ویروس کووید-19 بعد از گذشت چهار سال از ظهور جهانی و همه گیر آن هنوز خطرناک، مسری و دارای عوارض جدی است، حتی اگر این ویروس در اثر جهش های فراوان در این چند سال تا حد زیادی تضعیف شده باشد.
کرونا این هورمون بسیار مهم در بدن را از بین برد

عرشه آنلاین: ویروس کووید-۱۹ بعد از گذشت چهار سال از ظهور جهانی و همه گیر آن هنوز خطرناک، مسری و دارای عوارض جدی است، حتی اگر این ویروس در اثر جهش های فراوان در این چند سال تا حد زیادی تضعیف شده باشد.

اگر پس از بهبودی از این بیماری همه گیر، خود را بیش از اندازه در برابر ماوقع روزانه تحریک پذیر میبینید یا مدام احساس غمگینی می کنید ممکن است دلیل آن بیولوژیکی باشد. بیماری کووید-۱۹ و یا همان کرونا روی همه چیز می تواند تاثیر بگذارد.

اکنون دانشمندان دریافته‌اند که ویروس کووید-۱۹ می‌تواند سلول‌های مغزی را که مسئول ایجاد خلق و خو، استرس و حرکت هستند، آلوده کند که این فرآیند خود می‌تواند مانع از عملکرد صحیح آنها شود.

انجام آزمایش‌های مختلف با استفاده از سلول‌های انسانی نشان داد که کووید به تولید دوپامین آسیب می‌رساند و سلول‌ها را تا حدی می رساند که نمی‌توانند رشد و نمو کنند. این اتفاق موجب تخریب عملکرد هورمون ها می‌ شود.

دوپامین که هورمون شادی نامیده می شود همچنین مسئول خواب، تمرکز، یادگیری حرکتی و حافظه است. این یافته ها توضیح می دهد که چرا کووید باعث ایجاد علائمی مانند مه مغزی و افسردگی می شود.

برای این مطالعه، تیمی از دانشگاه کلمبیا و مرکز سرطان این دانشگاه از سلول‌های بنیادی انسانی برای تولید انواع سلول‌های موجود در بدن انسان استفاده کردند تا ببینند ویروس کووید چگونه روی هر کدام تأثیر می‌گذارد.

محققان از سلول های رشد یافته در آزمایشگاه استفاده کردند و یافته های خود را با نمونه های کالبد شکافی افراد آلوده به کووید مقایسه کردند.

این مطالعه نشان داد که تنها نورون‌های دوپامین بودند که به ویروس کووید آلوده شدند که باعث توقف کار آنها و ارسال سیگنال‌های شیمیایی از سوی آنها شد.

محققان گفتند که نتایج مطالعه آنها غیرمنتظره بود زیرا در ابتدا قصد داشتند کشف کنند که چگونه کووید بر سلول های متعدد تأثیر می گذارد، اما این تأثیر را فقط بر روی نورون های دوپامین دریافتند.

زمان سریع می گذرد و در گذر این زمان سریع و برق آسا هر روز اکتشاف جدیدی در رابطه با کووید-۱۹ و اثرات مخرب آن روی بدن می شود. برخی از این یافته ها جای انکار ندارد اما برخی دیگر هنوز باید بررسی شوند.