ یحیی رفت بعد از نتیجه‌ای که آل‌نعمه مقابل صنعت نفت گرفت و بن‌بستی که در انتخابات این تیم رخ داد، تصمیم گرفت تا پایان فصل از آل‌نعمه حمایت کند که چندان تضمینی هم ندارد!

اما اگر فکر می‌کنید تمام ماجرا همین است، سخت در اشتباهید! مشکل آن‌جاست که این همه دردسر نیست در نیم‌فصل اتفاقاتی در فوتبال ما رخ داد که در هیچ کجای دنیا دیده نمی‌شود. سعید دقیقی شمس آذر را رها کرد و سر تمرین مس رفسنجان حاضر شد. بعد از چند روز ارتباط دو باشگاه به مشکل خورد و دقیقی برگشت، در حالی که دو ستاره‌اش رفته بودند.

جواد نکونام در استقلال از اول اختلافاتی با خطیر داشت و صراحتا این جمله را بارها بر زبان آورده که آقایان اجازه برکناری مرا از هیئت مدیره گرفته‌اند تا مربی دلخواه خود را بیاورند.

سیروس پورموسوی در استقلال خوزستان قرار بود اولین تغییر لیگ باشد! او هم خود اعتراف کرد چوب‌خطش به خاطر اشتباهات پر شده و با اولین اشتباه بعدی برکنار می‌شود.

پاکو خمس در تراکتور از روز اول مشکلاتی بزرگ با مدیریت داشت که اگر نتیجه نگرفته بود، تا حالا رفته بود.

محمد ربیعی بعد بازی هفته قبل ذوب‌آهن در رختکن از شاگردانش خداحافظی کرد و بلیت اهواز هم داشت تا فقط برود امضا کند و این هفته روی نیمکت فولاد بنشیند.

شاهکار فوتبال ما هم که صنعت نفت آبادان بود. بعد از رفتن عبدالله ویسی و در تعطیلات نیم‌فصل مسئولین این باشگاه با شفر قرارداد بستند. بعد از معارفه مربی آلمانی مشکلاتی بر سر مجوز کار او پیش آمد و قراردادش لغو شد. سپس نام محرم نویدکیا مطرح شد، بعد فراز کمالوند در کمتر از ۲۴ ساعت سرمربی صنعت نفت بود و در نهایت این صندلی به سهراب بختیاری‌زاده رسید که او هم با شرایطی که در آبادان دارد و نتایجی که گرفته بعید است تا انتهای فصل بماند!

در مورد پرسپولیس هم که همه خبر داریم؛ قرار بود برانکو بیاید که نشد، نام‌های دیگر هم هیچ و سرانجام نیمکت به اوسمار رسید که گفته می‌شد اگر تراکتور را نمی‌برد او هم رفتنی بود!

در سپاهان، مورایس بعد از دور رفت خداحافظی کرد اما مدیران سپاهان او را برای بازگشت راضی کردند. پس می‌بینید که میزان تغییرات خیلی بیشتر از این آمار رسمی است و شاید اگر تیم‌های باثبات را بشماریم، کارمان راحت‌تر باشد!

نیمکت‌های باثبات ما تا اینجای فصل عبارتند از:

مجتبی حسینی در آلومینیوم
ماریوس اوزینیدیس در گل‌گهر
مهدی تارتار در ملوان

تنها ۳ نیمکت در ۱۶ تیم و هنوز به ۶۰ درصد مسابقات فصل نرسیده‌ایم! اگر این آمار فاجعه نیست، پس چیست؟!