روزی که امیر قلعه نویی بعد از حدود یک دهه جانشین مربیان خارجی روی نیمکت تیم ملی شد، از تغییر رویکرد و نگاه کادر فنی تیم ملی سخن گفت. قلعه نویی و سایر مربیان ایرانی همیشه در این سال‌ها از کمبود توجه سرمربیان تیم ملی به لیگ انتقاد می‌کردند. قلعه نویی از روز اول تمرکزش را روی لیگ گذاشت و آنقدر در این کار جدی بود که برخی لژیونرهای ما مثل کنعانی زادگان یا شجاع به لیگ برتر برگشتند تا فرصت بازی در تیم ملی را داشته باشند. حتی حسین‌زاده هم برگشت، شهریار مغانلو هم که قبلاً برگشته بود.

اکنون تیم ملی که در جام ملت‌های آسیا به میدان می‌رود بیشتر روی لژیونرها تکیه دارد. سهم لیگ برتر در فهرست ۲۶ نفره به آن حدی نرسیده که قلعه نویی می‌گفت و می‌خواست و البته که فاصله کوتاه جام جهانی تا جام ملت‌های آسیا دست کادر فنی را برای جوانگرایی بسته بود. بماند که در همین تورنمنت ما تیم‌های ریز و درشتی داریم که کلی بازیکن جوان با خود آورده‌اند و فاصله زمانی کوتاه بین جام جهانی و جام ملت‌ها دست و پای آنها را نبسته است! اما شاید دلیل مهم‌تر را بتوان در مرور عملکرد شهریار مغانلو دریافت، مهاجمی که بزرگترین تیم‌های ما بر سرش دعوا دارند! فصل قبل آقای گل لیگ برتر شد و این فصل هم فعلاً صدرنشین جدول گلزنان است.

شهریار همه فاکتورهای لازم برای یک مهاجم را یک جا دارد؛ قدرت بدنی بالا ، قدرت سرزنی، قدرت شوتزنی با هر دو پا، جاگیری، دوندگی و جنگندگی، نفس چاق، توانایی پرس از بالا و قدرت ضربه زنی دقیق درون محوطه جریمه که باعث می‌شود از حداقل فرصت‌ها گل بسازد. شهریار کاشت زن هم هست و هیچکس در شایستگی او برای انتخاب در تیم ملی تردید نداشت. اما ببینید همین شهریار در اولین بازی خود در جام ملت‌ها چه عملکردی داشت؟ در کل نیمه اول فقط سه بار او را دیدیم که دو بار اول با ضربه سر روی دروازه حریف خطرناک ظاهر شد، هر دو بار روی ارسال هم باشگاهی خود رضاییان و بار اول بدشانس بود که ضربه سر او به تیر دروازه خورد، ضربه سر دوم او را هم گلر گرفت که البته آفساید اعلام شد.

شهریار در اواخر نیمه اول یک فرصت مسلم گلزنی را هم از دست داد و در دقیقه ۶۵ جای خود را به کریم انصاری فرد داد تا ثابت شود شهریار در تیم ملی هنوز کار بسیاری پیش رو دارد تا تبدیل به آن مهاجم آماده در سپاهان شود. عملکرد شهریار تا حدودی باعث محو شدن مهدی طارمی هم بود. وقتی سردار آن جلو بازی می‌کند، تاثیر او روی طارمی هم مشخص است و البته که در این موضوع شهریار تقصیری ندارد. تیم ما آنقدر باید بازی تدارکاتی داشته باشد که بازیکنان در غیاب زوج اصلی خود با سایرین هم هماهنگ باشند. شکی نیست که شهریار در آینده می‌تواند به شرط حفظ همین آمادگی، مهره‌ای قابل اتکا برای تیم ملی باشد اما در حال حاضر و در بازی برابر هنگ کنگ شهریار نمره قبولی نگرفت..