پرسپولیس می‌خواهد سمت چپ دفاعی تیمش را با عبدالکریم حسن قطری تقویت کند؛ بازیکنی که متعلق به کمپ استعدادیابی اسپایر قطر است و سال ۲۰۱۰ به عنوان یک استعداد از این کمپ خارج شد و تا کسب عنوان مرد سال آسیا هم پیش رفت. در مورد او گفته می‌شود این روزها مشکلات روحی پیدا کرده که کاری به آن نداریم اما سؤال اینجاست که چرا قطر که اندازه خوزستان ما استعداد فوتبالی ندارد باید کمپ بازیکن‌سازی داشته باشد و در فوتبال پایه‌های ما زد و بند و فساد بیداد کند؟

چرا بازیکنان مستعدی که پدر پولدار ندارند به جایی نمی‌رسند و آن وقت پرسپولیس با میلیون‌ها طرفدار باید برود سراغ استعداد ۱۴ سال قبل کمپ اسپایر قطر؟ آیا این اخبار خفت‌بار نیست؟ یعنی در فوتبال این مملکت هیچ استعدادی پیدا نمی‌شود که پرسپولیس باید سراغ امثال عبدالکریم حسن قطری و نبیل باهویی برود و استقلال به خاطر بدهی‌ای که به سیلوا داشت دوباره او را برگرداند؟ این چه فوتبالی است که فقط سپاهان به چند بازیکن جوان و امید میدان می‌دهد و بقیه دنبال خرید بازیکن قطری و تاجیکستانی و... هستند؟!

حالا قطری‌ها پول و مدیریت دارند (که دومی را ما اصلاً نداریم) اما انصافاً تاجیکستان کجای فوتبال دنیاست؟ اگر وضع به همین منوال پیش برود پرسپولیس و استقلال تا چند سال بعد دنبال بازیکن هندی و افغانستانی هم می‌روند. حداقل روند خریدهای آنها که چنین چیزی را نشان می‌دهد.