در فوتبال هر مربی سلیقه ای دارد (بماند که کج سلیقگی بین مربیان همواره بوده و هست) و این را می پذیریم. سال گذشته ساپینتو مطهری را ابتدای فصل بدلیل پر بودن لیست کنار گذاشت ولی او با اراده و تلاش عجیب، خودش را به مربی تحمیل کرد و حتی با گلش تنها جام ساپینتو را برایش آورد. امسال داستان دوباره تکرار شد ولی مشکل مطهری فنی نبود. او از نیمه های فصل کنار گذاشته شد و حتی با سابقه درخشان در دربی ها، مقابل پرسپولیس یک دقیقه هم بازی نکرد. سرمربی تیم - به گواه فیلم موجود - سر تمرین با او قهر بود و این رفتار با یک بازیکن شاخصِ تیم بسیار سوال برانگیز و تاسف بار است.

ارسلان مطهری اولین بازیکن متعصب و سرشناس استقلال در سالهای اخیر نیست که مورد بی مهری قرار می گیرد. آرش برهانی بهترین گلزن تاریخ استقلال به زشت ترین شکل ممکن از استقلال رانده شد (در مورد ظلمی که به او شد می شود یک کتاب نوشت). خسرو حیدری آقای پاس گل استقلال که مجبور به خداحافظی فرمایشی با چشمانی اشکبار شد. هر دو بازیکنانی توانمند و بی حاشیه بودند که به دلایلی غیر فنی از پیراهن استقلال دور شدند و فوتبالشان را پایان دادند!

ارسلان مطهری چون آرش برهانی و خسرو حیدری رکوردهای قابل توجهی دارد، رکوردهایی که گویا بلای جان آنها شد! مطهری در طی ٤ سال حضورش در استقلال گلهای حساسی به ثمر رساند، او در لباس استقلال در اولین بازی‌اش در آسیا برابر الریان قطر دبل کرد، همانطور که در اولین دربی‌اش هم دبل کرد. او با لباس استقلال ٦ گل به پرسپولیس زد ( ۴ گل در جریان بازی و ۲ گل در پنالتیهای پیروزی بخش پایان بازیهای حذفی) و در فهرست برترین گلزنان تاریخ دربیها قرار گرفت. آخرین قهرمانی استقلال با گل زیبای او به نساجی در فینال سوپر جام به دست آمد.

ارسلان مطهری یک فوق ستاره نبود ولی بازیکنی بود که همواره با تمام وجود و توان برای استقلال بازی کرد، موثر هم بازی کرد و مگر "تعصب" به پیراهن چیزی جز این است که شرحش رفت؟ او برای استقلال کم نگذاشت ولی افسوس که چون گذشته "وفا" را با "جفا" بدرقه کردیم …